Zodat het verhaal een staart en een kop heeft: vertel hoe je bent begonnen met schansspringen en wat je sindsdien in je leven hebt gedaan? Schansspringen en daarmee het verhaal van de wind begon in mijn vroege kinderjaren toen ik zeven jaar oud was. ik ben vijftien
Om het verhaal compleet te maken: vertel eens hoe je bent begonnen met schansspringen en wat je sindsdien in je leven hebt gedaan?
Schansspringen en daarmee het verhaal van de wind begon in mijn vroege jeugd, toen ik zeven jaar oud was. Op mijn vijftiende sloot ik me aan bij het nationale team en deed ik mee tot mijn 31e. Ik nam deel aan drie Olympische Winterspelen en mijn beste resultaat behaalde ik in 1988 in Calgary, waar ik een zilveren medaille won. Na zestien jaar stopte ik met schansspringen en sloot ik me aan bij de FIS, waar ik werkte als assistent-directeur van de wereldbeker schansspringen. Ik hielp bij de organisatie en organisatie van de wedstrijden, met name gericht op windomstandigheden, waarvan we weten dat ze erg belangrijk zijn bij schansspringen en zelfs gevaarlijk kunnen zijn voor de deelnemers.
En hoe past zeilen in dit verhaal?
Zeilen was eigenlijk al van jongs af aan een deel van mijn leven, want ik begon al op de middelbare school met windsurfen. Destijds had een vriend van mijn vader een kleine wedstrijdzeilboot, waar ik hem af en toe mee hielp. Toen ik wat geld verdiende met schansspringen, besloot ik mijn eigen zeilboot te kopen. Dat is nu 22 jaar geleden...
Als je het over zeilen hebt, hebben we het gevoel dat je al sinds je klein was dol bent op tijd doorbrengen op zee. Hoe werkt die connectie tussen jou, de sneeuw en de zee?
Dus zelfs als topsporter had ik een zeilboot en dat bracht een soort balans in mijn leven. De tijd die ik op een zeilboot doorbreng, is een moment om te ontspannen en mijn hoofd leeg te maken, maar tegelijkertijd is het nog steeds een activiteit waarbij je beslissingen moet nemen, aerodynamica, je bewegingen, de wind moet bestuderen... Het enige grote verschil tussen de twee sporten is dat ik de wind haat tijdens het springen, maar er dol op ben tijdens het zeilen. Op basis van persoonlijke ervaring zou ik kunnen zeggen dat de zee en de sneeuw een geweldige combinatie zijn, onlosmakelijk met elkaar verbonden voor mij.
“Het enige grote verschil tussen de twee sporten is dat ik de wind haat als ik spring, maar dat ik er dol op ben als ik zeil.”
Hoe bent u op het idee gekomen voor het project ‘Rond de Wereld’?
Al van kleins af aan hield ik van reizen en bewonderde ik zeilboten. Zo'n 10 of 15 jaar geleden begon ik na te denken over een wereldreis. Zo'n zes jaar geleden begon ik te sparen voor een geschikte zeilboot om zo'n reis te kunnen maken. Vier jaar geleden kocht ik mijn tweede zeilboot (eigenlijk slechts een basis) en begon ik alles wat belangrijk was toe te voegen. Ik koos de uitrusting en essentiële onderdelen en werkte, werkte... Ik vond het geweldig om te doen, want ik deed ook waardevolle ervaring op.
Naast het klaarmaken van de boot vereist zo'n reis waarschijnlijk nog meer studie en onderzoek. Hoe zag de planning van de reis eruit?
Het maken van een planning voor zo'n lange reis vereist behoorlijk wat planning, anticipatie, enzovoort, omdat je altijd rekening moet houden met onverwachte dingen die komen en gaan, die de reis een dag of twee verlengen of in beslag nemen. Nadat de zeilboot drie jaar geleden klaar was, besloot ik de reis te beginnen, maar tegelijkertijd in etappes te reizen – om werk en avontuur te combineren. Mijn geografische kennis (afgestudeerd in aardrijkskunde) hielp enorm bij het samenstellen van het project, omdat ik veel dingen al wist voordat ik vertrok. Wat de andere dingen betreft, kostte het me ongeveer een jaar om het klimaat en de stromingen te bestuderen, de planning samen te stellen, en ik moest ook rekening houden met mijn werk en gezin en deze coördineren. Ik denk dat dit het meest geschikte moment was wat betreft het gezin, omdat de kinderen al min of meer zelfstandig zijn. Anja is 16 en Jurij is 18, en ze zijn allebei schansspringers die hard trainen; Het eerste WK schansspringen voor vrouwen wordt in 2009 gehouden en Jurij was in 2006 al tweede op het WK bij de junioren. Ik hoop dat ze van schansspringen hun beroep kunnen maken, maar ik denk dat ze ook moeten nadenken over het leven na de wedstrijd.
Hoe werd jouw project door jouw familie ontvangen?
Het gezin accepteerde het project en steunde me; ze zijn ook dol op zeilen. De kinderen waren vanaf drie maanden altijd bij ons op de boot, want zo brachten we ook onze vakanties door. Ze gingen ook met me mee op reis.
Dus op sommige delen van de reis had je gezelschap – je kreeg bezoek van vrienden en familieleden, en op andere delen was je helemaal alleen, zoals afgelopen voorjaar toen je alleen van Ecuador naar Frans-Polynesië zeilde – over de Stille Oceaan. Wat heb je toen het meest gemist?
Tijdens zo'n lange reis is het waarschijnlijk normaal om je eenzaam te voelen. Je mist je familie, je vrienden, je gezelschap. Het is fijn om een dag of twee alleen te zijn, maar dan word je té eenzaam. Als mijn familie er niet bij is, houden we nog steeds elke dag contact. Toen ik alleen de Stille Oceaan overstak, had ik veel boeken en films bij me om de eenzaamheid te verdrijven. Maar het zeilen zelf was behoorlijk stressvol vanwege de harde wind, dus ik had niet veel tijd om te lezen... Uiteindelijk heb ik in twintig dagen maar twee boeken gelezen en een paar films gekeken.
Ben je ooit bang geweest tijdens het reizen? Wat waren de moeilijkste momenten die je onderweg hebt meegemaakt?
Ik heb zeker soms twijfels en angsten, maar dat is oké. Het moeilijkste moment... Het was waarschijnlijk een week voordat ik met het project begon - in oktober 2005. Ik nam deel aan de Barcolana-regatta met mijn zeilboot. Tijdens de regatta kwam ik in aanvaring met een andere zeilboot die mijn pad kruiste en mijn Skokica flink beschadigde. Het kostte me veel tijd om de schade te herstellen; ik moest de zeilboot opnieuw klaarmaken voor de reis en vervolgens wachten tot de winter voorbij was. De start van het project werd daarom een half jaar uitgesteld, tot het voorjaar van 2006.
Dus, je hebt de wereld rondgezeild in een 12 meter lange drijvende schelp. Wat wil je bereiken tijdens deze reis?
De wereld rondzeilen is alles op zich: een droom en een doel. Naast het waarmaken van mijn dromen, wil ik ook veel moois zien wat de wereld te bieden heeft. Er is zoveel te zien dat ik, hoe hard ik ook mijn best doe, altijd compromissen moet sluiten tussen wat ik wil zien en de tijd die ik heb, want tijdens het zeilen "vlieg" ik altijd weer terug naar mijn werk. Mijn werk is erg intensief in de winter en zomer, maar tegelijkertijd heb ik de meeste tijd in de lente en herfst, wanneer het de meest gunstige tijd is om te zeilen. Misschien zou ik het allemaal nog eens overdoen als ik ouder ben en dan neem ik er echt de tijd voor...
