"Ik geloof in grote liefdes die je zo kunnen veranderen dat zelfs je eigen moeder je niet meer herkent."
Ik geloof wel in die grote, sprookjesachtige liefdes, maar ik praat en gedraag me alsof ik HELEMAAL niet in de liefde geloof. Ik heb geen serieuze romantische verwachtingen, ik vraag niet dat er sterren voor mij uit de hemel vallen. Ik behoor tot de zeldzame mensen die van traditie houden, maar die ook vinden dat monogamie niet noodzakelijk is.
Toch geloof ik in de grote liefde... omdat ik het had.
Ik had ENORME liefde. Het is de liefde die je doordringt. Een liefde waarvan je niet eens kunt geloven dat die bestaat en die zomaar naar je toe is gekomen. Er zijn romans over haar geschreven en liederen voor haar gecomponeerd. Dit is het soort liefde dat je dingen leert waarvan je het bestaan niet wist, het soort liefde dat je oneindig veel meer geeft dan je nodig hebt.
Dit is de LIEFDE VAN JE LEVEN.
Als je geluk hebt, ontmoet je de liefde van je leven. Je zult met haar samenwerken, van haar leren, je ziel en lichaam aan haar overgeven en haar toestaan je zo te veranderen dat zelfs je eigen moeder je niet meer herkent. Deze ervaring is uniek. Maar dat gebeurt zelden.
Maar wat je nooit in een sprookje over zulke liefde zult lezen, is dat Soms ontmoeten we de liefde van ons leven, maar lukt het ons niet om haar te behouden. We trouwen niet met haar, we zien haar in de armen van een andere vrouw of een andere man, of erger nog: de dood rukt haar uit onze handen.
Ik zal je een geheim verklappen: liefde overwint NIET alles! In het echte leven lost het geen onoplosbare problemen op, overwint het geen ziektes en verzet het geen bergen...
We kunnen de liefde van ons leven niet vasthouden alsof het de vleugels van een kind zijn. Want uiteindelijk is liefde niet het enige dat er is, en het is niet het enige dat telt. Misschien willen wij een klein huis op een afgelegen locatie en drie kinderen, terwijl hij een leven in de stad en een carrière wil. Wij verkennen de wereld, maar hij voelt zich het meest thuis. En daarom is soms de grootste en meest genereuze zet in het leven het loslaten van de liefde van je leven.
En als ons sprookje niet eindigt met woorden "en ze leefden nog lang en gelukkig", maar dat betekent niet dat deze liefde niet de moeite waard was. Iemand kan ons in één jaar zo intens liefhebben, dat niemand anders dat in vijftig jaar kan. Sommige mensen kunnen ons in één dag meer leren dan anderen in een heel leven.
Waarom zouden we onze grote liefdes nu moeten kleineren? En waarom zijn we vandaag de dag zo wanhopig op zoek naar andere ‘grote liefdes’, iemand die haar kan vervangen, iemand die beter zal zijn?
Misschien moeten we dankbaar zijn dat we zulke liefde hebben gekend. Zodat wij het konden ervaren. Sommige mensen ontmoeten NOOIT één grote liefde in hun leven!
