Hoe ik mezelf vond toen ik jou verloor...

Vraag jij je wel eens af wie je werkelijk bent? Heeft u wel eens het gevoel dat u in de schaduw van iemand anders leeft?

Elk verhaal begint met een keerpunt, een moment dat alles verandert.

De mijne begon op de dag dat je vertrok. Jouw vertrek was als een storm die alles wat ik wist vernietigde. Mijn hart was gebroken, mijn ziel was gewond en in deze pijn vond ik een weg naar iets nieuws: naar mezelf.

Toen je wegging, ik voelde zich verloren, alsof de wereld zijn betekenis had verloren. Alles wat ik wist leek leeg en betekenisloos. Tranen waren mijn dagelijkse metgezel, en herinneringen aan jou vergezelden me bij elke stap. Maar al snel begon ik te begrijpen dat deze pijn een kans op groei is. Ik begon mijn innerlijke zelf te verkennen en te ontdekken wie ik ben zonder jouw schaduw.

Ik stond elke dag op met een nieuw doel, ook al was dat in het begin moeilijk. Ik begon met kleine stapjes: ochtendwandelingen waarbij ik mijn gedachten kon verwerken en het schrijven van een dagboek waarin ik mijn gevoelens uitstortte. Deze kleine stapjes brachten mij langzaam tot het besef dat er een kracht in mij zat die ik voorheen niet kende. Elke plaat, elke stap voorwaarts was onderdeel van het proces van genezing en zelfontdekking.

Jouw vertrek gaf mij een kans om mijn passies te herontdekken. Ik heb altijd al willen schrijven, maar ik heb deze passie verwaarloosd. Geschreven woorden werden mijn manier om mezelf uit te drukken. Schrijven hielp me vrede te vinden en mijn emoties te uiten op een manier die ik nog nooit eerder had gekend. Elke pagina, noot is een nieuw hoofdstuk van mijn verhaal, vol kleuren en diepte.

Ik ben wie ik ben. Vrolijk! Foto; Marcelo Chagas/Pexels

Nadat jij vertrok, begon ik groots te dromen

Daarvoor heb ik altijd mijn verlangens op de tweede plaats gezet om u te dienen. Nu stond ik mezelf toe om te dromen en mijn verlangens te volgen. Ik wilde reizen, de wereld verkennen en nieuwe culturen leren kennen. Ik plande mijn eerste soloreis, die mijn ogen en hart opende voor nieuwe ervaringen. Elke plaats die ik bezocht was als een nieuwe pagina in het boek van mijn leven, vol avonturen en ontdekkingen.

Bekijk ook

persoonlijke groei

De 10 meest voorkomende spijtgevoelens die mensen hebben vóór hun dood, volgens psychologen

Het grootste geschenk dat ik kreeg door jou te verliezen was eigen liefde. Ik besefte dat mijn waarde onafhankelijk is van de vraag of iemand anders van mij houdt of niet. Ik leerde mijn uniciteit, mijn talenten en prestaties waarderen. Ik herinnerde mezelf daar elke dag aan ik ben genoeg – goed genoeg, sterk genoeg, liefde waard. Ik heb geleerd dat ik eerst van mezelf moet houden voordat ik van anderen kan houden.

Ik kreeg vrijheid. De vrijheid om te zijn wie ik ben zonder angst voor oordeel. Ik besefte dat het oké is om kwetsbaar te zijn, dat het oké is om verdrietig te zijn, maar ook dat het oké is om blij en trots op jezelf te zijn. Elk moment dat ik me verloren voelde, was een stap om mezelf weer te vinden.

Als ik nu terugkijk, zie ik dat dit verlies reëel was een geschenk. Een geschenk dat mij dwong mijn angsten, mijn twijfels en mijn pijn onder ogen te zien. En in die pijn vond ik mijn ware kracht, mijn ware passie en mijn ware geluk.