Hoe onbeantwoorde liefde je kan veranderen

Dat soort liefde is wat je toen nodig had. Een les die je moest leren.

Misschien heb je op je veertiende of veertigjarige leeftijd een onervaren liefdesverhaal meegemaakt. Verwoestende pijn is hetzelfde, de kracht ervan heeft niets te maken met je volwassenheid en het vermogen om met de klappen van het leven om te gaan.

Het gaat erom iets te beginnen en te veranderen hoe je je voelt. Je wordt er anders door. En zij; je zou een ongelukkige en onbeantwoorde liefde niet veranderen in ware liefde voor wat dan ook ter wereld, want dat heeft je gevormd tot de persoon die je nu bent.

Het kunnen er een of meer zijn, het is een reeks ervaringen die voortduren totdat je bepaalde lessen leert.

Als je niet weet hoe je vooruitgang kunt boeken in persoonlijke ontwikkeling, hoe je aan jezelf kunt werken en kunt veranderen, word dan verliefd.

Alle intense emoties die je hebt onderdrukt of niet aan jezelf wilde toegeven, zullen zich in je ophopen en je dwingen jezelf onder ogen te zien, om alle delen van jezelf te ontdekken waarvan je niet wist dat je ze had.

Het maakt niet uit waar deze liefde toe leidt, het hoeft niet te slagen omdat het zijn doel al heeft bereikt.

Na een tijdje blijven alleen de meest intense herinneringen over, en dit zijn herinneringen aan je eigen gevoelens, aan opwinding.

Je herinnert je meer het moment waarop je geliefde je overwon, van je hield, je omhelsde, waardoor je je een unieke, belangrijke geliefde voelde, dan dat je je domme ruzies, bedrog, misverstanden herinnert.

Want wat waar is in de liefde overleeft en blijft. Het heeft kracht en verandert niet. Het is van jou, voor altijd. Het lichaam herinnert zich liefde met elke cel. Op een dag zul je volledig zorgeloos kunnen genieten van je gevoelens.

Je zult versteld staan van het vermogen van je hart om lief te hebben en te geven, van zijn nobelheid en tederheid, en je zult er niets voor terug nodig hebben.

Wanneer je onbeantwoorde liefde ervaart, realiseer je je de volledige diepte van verdriet, al zijn draaikolken en lagunes, en het kost tijd om over het verlies heen te komen. Omdat dit gevoel van verlies is als het gevoel iemand voor altijd te verliezen. Het hart heeft tijd nodig om te genezen.

Hij is sterker als hij geneest, zelfs met alle littekens. Het geeft je bewustzijn en vertrouwen. Je begint de lessen te begrijpen en je merkt patronen op, confronteert ze en raakt ze kwijt.

Dit verdriet komt niet alleen voort uit het nooit ervaren van die liefde, of uit dromen die niet uitkomen. Bovendien ook van wat je met deze persoon zou kunnen hebben, maar het was niet de bedoeling dat je bij hem was.

De pijn zal verdwijnen en je zult de liefde vinden die je verdient. En dan weet je meteen wat liefde is. Liefde waardoor je groeit en je ontwikkelt.