Ik hoop dat het goed met je gaat, maar dat betekent niet dat ik je ga bellen. Het betekent niet dat je weer een plek in mijn leven verdient. Dit betekent niet dat alles wat je deed weg is en dat alles vergeven is.
Soms denk ik aan je, maar als er oude herinneringen bovenkomen, over dingen die je deed, is er nog steeds wat woede, wat pijn, sommige emoties die ik snel vergeet, omdat ik weet dat het niet allemaal mooi was, dat bepaalde moeilijke dingen zijn synoniem met jou geworden.
Ik hoop dat het goed met je gaat, maar dat betekent niet dat ik bewijs van je geluk wil zien. Ik wil je niet zien zonder mij. Nee, zo denk ik niet over jou, want weggaan was geen overdreven reactie, maar de juiste beslissing.
Dat betekent niet dat ik spijt heb van wat er tussen ons is gebeurd. Het betekent niet dat je altijd gelijk had of dat je een verontschuldiging verdient. Je was niet onschuldig, je was de oorzaak van de beslissing.
Ik hoop dat het goed met je gaat, er is niets mis mee om er nooit achter te komen. Ik zal je niet zoeken of me voor niets tot je wenden.
Ik loop niet het risico opnieuw gekwetst te worden, want ik ben gelukkig. Ik heb je uit mijn hart gelaten. Alle liefde en pijn. Er is niets meer over, alleen vage herinneringen.
Er waren momenten dat ik wilde dat je net zoveel pijn deed als ik. Ik vroeg me af hoe je in de spiegel kunt kijken en accepteren wat je bent geworden.
Ik hoop dat het goed met je gaat, maar verwacht geen berichten van mij. Ik ben je geen gesprek schuldig. Ik ben mezelf rust verschuldigd.
Af en toe aan je denken betekent niet dat ik je terug in mijn leven wil. Dat betekent niet dat je kunt wissen wat er in het verleden is gebeurd. Dat betekent niet dat je terug kunt gaan en opnieuw kunt beginnen.
Ik hoop dat je het goed doet zonder mij, want ik doe het geweldig zonder jou. Ik leid een leven dat ik niet zou hebben met jou. Bedankt!
