Ik geloof al lang dat ware liefde betekent dat je moet volharden. Dat als je maar geduldig genoeg bent, als je maar hard genoeg je best doet, als je maar genoeg van jezelf geeft, alles goed zal komen. Dat alles op een dag beter zal worden, dat je op een dag zult zien hoeveel je voor mij betekent en dat je van mij zult houden zoals ik van jou hield.
Maar de waarheid was anders. De liefde die ik kende was niet het soort liefde dat heelt. Zij was degene die pijn deed. En hoe harder ik het probeerde, hoe meer ik mezelf kwijtraakte.
Blijven deed mij meer pijn dan weggaan.
Liefde zou geen pijn moeten doen - tenminste, niet altijd.
Ik zeg niet dat alles perfect moet zijn. Liefde is niet altijd gemakkelijk. Maar als je jezelf elke dag ervan moet overtuigen dat het de moeite waard is, als je meer huilt dan lacht, als je meer twijfelt dan gelooft, als je meer verlangt dan je voelt... dan is dat geen liefde.
Ik bleef lang, omdat ik bang was dat de leegte na jou te groot zou zijn. Ik was bang voor het gevoel van verlies. Ik was bang dat ik zonder jou niet meer compleet zou zijn.
En toen ging ik weg.
Toen ik je verliet, keek ik eindelijk in de spiegel.
Ik ben al een hele tijd verdwaald in jou. In wat ze zou kunnen zijn. In wat ik wilde dat er zou zijn. Maar toen ik alleen achterbleef, zag ik mezelf voor het eerst in lange tijd weer.
Ik zag hoeveel liefde ik gaf aan iemand die het zelf niet kon ontvangen. Ik zag hoeveel nachten ik in tranen heb doorgebracht, omdat ik geloofde dat ik niet goed genoeg was. Ik zag hoeveel van mezelf ik had opgeofferd voor iets dat nooit goed was.
En toen ik dat besefte, was ik niet langer bang.
Ik ben niet meer bang om alleen te zijn. Ik ben bang dat ik weer verdwaal.
Ik ben niet langer bang om alleen te zijn. Ik ben niet langer bang voor de leegte die jij achterlaat, want ik weet dat ik die zelf kan opvullen. Ik ben niet langer bang om weg te gaan, want ik weet dat dit het begin is, niet het einde.
Mijn grootste angst had moeten zijn dat ik zou blijven en zou blijven verdwalen in iets dat mij kapotmaakte.
Ik weet nu dat ware liefde niet van mij vraagt dat ik mezelf opgeef. En dat de liefde waar ik naar op zoek was, al die tijd in mij zat.
Dit is een liefde die ik nooit meer zal verlaten.
