Je kunt je niet verstoppen en doen alsof je niet verantwoordelijk bent voor wat er is gebeurd. Je weet dondersgoed dat jouw beslissing gevolgen heeft gehad. En ik heb het niet over idealen, romantische scenario's of eisen waaraan niemand kan voldoen. Ik heb het over de harde feiten.
Het is het makkelijkst om afstand te nemen en te doen alsof het allemaal een misverstand was. Het is het makkelijkst om te zeggen dat ik de dingen verkeerd heb begrepen. Maar dat kan ik niet langer accepteren. Er waren daden, er waren woorden.Er waren concrete momenten. Het was geen toeval en het was niet eenzijdig. Dit is de realiteit, geen verhaal dat je naar eigen inzicht kunt verdraaien.
Ik heb niets uitgevonden.
Probeer me niet wijs te maken dat ik het verkeerd begrepen heb. Jij was degene die contact opnam. Jij was degene die de deur opendeed en vervolgens zonder uitleg weer sloot. Ik projecteerde niets, ik verbeeldde me niets.
Ik was niet iemand die verhalen verzon om een leegte op te vullen. Ik was realistisch. Er was iets tussen ons. En het is niet eerlijk dat je nu doet alsof het niet gebeurd is.
Ik besef dat weglopen makkelijker is dan Verantwoordelijkheid nemenHet is makkelijker om een stap opzij te zetten en anderen de brokken te laten oprapen. Maar volwassen zijn betekent... je eigen aandeel erkennen. Ik verwacht niet dat je het met al mijn standpunten eens bent. Maar ik verwacht wel dat je respecteert dat ik door jouw acties gekwetst ben.
Wat je deed was niet goed.
Niets doet af aan het feit dat je oneerlijk hebt gehandeld. Het is geen kwestie van ego, het is geen kwestie van jaloezie.Het is geen kwestie van melodrama. Het is een kwestie van verantwoordelijkheid en respect. Je hebt me meegesleept in iets wat je niet van plan was voort te zetten. Je hebt een gevoel van verbondenheid gecreëerd en bent toen verdwenen. Dat was niet goed. Dat was niet volwassen. En dat zal het ook nooit zijn.
Ik wil het verleden niet corrigeren.
Ik eis geen uitleg. Ik verwacht geen excuses uit angst of plichtsbesef. Maar ik verwacht wel eerlijkheid. Ik verwacht dat iemand niet zomaar voor een uitweg kiest omdat dat de gemakkelijkste is. Zo simpel is het! Ik verwacht alleen dat je erkent dat je me hebt beïnvloed. Dat je iets in gang hebt gezet. Dat je een indruk hebt achtergelaten. Dat is geen eis. Dat is de realiteit.
Ik aanvaard mijn verantwoordelijkheid.
Ik loop niet weg voor mijn fouten. Ik accepteer ze. Ik leer ervan. Ik ben niet perfect. En ik steek het niet onder stoel en banken. Maar ik kan tenminste achter mijn daden staan.
Daarom stel ik nu een duidelijke grens. Niet omdat je mijn aandacht niet meer waard bent, maar omdat ik recht heb op rust en respect.
Ik kijk ernaar uit. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat het mijn beslissing is. En dat is precies het verschil tussen ons: ik schaam me niet voor mijn beslissingen, en jij...
