Wanneer heb je voor het laatst echt in haar ogen gekeken? Niet alleen vluchtig trouwens, maar door te stoppen en te proberen te begrijpen wat ze je vertellen?
Hoe zit het met die kleine momenten die ooit zo spontaan waren – toen jij pakte zijn hand, omdat je dat gewoon wilde, of haar omhelsde alleen maar omdat je blij was haar aan je zijde te hebben? Wanneer verdween dat?
Denk je er wel eens over na hoe vaak je het zegt "Ik heb geen tijd" of "later" voor de dingen die voor haar belangrijk zijn? Wanneer heb je voor het laatst iets speciaal voor haar gedaan, zonder je verplicht te voelen?
Als u de antwoorden op deze vragen moeilijk vindt, is het tijd om te stoppen en na te denken.
Liefde is niet vanzelfsprekend. Dat was ze nooit en zal ze ook nooit zijn!
Op een dag word je wakker en ziet alles om je heen er hetzelfde uit. Het huis, hetzelfde. Werk, hetzelfde. Jouw routine, onveranderd. Maar er ontbreekt iets. Er is iets anders. Iets onzichtbaars, maar toch zo voor de hand liggend dat het je recht in het hart steekt.
In het begin was jij haar wereld. Haar ogen gloeiden toen ze naar je keek. Ze zocht naar jouw nabijheid, jouw woorden kalmeerden haar.
Ze is niet meer dezelfde. Maar nu…
Ze is er nu, maar ze is een beetje afwezig. Ze spreekt, maar haar woorden bereiken je niet meer. Als ze lacht, is haar lach als een echo, leeg en levenloos. Vroeger herhaalde ze graag je grappen, maar nu hoort ze ze misschien helemaal niet. Wat is er gebeurd?
Liefde verdwijnt niet in één keer
Het vergaat langzaam als een oud vel papier, waar de tijd en de onverschilligheid beginnen uiteen te vallen. Het begint niet met grote gevechten, maar met kleine momenten waar je niets van merkt.
Die dagen dat je te moe was om naar haar te luisteren. Die nacht toen ze in slaap viel, denkend dat ze misschien onzichtbaar was geworden. Die momenten waarop je dacht dat je niets hoefde te zeggen, omdat ze al wist dat je van haar hield.
De waarheid is dat ze nooit naar perfectie streefde
Dat wilde ze niet. Ze wilde eerlijkheid. Ze wilde het gevoel hebben dat jij van haar was, net zoals zij van jou was. Ze wilde jouw inspanning. Heb je het haar echt gegeven? Was jij er toen ze je nodig had? Was jij het soort persoon op wie ze altijd kon rekenen, en niet alleen wanneer het jou uitkwam?
Als je dit leest en voelt dat iets met je resoneert, is het nog niet te laat. Maar ik moet je waarschuwen – liefde is niet iets dat je kunt kopen terug met een geschenk of grote woorden. Liefde komt niet terug met de belofte dat het nu beter met je gaat. Liefde kost moeite. Het vereist actie.
Ga naar haar
Kijk haar in de ogen, net zoals je de eerste keer deed. Vertel haar dat je haar ziet. Om te weten dat je een fout hebt gemaakt. Dat je jezelf niet langer onzichtbaar wilt laten worden. Laat het dan zien. Niet alleen vandaag, maar morgen, overmorgen, elke dag opnieuw.
Liefde heeft geen perfecte mensen nodig
Er zijn twee mensen nodig die bereid zijn kwetsbaar, eerlijk en aanwezig te zijn. Als je denkt dat zij degene is met wie je je leven wilt delen, verspil je tijd dan niet. Neem even de tijd. Onthoud waarom je er ooit voor hebt gekozen, en besluit elke dag dat je er opnieuw voor zult kiezen.
