Heb je ooit iemand ontmoet die je volledig heeft overtuigd, maar je verhaal nooit echt van de grond is gekomen? Vraag jij je af hoe het zou zijn als het anders zou gaan? Wat als je de moed had om de eerste stap te zetten, of als de omstandigheden anders waren? "Wat als..."?
Er zijn mensen in het leven die onverwachts komen, maar voor altijd een stempel op je drukken. Sommige relaties worden nooit vervuld of ontwikkelen zich tot iets echts, maar toch ze laten een diepe indruk achter. Die 'wat als'-momenten volgen je door de jaren heen en herinneren je eraan hoe dicht je was bij iets heel bijzonders dat nooit is uitgekomen.
Een onvervulde droom
Soms ontmoet je iemand die je ogen meteen opent en ineens wordt alles duidelijk. Emoties zitten diep, maar blijven onuitgesproken en onontgonnen. Je droomt over wat er zou zijn geweest als de omstandigheden anders waren geweest of als je de moed had gehad om een stap vooruit te zetten. De momenten dat ze samen waren, waren vol onuitgesproken beloften die hoog in de lucht hingen maar nooit werden uitgesproken.
Je kreeg het gevoel dat er meer in had gezeten, maar dat was niet het geval.
Elke keer dat je aan hem denkt, overspoelt dat gevoel van verlangen je. Herinneringen aan de momenten dat jullie samen waren – zonder woorden, maar met de wetenschap dat er iets tussen jullie bestaat. Dat gevoel hij heeft je nooit verlaten. Alle dingen die je aan hem herinneren, roepen de vraag op: wat als je zou besluiten een stap verder te gaan?
De rest is jouw "Wat als"
Je vraagt je altijd af wat er zou gebeuren als je de moed had om te zeggen hoe je je echt voelt. Wat als ik een ander pad had gekozen? Wat als zij hetzelfde voelde? Deze vragen blijven onbeantwoord, maar ze volgen je door de jaren heen. Ze waren nooit een stel, maar hij was nog steeds een deel van jullie. Zijn aanwezigheid in je leven was niet genoeg om iets echt te laten ontwikkelen, maar hij heeft toch een stempel op je gedrukt.
Gevoelens ze verdwijnen niet, ook al gaat het leven verder. Ze zullen misschien nooit weten wat het had kunnen zijn. En toch voelt het alsof het er altijd is – als een echo in je hoofd, als een verdriet waar je nooit helemaal overheen bent gekomen. Hij was degene die kwam en ging, en jij bleef in de herinnering aan hem.
Het loslaten van illusies
Alle gedachten over wat had kunnen zijn, overweldigen je soms. Misschien is het tijd om ze los te laten. Een illusie, zodat ze iets meer kon zijn, hield ze je in het verleden tegen. Het was leuk om te dromen over hoe het anders zou zijn gegaan, maar de waarheid is dat het nooit om jullie tweeën ging. Het ging om een idee van wat het zou kunnen zijn.
Maar de realiteit is dat ze nooit samen waren. Het enige dat overbleef waren momenten, fragmenten van gesprekken, glimlachen die naar iets diepers verwezen, maar zich nooit tot iets werkelijks ontwikkelden. Nu moet je aan jezelf toegeven dat je het nooit echt hebt gehad, en dat heeft je altijd tegengehouden.
Het is tijd om verder te gaan
Zijn afwezigheid ze heeft je waardevolle lessen geleerd. Je besefte dat liefde, hoewel gevoelsmatig, soms niet genoeg is om een deel van je leven te worden. Soms bestaat liefde alleen als een gedachte, als een droom die nooit uitkomt. Maar dat betekent niet dat het minder waardevol is. Hij heeft je iets kostbaars gegeven: hoop, verlangen en de kracht om lief te hebben.
Uiteindelijk zul je deze gedachten omzetten in iets moois. Hij zal blijven als een zachte gedachte, zonder pijn en zonder vragen. Je hebt geleerd van iemand te houden. Je hebt geleerd dat je dat al bent uitgebreid op zichzelf.
En nu je hem laat gaan, weet je dat hij altijd een deel van je zal zijn. Maar dit is niet langer een verlangen of een vraag "Wat als...". Nu is het gewoon een herinnering aan iets moois, aan een mogelijkheid die nooit werkelijkheid is geworden. Maar je gaat verder, sterker en klaar houden van vooruit zonder achterom te kijken.
