Joaquin Phoenix keert terug als Arthur Fleck, dit keer in een geheel nieuwe, muzikale vorm. In Joker: Folie à Deux, opnieuw geregisseerd door Todd Phillips, beweegt het verhaal zich van de donkere straten van Gotham naar het nog wonderlijkere en gestoordere interieur van Arkham Asylum. Lady Gaga als Harley Quinn brengt frisheid, maar misschien niet genoeg om de film te behoeden voor zijn onvermijdelijke zwakheden. Is Joker nog steeds de filmische kracht die hij in 2019 was?
Toen het in 2019 verscheen grappenmaker, verraste de film iedereen: het werd een cultureel fenomeen dat stof deed opwaaien vanwege de brute interpretatie van Arthur Flecks psychologische inzinking. De verwachtingen voor het vervolg waren dan ook extreem hooggespannen. Nu, vijf jaar later, is het zover Joker: Folie à Deux, dat, in plaats van een meer diepgaande karakterstudie, een gewaagd vertrek biedt - met muzikale credits met Lady Gaga als Harley Quinn. Maar werkt dit experiment?
De film neemt ons mee terug naar Arthurs wereld, dit keer met een diepere blik op zijn innerlijke verdeeldheid. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de donkere omgeving van Arkham Asylum, waar de Joker nu gevangen zit, en Lady Gaga ten tonele verschijnt als Harley Quinn, zijn nieuwe therapeut en binnenkort ook zijn emotionele metgezel. Deze relatie vormt de kern van de film, maar levert helaas niet helemaal het gewenste effect op.
Het is nu alleen voor ons.
Bekijk dit fragment van JOKER: FOLIE À DEUX in de bioscopen vanaf 4 oktober. #Jokerfilm #gefilmdvoorIMAX pic.twitter.com/rcyTY2drfg
—Warner Bros. IRL (@WarnerBrosIRL) 18 september 2024
De meest opvallende verandering in de film is de beslissende introductie van muziek. Phillips maakt van de film een jukeboxmusical, waarin we iconische deuntjes uit verschillende tijdperken horen, van Frank Sinatra tot Judy Garland. Phoenix en Gaga zingen, maar er zijn niet zoveel van die muzikale momenten als je zou verwachten van een film die ernaar streeft semi-diep te zijn. Deze scènes zijn vooral bedoeld om de interne toestanden van de personages te laten zien, maar vaak hebben ze het gevoel dat de film zijn ritme en focus verliest (Geek Culture).
Hoewel sommige muzikale sequenties fantasierijk en goed uitgevoerd zijn, onderbreken ze herhaaldelijk de verhaalstroom van de film. In plaats van het verhaal naar een hoger niveau te tillen, voelen deze cijfers geforceerd en ongemakkelijk aan, wat vooral geldt voor de scènes in de rechtszaal, waar de film overgaat in een vreemde mengelmoes van genres die geen samenhang vertonen (Rotten Tomatoes). Critici prezen de individuele uitvoeringen - vooral de reprise van Phoenix als Arthur Fleck, die erin slaagt een deel van zijn eerdere complexiteit te behouden, en Lady Gaga, die frisheid brengt met haar kenmerkende energie, maar niet de diepte haalt die ze toonde in Een ster is geboren (Hollywood-verslaggever).
Een van de meest voorkomende kritiekpunten is dat de film het gewicht en de emotionele diepgang van het eerste deel mist. Hoewel het een nieuwe dimensie van de waanzin van de Joker en zijn relatie met Harley Quinn lijkt te willen verkennen, voelen veel elementen soms oppervlakkig en repetitief aan (Screenrant). Gaga valt wel op in een aantal sterke scènes, maar haar personage Harley krijgt niet genoeg ruimte om zich te ontwikkelen, waardoor ze een schaduw blijft van wat ze had kunnen zijn.
Een van de meest succesvolle aspecten van de film is opnieuw de uitstekende score van Hildur Guðnadóttir, die door criticus Deadline omschreef als "immens donker en mysterieus". De muziek draagt zeker bij aan de sfeer van de film, maar zelfs dit kan de narratieve inconsistentie niet volledig verbergen.
Aan het einde Joker: Folie à Deux het bereikt niet hetzelfde schokkende en provocerende effect als het origineel. Hoewel het een nieuwe richting probeert in te slaan, verliest het wat de eerste film zo spannend en moeilijk te vergeten maakte. Net als de Joker zelf navigeert de film tussen waanzin en genialiteit, maar belandt uiteindelijk ergens daartussenin.
