Hoewel de metro van New York zo levendig kan zijn als een mierenhoop, is het tegelijkertijd ook een krachtig vervreemde plek, omdat het wordt geregeerd door antisociale instincten, die iemand verraadt met een koptelefoon, een mobiele telefoon, een tablet, enz. en die hij sluw vermijdt als een vos-interactie. Maar wat gebeurt er als iemand ‘breekt’, als hij de ongeschreven regel van het zwijgen overtreedt of erger nog, onaanraakbaarheid? Dit werd ontdekt door George Ferrandi en Angela Gillands.
In nastala je serija fotografij »It felt like I knew you…« (»Zdelo se je, kot da te poznam…«), ki se te dotaknejo, tako, kot se je glava George dotikala ramen neznancev. Za projekt se je ta ameriška umetnica na podzemno odpravila v večernih urah, ko so bili vlaki nabito polni. V prvi fazi je preštudirala prostora med njo in sosedom, ga nato mentalno ter čustveno preoblikovala, s tem počasi začela rušiti ‘berlinski zid’, ki je potekal med njima, na ruševine pa pred zadnjim dejanjem položila mehko prijateljsko ‘blazino’. Ko je prostor mentalno kot fizično pregnala proč in je tujca umsko preobrazila v een vriend, je le še ‘odložila’ svojo glavo na tujčevo ramo. In zgodbe, ki so se rodile- nasprotno od pričakovanja- so daleč od doseganja stopnje absurdnosti »Tujca« Alberta Camusa. Pogrejejo srce in povrnejo vero v človeka.
Slike zbrane v galeriji so posnete z iPhonom in prikazujejo več stopenj iste interakcije:
Lees verder: Fototentoonstelling: Overblijfselen van de stad, tentoongesteld in Tivoli
