Wanneer onze paden uiteenlopen: waarom het beter voor ons was om onze eigen weg te gaan

Het is ons niet gelukt. Terugkijkend ben ik dankbaar dat jij in mijn leven bent gekomen. Bedankt dat je me hielp toen ik hulp nodig had en dat je me opving toen ik viel. Bedankt voor de lach, wat weerklonk in onze gesprekken, vanwege alle grappen en capriolen die ons tot tranen toe deden lachen. Bedankt dat je mij bij jou laat zijn wie ik ben. Dat ik het had kunnen zijn.

Toen we uit elkaar gingen, voelde het alsof mijn hele wereld instortte. Het is alsof iemand een deel van mij heeft uitgerukt. Mijn gedachten begonnen me te achtervolgen, ik begon me af te vragen "Wat als". Wat als ik harder mijn best deed? Wat als je elkaar beter zou begrijpen? Wat als ik onze meningsverschillen kon overwinnen? Waarom was de liefde niet genoeg om ze bij elkaar te houden?

Vandaag weet ik dat het zo was iets wat we misten. Iets dat essentieel is voor elke relatie. Liefde was niet genoeg. Liefde is nooit zomaar verliefd worden op iemand, en dat is alles. Nee. Dat zou jij ook moeten doen verliefd worden op jezelf, op een persoon, wie je wordt als je bij hem bent. Ze moet zich geaccepteerd, voldaan en sterk voelen. Maar ik begreep het toen niet.

Toen ik besloten te vertrekken Ik wist niet dat ik zo diepbedroefd zou zijn. Dat ik nog steeds alles wat er misging in mijn hoofd zou doornemen en op zoek zou gaan naar antwoorden die er niet waren. Maar nu begrijp ik dat niet elk liefdesverhaal bedoeld is om een leven lang mee te gaan. En misschien is dat oké. Misschien zijn er zulke relaties slechts stappen op weg naar blijvend geluk en om de mensen te worden die we altijd al wilden zijn.

Soms moeten we iemand vertellen van wie we houden afscheid nemen, hoeveel pijn het ons ook doet. Soms kan zelfs alle liefde van de wereld de onverenigbare verschillen tussen twee mensen niet oplossen. Maar dat betekent niet dat hun liefde minder waardevol of minder speciaal is.

Soms is liefde slechts een deel van de reis die we afleggen

Soms laat liefde ons zien wie we zijn, wat we willen en wat we verdienen. En misschien was dat het doel van onze relatie: onszelf leren waarderen en leren wat we echt willen.

Ik heb nog steeds goede herinneringen aan jou. Ik wens je niets slechts, integendeel, ik wens je het beste. Ik hoop dat je je weg vindt en gelukkig bent, waar je ook bent. Ik hoop dat je dat bent gevonden wat we allebei zochten, die innerlijke vervulling die we allebei nodig hadden.

Alles gebeurde met een reden.