Ieder van ons is zo uniek als een sneeuwvlok, onnavolgbaar en bijzonder. Iedereen heeft zijn eigen pad, zijn eigen verhaal, zijn eigen ups en downs. Ik ben niet voor iedereen, en jij ook niet.
persoonlijke groei
Hoe vaak heb je je ware dromen en talenten achtergehouden uit angst voor de mening van anderen? Hoe vaak heb je je door twijfels en onzekerheden in de schaduw laten houden? Als je het beu bent om je ware aard te verbergen en jezelf te beperken vanwege de verwachtingen van anderen, is het tijd voor verandering! Ik heb het gehaald.
Waarom komen sommige liefdes nooit uit? Waarom overleven sommige relaties, ondanks alle inspanningen en hoop, gewoon niet?
Als we 'tot ziens' zeggen, nemen we niet alleen afscheid van een persoon, een plaats of een droom. We nemen ook afscheid van het deel van onszelf dat verbonden was met wat we verliezen. Het kan beangstigend zijn, alsof je een stukje van je ziel verliest. Maar juist in dit verlies schuilt het potentieel voor iets nieuws, onbekends, maar uiterst waardevol. Elk afscheid is alsof we door een deur stappen die ons naar een nieuwe wereld van kansen leidt, als we maar bereid zijn verder te kijken dan de pijn.
Waarom is het zo moeilijk om ‘nee’ te zeggen? Stel jij grenzen?
Hebt u ooit uw gedachten en gevoelens achtergehouden omdat u bang was voor de manier waarop anderen zouden reageren? Je bent niet de enige. Veel mensen worden met deze angst geconfronteerd.
Vraag je je ooit af hoe je je dromen kunt verwezenlijken en een vervuld leven kunt leiden? Wil jij de beste versie van jezelf worden, uitdagingen overwinnen en je eigen geluk creëren?
Stel je een wereld voor waarin je bijna alles kunt opgeven: dromen, carrières, hobby's, plannen. Liefde is een uitzondering.
Wat zou er gebeuren als je angst en twijfel overwint en in jezelf gelooft? Het lijkt misschien beangstigend, maar kunt u zich de mogelijkheden voorstellen die zich voor u zouden voordoen? Besluit om te veranderen.
Hoe genees je de wonden die achterblijven na het vertrek van iemand die alles voor je betekende? Voel jij je ook verloren in de herinneringen die je bijna elke dag overspoelen?
Heb je ooit van iemand gehouden waarvan je wist dat hij je binnenkort zou verlaten? Een liefde die gedoemd is te eindigen.
Waarom klamp je je vast aan mensen die niet van je kunnen houden? Misschien loert deze vraag in je onderbewustzijn terwijl je jezelf er bewust van overtuigt dat alles in orde is. Is het werkelijk de angst voor eenzaamheid die u bindt? Of misschien de hoop dat ze uiteindelijk zullen veranderen? Hangt jouw waarde echt af van hun liefde?