Witte was heeft een van de grootste zwakheden in de waswereld: alleen al door naar de wasmand te kijken, lijkt deze zijn heldere onschuld te verliezen en te veranderen in een grijze herinnering aan het verleden. Vooral witte sokken, die taaie slachtoffers van dagelijkse wandelingen in het appartement, de trap op, soms zelfs in het park (nou ja, onbedoeld). Ondanks dat ik ze regelmatig was en ze de wasmachine goede wensen stuur, lijken de vlekken er maar niet uit te gaan. En dan komt het moment van wanhoop: "Heb ik echt elke maand nieuwe witte was nodig?" Het antwoord is: nee!
