Toen ik hem voor het eerst ontmoette, wist ik: deze persoon moet in mijn leven blijven. Hij was mijn vrede, mijn ziel. Ik heb nog nooit zo’n kalmte gevoeld. Hij was uniek. Hij werd mijn vriend, maar het verhaal werd ingewikkeld.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar er was meer tussen ons. Scheikunde, waarvan we dachten dat het aanstaande was. Toen onze handen elkaar raakten, ging er elektriciteit door mijn lichaam. Onze blikken gaven mij vlinders. Hoewel we nooit hardop hebben toegegeven dat er iets tussen ons was, voelden we het allebei.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar iedereen zag hoe jullie naar elkaar keken. Er wordt mij vaak gevraagd waarom we geen stel zijn. Ik verzon excuses dat ik niet zijn type was, dat het niet goed zou komen tussen ons, of dat ik de vriendschap niet wilde verpesten.
Ik had het gevoel dat het idee van ons belachelijk was, maar ik wilde het echt. In mijn droom waren we een koppel. Ik heb nog nooit iemand gekend die zo gemakkelijk lief te hebben was.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar we overschreden altijd de grens. Onze knuffels duurden lang, niemand wilde ze breken. We vonden altijd excuses om elkaar aan te raken. We maakten grapjes over hoe grappig het zou zijn als we een date hadden.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar we werden jaloers als een van ons de ander ontmoette. We waren blij en verdrietig tegelijk. De gedachte dat hij iemand anders zou zien, maakte me gek. Ik wilde hem heel, alleen voor mezelf. De gedachte om het met anderen te delen was ondraaglijk.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar toen hij naar het café kwam voor koffie, keek hij me aan alsof ik de enige was. We staarden elkaar aan, ik kon bijna voelen dat zijn lippen de mijne raakten. Mijn ogen waren alleen op hem gericht, en de zijne op mij.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar we flirtten en lachten voortdurend alsof we veel meer waren. Hij merkte altijd alle veranderingen in mij op. Hij bleef me vertellen hoe erg hij me miste, ook al was het pas een dag of twee geleden sinds ons laatste contact.
We deden alsof we gewoon vrienden waren, maar we wisten dat het een leugen was. We waren bang voor wat er zou gebeuren als ze dapper genoeg was om de waarheid toe te geven.
En de waarheid was dat hij me behandelde alsof we meer dan vrienden waren. Hij behandelde me alsof hij mij wilde, zoals ik hem wilde.
Maar hij wilde dat we gewoon vrienden waren. Ik bleef zijn woorden in gedachten herhalen: 'Laten we gewoon vrienden zijn.'
Mijn wereld stortte in, omdat ik wist dat we geen vrienden meer konden zijn, omdat ik bang was dat ik nog meer verliefd op hem zou worden. We kunnen geen vrienden meer zijn omdat ik van hem hou, maar hij houdt nu van een andere vrouw. We kunnen geen vrienden meer zijn omdat de pijn mij zou "doden". Misschien worden we ooit weer vrienden, misschien...
Als u zich ooit in deze situatie bevindt, vertel het hem/haar dan. Toegegeven, als je dit doet, riskeer je het beëindigen van je vriendschap, maar dat zou je waarschijnlijk toch doen. Sta je toe dat de liefde je verteert, op je eigen manier sterft en hoopt dat misschien... Stop met 'als-is' en volg je hart, emoties en kom op voor jezelf, voor je liefde - voor jou!
