Mama ik hou van jou

Ik denk dat ik bijna wakker was toen haar vriendelijke glimlach me goedemorgen wenste.
Het was een van die sombere regenachtige dagen waarop je zou willen dat je de hele dag in bed kon blijven.

Deze ochtend voelde op de een of andere manier anders en speciaal. Met alleen haar uiterlijk bracht ze de zon in de halfdonkere kamer, zodat ik even uit bed wilde springen en haar wilde omhelzen.

Op dat moment verschenen er beelden in mijn gedachten van de mooiste gebeurtenissen uit de kindertijd, kinderspelletjes, kattenkwaad. En die foto van een huilend, licht verwend meisje in de armen van haar moeder.

Met haar leerde ik lief te hebben en te vergeven, om kleine dromen te dromen, maar ook om het grootste en mooiste droomleven te leven. Ze leerde me leven en groeien door te spelen en te lachen. Ze stond me toe me achter wolken te verschuilen als ik boos of gefrustreerd was, en dat doe ik soms nog steeds.

Zij is mijn steun in moeilijke dagen. Hij is iemand die alleen door mij bestaat en mij begrijpt met een glimlach, een blik en stilte, maar vooral met zijn hart - oprecht en gevoelvol.

Met haar tederheid liet ze me de ware schoonheid van liefde zien. Haar tranen hebben me geleerd hoe ik sterk moet zijn, zelfs als het het moeilijkst is. Soms begreep ik het niet als ze me vertelde dat er ook verkeerde liefdes zijn en dat ik moet oppassen voor degenen die me pijn willen doen. Ze leerde me moedig te zijn, te vechten, niet op te geven en de paden van mijn hart te volgen.

Ik herinner me dat ze tegen me zei toen ik me begon te realiseren dat het leven niet precies is wat ik dacht dat het was toen ik een kind was.

"Als alle deuren waar we op aanklopten onmiddellijk opengingen, zou de waarde van hoop, geduld en verlangen niet bekend zijn."

Zo leerde ik de echte waarde van het leven waarderen en realiseerde ik me uiteindelijk dat het er niet om gaat wat je hebt, maar wie je hebt en wie van je houdt.

Ik heb de beste moeder van de wereld! Ik ben dankbaar dat ik jou heb. Mama ik hou van jou!