Meester van zoete ondeugden

Bartolo "Buddy" Valastro, hoofd van Carlo's Bakery in Hoboken, New Jersey, Verenigde Staten, erfde zijn kennis van het bakken van taarten voor alle gelegenheden van zijn overleden vader. Op het nieuwe continent wordt hij beschouwd als een van de meest innovatieve en momenteel meest gewilde bakkers, die geen enkele uitdaging uit de weg gaat. Zijn zoete creaties behoren momenteel tot de populairste van overzee. De hoofdster van de show The Cake Boss op Discovery Channel, waar we het derde seizoen van de serie kunnen bekijken, wordt steeds bekender in Europa en dus ook in ons land.

Je hebt de bakkerij al op jonge leeftijd van je vader overgenomen. Was dat moeilijk?

Natuurlijk. Ik was zeventien toen mijn vader stierf. Mijn vader was niet alleen een goede vriend, maar ook een geweldige bakker. Ik kan wel zeggen dat hij een levende legende was voor iedereen in de bakkerij en in de gemeenschap waar we wonen. Om hetzelfde respect te krijgen als hij, moest ik dat eerst verdienen. Ik was de eerste in de bakkerij en de laatste die vertrok. Ik ben van nature een perfectionist en dat is precies wat me heeft gebracht tot waar ik nu ben.

 

Het beste advies dat je vader je gaf en dat nog steeds van pas komt, is...

Werk hard, probeer de beste te zijn en vergeet nooit waar je vandaan komt! Dit advies heeft me niet alleen een geweldige bakkerij opgeleverd, maar ook mijn eigen programma op Discovery Channel, en mijn werk wordt door miljoenen kijkers over de hele wereld bekeken. Ik voel me zelf geen tv-ster. Ik geloof dat nederigheid het geheim en de sleutel tot mijn succes is. En nederigheid is me door mijn vader bijgebracht.

 

Nu je al meer dan duizend taarten hebt gemaakt, vind je het werk nog steeds leuk? Probeer je het ooit nog eens?

Oh, allebei. Ik eet nog steeds graag een stukje taart of twee, maar dat komt omdat onze taarten gewoon lekker smaken. Ik heb geluk dat ik doe wat ik leuk vind. Ik wist al op mijn twaalfde dat dit mijn beroep zou worden. Ik wist dat ik goed was in wat ik deed en dat dit mijn toekomst zou zijn. Ik betrap mezelf er nog steeds op dat ik om de een of andere reden naar de bakker ga om een wafel te bakken of slagroom te mixen... Het is mijn ontsnapping. Ik voel me gewoon beter als ik een nieuwe taart in elkaar zet. Na al die jaren geeft het werk me nog steeds vreugde en uitdagingen. Het maakt me gelukkig.

 

Je geeft je kennis ook door aan jongere generaties in Amerika. Kunnen we iets soortgelijks in Europa verwachten?

Dit jaar heb ik een boek gepubliceerd en een presentatietournee in Amerika gemaakt. Ik geef een kleine presentatie waarin ik een aantal kneepjes van het vak laat zien. Ik hoop iets soortgelijks in Europa te kunnen doen. Ik zou graag een tour van twee of drie weken willen maken, waarbij ik presentaties kan geven in verschillende Europese steden. Wat betreft lesgeven: ik ga een kleine fabriek openen in New Jersey, waar we ook leslokalen zullen hebben. Ik denk dat het het beste is als mensen die graag kennis opdoen, naar mijn thuisland komen, waar ze zoveel mogelijk kunnen leren.

 

Wat is het eerste dat u uw studenten leert?

Hoe je een deegroller gebruikt en de beste banketbakker wordt die je kunt zijn. Mensen beseffen niet hoe belangrijk een gereedschap het is in mijn beroep. Veel jongeren die net van de banketbakkersopleiding komen, weten gewoon niet hoe ze het moeten gebruiken. Natuurlijk kun je deze vaardigheden leren, maar het vereist oefening. Heel veel oefening. Ik ben niet de beste banketbakker ter wereld, maar ik weet wel hoe ik dingen moet serveren. Ik kan een taart decoreren met een blinddoek om. Een taart bakken is voor de meeste mensen net als ademhalen. Het is een essentieel onderdeel van wie ik ben.  

 

 

Hoe creëer je het meesterwerk dat we een taart noemen?

Ik val in wat 'de zone' wordt genoemd. Ik kom volledig tot rust, er zijn geen problemen om me heen. Mijn hartslag vertraagt en mijn hand ontspant volledig. Ik hoor niets, ik zie niets, ik concentreer me alleen op de taart en alles wat ik doe is perfect. Elke kleine beweging heeft zijn doel. Wanneer ik een stap terug doe en zie wat ik heb gemaakt, word ik me eindelijk bewust van mijn omgeving en de mensen om me heen. Veel mensen vragen me of ik boos ben als de taart wordt aangesneden. Natuurlijk niet. Ik voel me nog meer gevleid als mensen me vertellen dat de taart niet alleen mooi is, maar ook 'goddelijk' smaakt. 

 

De naam van de show is The Cake Boss. Hebben de makers van de show de naam bedacht, of is het een bijnaam uit je eigen leven? Noemen je collega's je zo?

Mijn collega's in de bakkerij noemen me bij andere namen, maar die zijn niet geschikt voor publicatie in de pers. Ze hebben de naam verzonnen voor de show. Aanvankelijk vond ik de naam niet mooi, omdat ik dacht dat mensen hem zouden opvatten als verwaand. Maar al snel bleek dat niet zo te zijn. Ik denk dat ze de titel van de show goed hebben gekozen, omdat die de gebeurtenissen in de bakkerij goed weergeeft.