Waarom blijven we bij mensen die ons niet genoeg respecteren? Waarom laten we onszelf keer op keer belasten door het verleden in plaats van vooruit te gaan? Vandaag rond ik dit hoofdstuk af.
Lange tijd heb ik gezocht naar redenen om te blijven. Ik ben een lange tijd rechtvaardigde je daden, jouw woorden, jouw stilte. Het enige wat ik wilde was liefde.
Er waren dagen dat ik nog steeds in ons geloofde, dat ik dacht dat onze toekomst helder en vol mogelijkheden was. Ik vroeg me af wat ik nog meer kon doen om het voor ons te laten werken. Ik geloofde dat als ik geduldig genoeg, begripvol en volhardend, je zult eindelijk zien hoeveel ik je kan geven. Maar de jaren gingen voorbij en elke nieuwe dag overtuigde mij ervan dat ik in een illusie leefde.
Hoe vaak heb ik mijn geluk uitgesteld vanwege jou?
Hoe vaak heb ik mijn ogen gesloten voor de waarheid, zodat ik het idee dat ik over ons had gecreëerd niet zou verliezen? Te vaak. Ik concentreerde me zo sterk op jouw behoeften, je angsten en je verlangens dat ik mezelf volledig vergat.
Lange tijd dacht ik dat ik je moest redden, dat het mijn liefde was die je zou veranderen. Vandaag weet ik dat dat niet waar is.
Niemand kan een ander redden als hij dat niet wil. Niemand kan de leegte in het hart van iemand anders opvullen tenzij hij of zij bereid is zelf de deur te openen.
Ik leef niet langer voor jouw goedkeuring
Ik realiseerde me eindelijk dat ik hier niet ben om je te plezieren. Ik ben hier niet om mijn waarde te bewijzen door eindeloze inspanningen die jij niet eens merkt. Ik ben hier om mijn leven te vinden geluk en voel uw wegen.
Jouw onverschilligheid ze heeft mij geleerd hoe waardevol aandacht is. Jouw stilte ze leerde me het belang van eerlijke communicatie. Jouw afstand ze liet me zien dat ik alleen genoeg ben - en dat ik meer verdien.
Dit moment is voor mij een keerpunt. Geen woede meer, geen verdriet meer, alleen maar duidelijkheid. Ik zie de waarheid waar ik al zo lang bang voor ben. Deze waarheid is eenvoudig: ons verhaal loopt ten einde, en dat is prima.
Ik sluit dit hoofdstuk. Niet omdat ik je haat, maar omdat ik dat eindelijk deed leerde van mezelf te houden.
