Een wandeling rond Murska Sobota, de lokale bevolking noemt hun stad Sóbota, begint waarschijnlijk ergens rond het kasteel, in de dikke schaduw van het luxueuze stadspark, waar moeders en kinderen in de zomer naartoe gaan om af te koelen, en tijdens het schooljaar wordt het een populaire ontmoetingsplaats voor schoolkinderen, en trouwens, op een nabijgelegen bankje zie je een verliefd stelletje...
In het park passeren we het kasteel met het regionale museum, dat in 1999 een speciale prijs van het Europees Museumforum ontving voor zijn permanente tentoonstelling, die het verhaal vertelt van het leven langs de rivier de Mura door de geschiedenis heen. Recentelijk hebben ook jongeren zich in de kasteelzalen gevestigd, wat de eeuwenoude muren een nieuwe impuls geeft. De Jeugdinformatie- en Cultuurclub (MIKK) is de enige in de regio, zo wordt gezegd – het is de enige in de regio die zich inzet voor jongeren op het gebied van cultuur, informatie, informeel onderwijs en internationale jongerenuitwisselingen, en die met zijn activiteiten de creativiteit probeert te stimuleren. Op een steenworp afstand van het kasteel, als we het park oversteken, ligt het Plein van de Overwinning, dat altijd al de centrale ontmoetingsplaats van de inwoners van Sóbo is geweest. Op mooie dagen zitten de stadsbewoners graag in de tuin van het beroemde café Zvezda, vanwaar ze naar het stadscentrum kunnen lopen om boodschappen te doen of te winkelen, wat tegenwoordig niet meer gebruikelijk is vanwege de toestroom van winkelcentra in de buitenwijken. Helaas is de verplaatsing van stedelijke evenementen een trend in al onze grotere steden. Ondanks alles hebben we een aantal interessante plekken gevonden die Sóbota zijn stedelijke karakter geven. Vermeldenswaard is misschien wel het Art Café, dat door het organiseren van kunsttentoonstellingen en muziekavonden op zaterdagavond de stad een vleugje Europeesheid geeft, of het theehuis Čaji in…, waar we even kunnen ontsnappen aan het gespannen dagelijkse leven met de geur van echte thee. Jongeren die op weekendavonden vertier in de stad zoeken, zweren daarentegen bij de kleine tentjes op de stadsmarkt, waar ze ook 's avonds laat nog iets te eten kunnen krijgen. Een hamburger of burek om twee uur 's nachts voor het slapengaan is blijkbaar erg populair... Voor een betere en serieuzere maaltijd moet je naar de buitenwijken, want dit is ook een syndroom van onze steden: namelijk het verdwijnen van goede tavernes uit de centra. Maar maak je geen zorgen, je zult de rivier de Mura niet met honger of dorst oversteken. Het is eigenlijk best lastig om te kiezen tussen de uitstekende traditionele dorpstavernes, toeristische boerderijen en wijnhuizen die verspreid liggen over het landschap. We hebben waarschijnlijk allemaal wel eens gehoord van bograč, Prekmurje gibanica, "bujto repo" of aardappel žganci "dödöle" en u kunt er zeker van zijn dat ze, waar u ze ook proeft, heerlijk zullen zijn en dat u niet teleurgesteld zult zijn in de lokale wijn. De inwoners van Prekmurje staan al sinds mensenheugenis bekend om hun goede en gastvrije gastvrijheid. Probeer de lokale wijn bij wijnhuis Lipič – Passero (Suhi vrh pri Fokovcih (02) 548 12 36), bij de Tremel Tourist Farm (Bokrači (02) 545 10 17) of bij de Ferencovih Tourist Farm (Cankova (02) 540 11 17), en u zult er geen spijt van krijgen.
GEÏNSPIREERD DOOR PASSIE OM VAN HET EILAND TE HOUDEN
Wat is er echt de moeite waard om te zien in Prekmurje? Misschien Ižakovci, een typisch dorp in het vlakke land, waar je gastvrij wordt uitgenodigd op het Liefdeseiland, door de natuur geschapen op de Mura. Op het eiland, zoals de lokale bevolking zegt, is de liefde bijzonder "brandend", dus bieden ze je een liefdesdrankje aan dat jong en oud helpt hun meest verborgen verlangens te vervullen. Daar moet wel een kern van waarheid in zitten, want gravin van Beltin, Marija Zichy, heeft hier ook haar eigen badplaats ingericht. Op warme dagen ging ik er, op uitnodiging van de gravin, graag naartoe om af te koelen, en de verborgen hoekjes zouden ons waarschijnlijk menig prikkelend verhaal uit de 19e eeuw kunnen vertellen. Geliefden houden de traditie nog steeds in ere, en er wordt gezegd dat het Liefdeseiland ideaal is, vooral voor verboden liefde, maar ook voor stellen die geen kinderen kunnen krijgen. Ze zeggen dat op het Eiland van de Liefde het zaad beter ontkiemt... In Ižakovci cultiveren ze ook de traditie van "büjraštva", oftewel het versterken van de oevers van de Mura. Op het Eiland van de Liefde kun je een traditionele drijvende molen zien en kun je met een bootje de rivier oversteken, wat tegenwoordig een zeldzame ervaring is. Helaas wordt zwemmen in de Mura tegenwoordig afgeraden, dus kun je beter naar een van de kuuroorden gaan, waarvan Moravske Toplice de bekendste is. Daar kun je genieten van helende baden in warm thermaal water of je jeugdige ondeugendheid op de vele glijbanen van Terme 3000.
DE PREKMUR-VLAKTE IS BREED, MAAR...
Rijd, als het kan, naar Lendava, een stad op de drielandenpunt tussen Slovenië, Kroatië en Hongarije. Een machtig kasteel regeert over de achthonderd jaar oude stad. De stad wordt gekenmerkt door eeuwenlang samenleven van katholieken, evangelisten en joden, die elk hun stempel op de plek hebben gedrukt. Een bezoek aan de synagoge aan de voet van het Lendavske Gorice-gebergte is een must, evenals het belangrijkste architectonische monument van de Joodse gemeenschap in Lendav, evenals de Evangelische Kerk en de Kapel van de Heilige Drie-eenheid met de mummie van ridder Mihael Hadik, de enige natuurlijk bewaarde mummie in Slovenië. De inwoners van Lendava hechten veel waarde aan het behoud van tradities, vooral in de herfst, tijdens de druivenoogst, en organiseren talloze evenementen, waaronder de beroemde Lendava-druivenoogst. Reizigers die genoeg hebben van de eindeloze vlaktes kunnen zich wenden tot Goričko, dat verscholen ligt in het uiterste noordoosten van hun thuisland. Een land dat door Slovenen bijna vergeten is en waar buitenlanders ons, zoals zo vaak, aan herinneren. De laatste jaren is de schoonheid van Goričko vooral ontdekt door de Engelsen, die er boerderijen zijn gaan kopen. Juist door deze verwaarlozing heeft het heuvellandschap langs de Oostenrijkse en Hongaarse grens zijn ongerepte natuur en cultuurlandschap behouden, wat vandaag de dag een voordeel is. Om deze unieke regio te beschermen, is het Goričko Landschapspark opgericht, waar u zeker een bezoek moet brengen aan het kasteel, het grootste kasteel van Slovenië. Het zou evenveel kamers hebben als er dagen in het jaar zijn. Tijdens onze wandeling door Prekmurje hebben we slechts een fractie opgesomd van wat het land van ooievaars, gouden tarwe en zijn bewoners langs de schijnbaar kalme rivier de Mura ons te bieden heeft. Als we er zijn, is het de moeite waard om het te verkennen en nog meer te ontdekken. Voor degenen met meer uithoudingsvermogen raden we een uitzicht over de vlakte vanaf de fiets aan. Prekmurje met Murska Sobota ligt nog ver van Centraal-Slovenië, hoewel het slechts 200 kilometer van de hoofdstad verwijderd is. De rit naar Maribor verloopt nog steeds voorspoedig, maar houd na het verlaten van de snelweg rekening met files door wegwerkzaamheden en vrachtwagens via Lenart en Gornja Radgona. De treinreis is nu comfortabel, maar het duurt ongeveer drieënhalf uur om van Ljubljana naar het land van ooievaars en gouden tarwe te komen.
