We hebben gezocht naar de beste niet-Hollywood-horrorfilms aller tijden, die vaak ten onrechte over het hoofd worden gezien. Als je een fan bent van horrorfilms, mag je deze films zeker niet missen. Wil je Halloween wat spannender maken? Tussen deze films vind je geweldige ideeën voor een Halloween-filmavond.
Controleer welke dat zijn beste horrorfilms aller tijden, die geen Hollywoodproducties zijn. Dit zijn de bekendste genrevoorbeelden waar je een idee voor een filmavond vindt. voor Halloween.
LEES VERDER: Modefilms - Top 10 films voor modeliefhebbers die indruk maken met mode-inspiratie
Dit zijn de films die zijn vertrokken een onuitwisbare indruk in de filmgeschiedenis, en je kunt er 's nachts zeker niet van slapen!
De beste horrorfilms aller tijden die geen Hollywood-producties zijn:
Demonenmasker (La maschera del demonio, Italië, 1960)
Mario Bava's The Demon's Mask wordt beschouwd als de eerste echte Italiaanse horrorfilm en, voor veel filmliefhebbers, nog steeds de beste Italiaanse horrorfilm aller tijden. De film vestigde de Britse actrice Barbara Steele, die de vampierprinses Vajda speelde, als de schreeuwkoningin. Het is een mix van horror, seksualiteit en dood.
De Cirkel (Ringu, Japan, 1998)
Ringu is een Japanse horrorfilm die in 2002 ook werd verfilmd tot een Amerikaanse film, The Ring. De film heeft een veel lager tempo dan de Amerikaanse versie en is gebaseerd op de gelijknamige roman van schrijver Koji Suzuki. Het is de meest succesvolle horrorfilm in de geschiedenis van de Japanse cinema.
Nosferatu, een symfonie van horror (Nosferatu, eine Symphonie des Grauens, Duitsland, 1922)
Nosferatu is een tijdloze vampierklassieker. Het is een ongeautoriseerde bewerking van Bram Stokers Dracula, met gewijzigde namen en andere details, omdat de studio het auteursrecht niet verkreeg. De Transsylvanische vampier werd omgedoopt tot Orlok. Het is een van de eerste horrorfilms en wordt beschouwd als een keerpunt in de geschiedenis van de stomme film. De film werd opgenomen met één camera op het ritme van een metronoom, die het tempo voor de acteurs bepaalde.
The Devil's Backbone (El espinazo del diablo, Spanje, 2001)
Guillermo del Toro's De Duivelsruggengraat neemt ons mee naar 1939, de laatste dagen van de Spaanse Burgeroorlog, een tijd waarin de overwinning van generaal Franco's nationalisten op de linkse Republikeinen in zicht is. De tienjarige Carlos, de zoon van een gevallen Republikeinse held, arriveert in een weeshuis op het platteland ergens ver weg. Daar wordt hij geconfronteerd met de dreiging van een niet-ontplofte bom op de binnenplaats van het weeshuis en de verschijning van de geest van een jongen die onder onverklaarbare omstandigheden om het leven is gekomen.
Vampire Love (Låt den rätte komma in, Zweden, 2008)
Vampire Love vertelt het verhaal van de twaalfjarige Oskar, een introverte en eenzame jongen die regelmatig wordt lastiggevallen door zijn klasgenoten. Wanneer de serieuze, bleke, vreemd ruikende en kou-resistente Eli in zijn buurt komt wonen, lijkt hij in haar een verwante ziel te hebben gevonden. Ze verschijnt alleen 's nachts, en wanneer ze in de stad arriveert, vinden er een reeks mysterieuze verdwijningen en moorden plaats. Het is gebaseerd op de bestseller, die ook is verfilmd als Let Me In.
Het kabinet van Dr. Caligari (Duitsland, 1920)
Het Kabinet van Dr. Caligari is een stomme film die het navertellen van verhalen aan het einde van een film heeft uitgevonden. We leren de angstaanjagende verhalen kennen door de ogen van Francis, die een vreemdeling in het park vertelt over de schokkende gebeurtenissen die hem en zijn verloofde zijn overkomen. Via zijn vertelling volgen we het verhaal van Dr. Caligari en zijn maandelijkse Cesar, die aankomen in het bergdorp Holstenwall, en de moordpartijen die kort na hun aankomst beginnen.
Dorst (Bakjwi, Zuid-Korea/VS 2009)
Thirst gaat over een priester die ziekenhuizen bezoekt en zieken spiritueel helpt, maar hij wil meer doen. Dus wordt hij vrijwilliger voor een geheim medisch project waarin ze een geneesmiddel proberen te vinden voor een dodelijk virus. Net als de andere vrijwilligers wordt hij ziek. Hij krijgt een bloedtransfusie om zijn geïnfecteerde bloed te vervangen, en het nieuwe bloed helpt hem zo goed dat hij geen tekenen van infectie vertoont. Maar de gevolgen zijn ernstig, want hij voelt een onbeschrijfelijke dorst naar bloed.
Ogen zonder gezicht (Les yeux sans visage, Frankrijk, 1960)
De zwart-wit horrorfilm Eyes Without a Face vertelt het verhaal van een vooraanstaande chirurg die een ernstig auto-ongeluk krijgt, waarbij het gezicht van zijn dochter ernstig wordt verminkt en ze gedwongen wordt om altijd een masker te dragen. Om de fout te herstellen en haar dochter weer tot leven te wekken, ontvoert de vader jonge meisjes en transplanteert hun huid op het gezicht van zijn dochter. Tijdens de vertoningen van de film vielen veel mensen flauw van angst.
Julia's ogen (Los ojos de Julia, Spanje, 2011)
Julia, die lijdt aan een ongeneeslijke oogaandoening, stuit in de kelder van haar huis op het hangende lichaam van haar zus Sara. Sara was voor haar dood blind geworden door dezelfde ziekte, en hoewel alles erop wijst dat het zelfmoord was, is Julia ervan overtuigd dat haar zus vermoord is. Ze begint daarom zelf de mysterieuze achtergrond van haar dood te onderzoeken, en beleeft daarbij haar ergste nachtmerrie.
Het Wolfsuur (Vargtimmen, Zweden, 1968)
Ingmar Bergmans De Wolfswacht vertelt het verhaal van een getroebleerde schilder, Johan, gekweld door zijn verleden, die na een persoonlijke crisis met zijn zwangere vrouw Alma naar het kleine eiland Baltrum verhuist. Hij wordt voortdurend geroddeld door vreemde en achterdochtige mensen, van wie hij denkt dat het demonen zijn. Hij schrijft dit alles op in een dagboek, dat nog veel meer duistere geheimen verbergt. Dan raken Baron von Merkens en zijn vrouw, die in een nabijgelegen landhuis wonen, erbij betrokken...
