Plitvice - Waterketting met 16 juwelen

Verdronken herders, zigeuners, oude vrouwen en geiten
“Ooit werd het gebied van de huidige meren getroffen door een ernstige droogte. Mensen, dieren en planten zaten wanhopig te wachten op tenminste een druppel water. De bevolking bad voortdurend. Plots verscheen de Zwarte Koningin in de vallei met een machtig gevolg. Ze kreeg medelijden met de bevolking en riep regen op, die uiteindelijk de aarde doordrenkte met harde wind en onweer. Het regende zo lang dat het water steeg en meren vormden.” Het bestaande sprookje is natuurlijk een legende over het ontstaan van zestien prachtige meren gelegen in Lika, Kroatië, tussen Mala Kapela en Plješivica, maar op sommige oude kaarten verschijnt de naam Duivelstuin nog steeds, omdat er legendes en verhalen zijn die verkorting betekenen. de lange winters voor de inwoners van Lika, die nog in leven zijn. De zestien meren, verdeeld in twaalf bovenste en vier onderste, zijn vernoemd naar verschillende gebeurtenissen die bij en op de meren plaatsvonden, en meestal naar verdronken mensen. De naam Ciganovac betekent dus dat een zigeuner in het meer is verdronken, de herder Mili zou zijn verdronken in het meer van Milanovac, en een kudde geiten in het Kozjak-meer, dat het meer op te dun ijs zou zijn overgestoken. Tijdens een wandeling langs de meren kunnen we, naast de verhalen van verdronken mensen, leren over de verhalen van kluizenaars die in de kliffen en grotten rond de meren leefden, over verloren schatten, maar ook over de kracht van water die draaikolken creëert en brullende watervallen.

Levende natuur
Het water, dat duizenden jaren over de kalkrijke bodem heeft gestroomd, zet opgeloste kalksteen af in de vorm van getufte barrières, waardoor vanaf de hoogste liggende Prošćanje-meer, op 636 meter boven zeeniveau, valt in watervallen en cascades naar het laagste meer, dat 133 meter lager ligt. Uiteraard is het slechts een kwestie van hoogteverschil in de ligging van de meren, want gelukkig voor de bezoekers van het nationaal park heeft de natuur de schoonheid van de zestien meren en watervallen verdeeld in een prachtig, een acht kilometer lange ketting. Door de chemische samenstelling van karstgronden, kalksteen en dolomieten is er water Plitvicemeren verrijkt met calciumcarbonaat. Op hun weg door de ondergrond komen de wateren obstakels tegen - ondoordringbare muren, waarlangs ze naar de oppervlakte stromen en zo talloze beekjes en beken vormen die de meren met water verrijken. De belangrijkste zijn de veren Zwart-witte rivieren. De twaalf bovenste meren zijn gevormd op de ondoordringbare grond, en de vier lagere meren, uitgehold in canyons in de kalksteengrond, maken deel uit van de doorlaatbare zone, waar het water zinkt en via vele scheuren ondergronds verloren gaat. Omdat Bovenste meren liggend in ondoordringbaar dolomiet zijn ze groter, dieper en rustiger, terwijl de onderste vier kleiner en wilder zijn dankzij de kalksteen. Het natuurlijke proces van het afzetten van de rietbarrières, die worden gevormd door met kalksteen bedekte mossen, algen en bacteriën, is nog steeds aan de gang, aangezien de barrières ongeveer een centimeter per jaar groeien, wat betekent dat de Plitvicemeren een levende en veranderende natuur zijn. Naast watervallen worden bezoekers van het nationale park, dat het hele jaar geopend is, ook verrast door de kleur van de meren, die veranderen van azuurblauw naar groen, grijs of donkerblauw. De kleur van de meren verandert afhankelijk van het aantal mineralen of micro-organismen in het water en ook afhankelijk van de zon of de hoek waaronder de zonnestralen het oppervlak van de meren bereiken. Een andere verrassing die ons te wachten staat als we het oppervlak van het meer ontmoeten, is de ongelooflijke helderheid en zichtbaarheid, aangezien we op sommige plaatsen acht meter diep kunnen kijken.

Veel beperkingen voor enorm genieten
Wetenschapper die het proces van vorming van knolbarrières bestudeerde, academicus Ivo Pevalek, schreef in 1926: "Het lot van de Plitvicemeren ligt in de cipres en de organismen die deze vormen: algen en mossen..." Het wonder van het nationale park en uiteraard de voorwaarde voor het bestaan van de Plitvicemeren is daarom de voortdurende creatie van fytogene cipres, die alleen in de ongerepte natuur kan worden gecreëerd. Dat is precies waarom het in het gebied is Nationaal park Plitvicemeren vrijwel elke activiteit is verboden, behalve wandelen langs de meren en genieten van de prachtige natuur. De routes rond de meren beginnen bij twee ingangen van het park, afhankelijk van welk deel van de meren we willen bezoeken. Bij beide ingangen wacht ons een enorm bord waarop de administratie van deze Kroatische natuurparel duidelijk maakt dat zij het merengebied zo mooi als het nu is aan het nageslacht wil nalaten. Laten we dus niet denken aan zwemmen, vissen voeren, buiten gemarkeerde paden wandelen, wildkamperen of bloemen plukken. We nemen het liefst de weg onder onze voeten en misschien kunnen we alleen met behulp van een camera de schoonheid van de meren en de omgeving voor altijd in ons geheugen prenten.

De weg onder de voeten
De paden rond de meren zijn goed onderhouden en aangepast aan bezoekers van alle leeftijden. Als we besluiten het park binnen te gaan via nummer invoeren 1 worden we eerst begroet door een enorme kaart waarop we de locatie van de meren en de paden erlangs kunnen zien. Naast het café, de winkel en het informatiecentrum kun je bij ingang 1 ook een 15 minuten durende film bekijken, een leuke kennismaking met het leren kennen van het nationaal park. Op slechts een steenworp afstand van de ingang opent zich vanaf het uitkijkpunt een prachtig uitzicht op de lager gelegen meren Grote waterval, dat watervallen vormt met meerwater Componisten, waarmee de rivier zijn loop begint Koran. Vanaf het uitkijkpunt hebben we verschillende opties. We kunnen de reis voortzetten langs het bovenste pad richting het eerste treinstation. Hierdoor kunnen gasten gemakkelijker de startpunten op de onderste en bovenste meren bereiken. Of we kunnen naar de meren afdalen en de borden volgen die ons naar de boot leiden. Je kunt de wandeling onder Veliki Slap verlengen of gewoon het pad langs en over de lager gelegen meren volgen. Na ongeveer een uur lopen lopen we naar een prachtige open plek bij Het Kozjak-meer, waar u kunt lunchen of picknicken of u kunt overgeven aan de warme zonnestralen. Een elektrische boot brengt ons naar een punt aan de andere kant van het meer, vanwaar we de bovenste meren kunnen gaan verkennen of meer dan driehonderd treden kunnen beklimmen naar ingang 2, die zich in de nabijheid van het tweede treinstation en hotels bevindt. Meer, Bellvue en Plitvice. De wandeling langs de bovenste meren is vooral spectaculair vanwege de prachtige watervallen, waaronder en waarboven een goed onderhouden pad ons leidt. Je kunt het beëindigen bij de derde treinhalte of naar het hoogste van de bovenste meren lopen en vanaf de vierde treinhalte teruglopen naar ingang 1 of 2.

Terug naar de natuur of naar een zacht bed
Het Plitvicemeren Nationaal Park beperkt zich niet tot het gebied van de meren, die zich uitstrekken over ongeveer twee vierkante kilometer. Het hele gebied van het park beslaat slechts 29.685 hectare, voornamelijk bosgebieden. Naast privé-accommodaties in 19 nederzettingen in het nationaal park, zijn er drie grootste hotels in de directe omgeving van de meren, die na het einde van de oorlog in 1995 zijn gerenoveerd. De hotels Jezero, Bellvue en Plitvice herbergen ook het grootste aantal van de gasten van het nationaal park (meer dan 860.000 bezochten het park in 2006 bezoekers). Buitenlanders die in georganiseerde groepen reizen, hebben meestal maar een halve dag nodig om de meren te zien, maar wij allemaal die weten dat de zomerhitte draaglijker is in de koele schaduw van eeuwenoude bossen en in de buurt van kristalheldere meren, doen er minstens twee dagen over. om de Plitvicemeren te zien. Omdat de prijzen voor overnachtingen in de hotels in het park hoog zijn, slapen natuurliefhebbers het liefst in de hotels zelf Camping Korana, 7 kilometer ten noorden van de ingang van het park, of rijd naar een plek twaalf kilometer verderop Grabovac, waar we, naast Hotel Grabovac, vele mogelijkheden vinden voor verblijf in kamers en appartementen die worden verhuurd door lokale bewoners. De weg die door het park loopt was ooit de belangrijkste verbinding tussen de grootste Kroatische steden Zagreb en SplitDaarom waren er onderweg talloze restaurants die de delicatessen uit de Liska-keuken aanboden. Maar de oorlog in Kroatië tussen 1992 en 1995, die ook in het gebied van het nationale park woedde, vernietigde het grootste deel van de toeristische infrastructuur, en de snelweg die naar Dalmatië leidde, vermeed het gebied van het park, dus catering in Karakters hij wordt nog maar langzaam wakker. Elk jaar openen er nieuwe restaurants en accommodatiemogelijkheden in de buurt van het park, en we kunnen met plezier naar de toekomst kijken, waarin we opnieuw de schoonheden van Kroatië zullen leren kennen door over regionale wegen te rijden en lokale kazen, vleeswaren en desserts te proeven in plaats van op de snelweg.