Ik denk dat de enige manier om je te vergeven was door zo ver mogelijk bij je vandaan te blijven. Ik had geen keus, want hoe dichter ik bij je kwam, hoe erger het werd. Alle pijn en wonden waarvan ik dacht dat ze genezen waren, zijn weer opengegaan.
Ik realiseerde me dat wonden alleen genezen als je er niet bent. Als je stem niet meer in mijn hoofd zit. Alleen als je ver weg bent, want elke keer als ik je zie, ben je, vraag ik me af waarom en hoe?
Hoe kon je alles doen wat je bent? Waarom voel je je niet schuldig omdat je me verliet toen ik je het meest nodig had? Hoe durf je me in de ogen te kijken als we elkaar ontmoeten? Ben jij de reden voor mijn littekens? Hoe kun je me vragen om te vergeten wat er was met een glimlach?
Hoe kun je verwachten dat ik mijn hart weer voor je open, nadat je erop hebt getrapt en het keer op keer in stukken hebt gebroken? Hoe kon je doorgaan met je leven alsof er niets was gebeurd?
Je verontschuldigde je pas nadat je verontschuldiging niet langer betekende... Niets. Waarom kwam je pas opdagen nadat ik had geleerd op mezelf te wonen? Zonder jou.
Ik voelde je aanwezigheid pas na jaren van wennen aan je afwezigheid. Weet je, als je mensen leert hoe ze zonder jou moeten leven, leer je ze ook hoe ze je nooit meer in hun leven kunnen accepteren. Je leert ze dat je niet meer bestaat.
Ik denk dat de enige manier waarop ik je kon vergeven ja was Ik wis alle herinneringen. Misschien vervaagden de goede ook, of verloren ze hun charme omdat de pijn al het andere vertroebelde.
Je denkt misschien dat je iemand hebt vergeven of de pijn hebt overwonnen die ze je hebben bezorgd, totdat ze iets zeggen of doen dat alle onuitgesproken woorden, alle onafgemaakte zaken en alle onbeantwoorde vragen terugbrengt.
De waarheid is dat je iemand niet echt kunt vergeven die nooit heeft geprobeerd te herstellen wat hij heeft gedaan. Je kunt hem alleen accepteren zoals hij is en hopen dat de tijd op een dag alle wonden zal helen en je een excuus voor hem in je hart zult vinden.
Ik kan je niet vergeven en het spijt me niet. Je hoort niet meer in mijn leven en dat is maar beter zo. Je was mijn man niet, je was een vreemdeling die mijn pad kruiste. Vaarwel, vreemdeling!
