Ja, dat was je. Ben je het vergeten?
Sommige mensen komen in je leven en veranderen alles. Het is alsof de lucht opnieuw is geverfd met nieuwe kleuren, alsof de wereld eerst alleen in grijstinten bestond, maar nu eindelijk tot leven komt.
Waarschijnlijk dacht je aan iemand. Iemand die jou begreep zoals niemand anders dat deed. Iemand die precies goed was. Iemand die je voor het eerst het gevoel gaf dat je geen maskers meer nodig had.
Vaak houden we van zulke mensen.
Wij zijn dol op de manier waarop zij hun koffie drinken. We houden van het geluid van hun gelach, van die gefronste wenkbrauwen als ze moeite hebben om iets te begrijpen. We houden van ze op de momenten dat de wereld even tot rust komt, wanneer het ochtendlicht door het raam naar binnen schijnt en je er even zeker van bent dat dit voor altijd zal duren.
Maar soms - soms blijven deze mensen niet
Misschien omdat het er te veel zijn. Misschien omdat je te veel bent. Misschien omdat een passie van deze omvang eenvoudigweg niet kan overleven. Het valt niet in één moment uit elkaar. Het verdwijnt langzaam.
Wij houden van hen in de kleine momenten. En wij verliezen ze op dezelfde manier.
En als de laatste klap komt, als het echt voorbij is, heb je het gevoel dat je onder water wordt getrokken. Maar als dat gebeurt, als de liefde verdwijnt, moet je één ding weten: Vroeger was je iemand.
Ja, dat was je. Weet je het niet meer?
Jullie lachten al voordat jullie samen aan tafel zaten, jullie lachten tot je huilde. Je was belangrijk, zelfs voordat ze je vertelden hoeveel je voor hen betekende. Je was al waardevol voordat ze zich tot jou wendden voor ondersteuning. Je hebt eerder liefgehad. Jullie waren al vrienden. Vroeger was je een dromer.
Je leefde al eerder.
Je kon al ademen voordat je hun naam kende. Jij bestond zonder hun aanwezigheid. Het leven begon niet met hen, en het zal ook niet met hen eindigen.
Je bent nog steeds iemand. Dit is niet het einde voor jou.
Mensen komen en gaan. En alleen omdat ze weg zijn, betekent het niet dat ze een deel van jou hebben meegenomen. Ze kunnen je niet afpakken wie je bent.
Liefde was, hoe vluchtig ook, echt. En alleen omdat het niet lang heeft geduurd, betekent niet dat het niet belangrijk was.
Maar nu?
Het is nu tijd om te bedenken wie je was voordat zij kwamen. Wat inspireerde je? Wat motiveerde je? Wat was het dat ooit een vonk in je deed ontbranden, voordat iemand je ooit had gezien?
Jij bent niet alleen hun verhaal. Jij bent jezelf.
Ga je gang. Kijk om, maar stop daar niet. Onthoud wat ze je gaven – en nog belangrijker, onthoud wat je daarvoor had.
Je was iemand vóór hen. Vergeet dit nooit.