Ta ena stvar lahko zakon ali zvezo spravi v krizo in ju ubije!
Dirk Harvey, levenscoach, vader, echtgenoot en schrijver deelde een interessant, eerlijk en persoonlijk verhaal op zijn website, waarin hij onthulde wat echt huwelijken en relaties kapot maakt.
"Direct nadat mijn vrouw en ik getrouwd waren, woonden we een seminar bij over de rehabilitatie van slachtoffers van mensenhandel, vooral degenen die werden verkocht voor seksuele diensten. In een van de toespraken van de seminarcoördinatoren vroeg hij het publiek wat de grootste reden voor echtscheiding is. Omdat ik net voorhuwelijkse counseling had gehad, voelde ik me een expert op het gebied van het huwelijk. Dus stak ik snel mijn hand op om de vraag te beantwoorden en zei: "Seks, geld en communicatie!" Toen keek ik naar de vrouw naast mij en glimlachte. Te makkelijk!
"Verkeerd antwoord," zei de linker plagend. "Dit zijn symptomen van echte problemen".
Au. Heb ik mezelf gewoon in verlegenheid gebracht?
Niet alleen leerde ik een harde les in nederigheid, maar wat volgde veranderde mijn leven. Ik kreeg het beste advies over het huwelijksleven, het beste waar deze jonge, trotse, pasgetrouwde man ooit om had kunnen vragen.
"Er is maar één reden waarom huwelijken in een scheiding eindigen... onvervulde verwachtingen," vervolgde de linker.
De hersenen van de pasgetrouwde man konden deze openbaring niet verdragen. Ik herinner me niet veel meer van wat hij daarna zei. Ik had het te druk met het nadenken over alle onvervulde verwachtingen die ik een maand na de bruiloft al had.
Sinds dat seminar zes jaar geleden heb ik de pijn en frustratie gezien die voortkomen uit onvervulde verwachtingen, niet alleen in het huwelijk, maar in alle relaties. Het is een dodelijk gif dat naar het hart stroomt en een relatie verwoest.
Maar onvervulde verwachtingen zijn niet alleen een probleem van het huwelijksleven. Ze zijn een levensprobleem. Het maakt niet uit of je alleenstaand bent, getrouwd, werkt, werkloos, oud, jong... Onvervulde verwachtingen zijn dodelijk voor iedereen. Niemand is immuun.
Dus... wat is de oplossing?
Ik ben een wiskundige in hart en nieren. Ik hou van vergelijkingen. Ik speel graag met cijfers, ik vond algebra en calculus leuk op de middelbare school. Dus ik kwam de vergelijking tegen.
VERWACHTING - REALITEIT = FRUSTRATIE
Wat betekent dat? Het wordt hieronder beschreven in twee hypothetische situaties.
VERWACHTING
Als ik na een lange en vermoeiende dag thuiskom, VERWACHT IK dat het eten klaar is en dat we als gezin aan tafel gaan zitten. De vrouw zal een vlekkeloos schort dragen (omdat ze perfect is), haar haar zal perfect verzorgd zijn. Ondertussen zal mijn 16 maanden oude dochter in haar stoel zitten en eten met bestek... ze zal haar mond nooit missen, wat betekent dat er vrijwel niet schoongemaakt hoeft te worden. Nadat we allemaal klaar zijn met eten, gaan we wandelen terwijl de butler de keuken schoonmaakt en ons huis klaarmaakt voor de activiteiten van die avond.
REALITEIT
Een half uur later kom ik thuis, mijn vrouw heeft nog niet aan het avondeten kunnen denken, laat staan aan de voorbereiding ervan kunnen beginnen. Hierdoor schreeuwt de kleine uit zijn mond: "NOG! ALSJEBLIEFT! VOEDSEL". Als ik naar mijn vrouw zoek, zie ik dat ze een ontwerpproject aan het afronden is, omdat ze een deadline voor een show moet halen die technisch gezien al verstreken is. Als ik haar vraag wat we gaan eten, kijkt ze me aan zoals alleen een vermoeide, overwerkte moeder je kan geven. Ik neem mijn kleintje in mijn armen, ga naar de keuken en merk dat er GEEN VOEDSEL is. Dus, meesterkok als ik ben, ik zie brood en kaas. "Gegrilde kaas!" roep ik uit. Ik zet mijn dochter in haar stoel en ze begint weer te schreeuwen. Ik pak snel wat appelmoes om haar te kalmeren. Het werkt...voor nu. Ik maak mijn eigen tosti's met tosti's. Wij zingen ze allemaal. De keuken is een puinhoop. Overal in de woonkamer ligt speelgoed, wachtend tot iemand zijn enkel breekt. Mijn vrouw en ik laten ons op de bank vallen, vermijden oogcontact, vermijden het schoonmaken van de keuken. Ik kan nog wel even doorgaan, maar je begrijpt het idee...
FRUSTRATIE = verschil tussen de twee
Een nogal ingewikkelde situatie, ik weet het. Ik probeer te schilderen wat onze verwachtingen kunnen zijn en hoe het leven er in werkelijkheid uit ziet.
Antonio Banderas zegt het het beste: "Verwachting is de moeder van alle frustraties."
Het feit is dit: in het leven hebben we vaak verwachtingen die niet worden waargemaakt, en daarom raken we vaak gefrustreerd.
Maar dat hoeven we NIET te zijn.
Hier is het antwoord: stel uw REALITEIT boven uw VERWACHTINGEN. Sommigen zullen misschien zeggen dat we alle verwachtingen gewoon moeten laten varen. Maar zo ver zou ik zelf niet gaan. Ik denk dat het goed is om gezonde, realistische verwachtingen te hebben waar we over praten. Dit is iets dat we moeten bereiken. Maar als u zich in een situatie bevindt waarin niet aan uw verwachtingen wordt voldaan, laat de realiteit dan het voortouw nemen. Wis op dat moment je verwachtingen en zie de realiteit onder ogen.”
