Mensen die in de jaren zeventig geboren zijn, meldden zich meestal rond hun 25e en uiterlijk begin dertig. Latere generaties stellen de onafhankelijkheid, gezinsplanning en het huwelijk echter steeds meer uit tegen het einde van de jaren dertig. Ontwikkelingspsychologen hebben deze ontwikkelingsperiode van de adolescentie aanzienlijk verlengd. Waarom de adolescentie tegenwoordig tot het dertigste levensjaar duurt en wat we daarvan kunnen verwachten, lees je in het artikel.
Waarom de adolescentie tegenwoordig duurt tot de leeftijd van 30 jaar en wat kunnen we ervan verwachten?
Een nieuw tijdperk in individuele ontwikkeling
Ontwikkelingspsychologische perioden worden niet op zichzelf gedefinieerd, maar hun grenzen worden sterk bepaald door de culturele context. Aan het begin van de 20e eeuw bestond er vrijwel geen adolescentie, omdat de meeste mensen gingen werken nadat ze de school hadden afgerond. In 1904 definieerde psycholoog Stanley Hall het woord en de periode van adolescentie. Deze definitie had een aanzienlijke impact op de houding van de samenleving ten opzichte van tieners. Er brak een periode van onderzoek naar de adolescentie aan en deze laatste werd steeds beter begrepen. Iets soortgelijks gebeurt vandaag de dag, wanneer een nieuwe ontwikkelingspsychologische periode wordt gedefinieerd, namelijk de overgang naar volwassenheid. Deze periode wordt gekenmerkt door gedeeltelijke onafhankelijkheid en een intense zoektocht naar een plekje onder de zon.
De levensverwachting is gestegen
Een van de redenen waarom de adolescentie richting de dertig gaat, is dat de levensverwachting elk jaar toeneemt. Toen de levensverwachting vijftig jaar was, hadden mensen meer haast om hun eigen gezin te stichten, maar tegenwoordig, nu de levensverwachting in de ontwikkelde landen rond de tachtig jaar ligt, hebben jonge mensen begrijpelijkerwijs het gevoel dat ze daar nog veel tijd voor hebben. .
LEES VERDER: Weet u wat de kleur van uw paspoort betekent?
De wereld is aan het veranderen
De westerse cultuur leeft in relatief vreedzame omstandigheden, waardoor jongeren geen haast hebben om onafhankelijk te worden en een gezin te stichten. Ook beweegt de trend zich richting mensen die minder kinderen krijgen, waardoor ze het stichten van een gezin wat kunnen uitstellen. De langere periode van de adolescentie wordt ook aanzienlijk beïnvloed door het feit dat religie niet langer zo'n belangrijk onderdeel is van het leven van ieder individu, waardoor huwelijk en gezin niet langer centrale waarden zijn.
