Gameverslaving is eigenlijk goed doordacht, omdat games zijn ontworpen om ons verslaafd te houden.
In het tijdperk van technologische vooruitgang worden zelfs games zo ontworpen dat het moeilijk is om ermee te stoppen, verslaving eraan spellen maar het wordt een groter probleem. Niet alleen onder jongeren, maar ook onder volwassenen. Natuurlijk hoeven we niet over verslaving te praten als we af en toe games spelen, maar als het spelen van videogames onze relaties ernstig verstoort en onze dagelijkse activiteiten verstoort, dan is het misschien tijd om de waarheid onder ogen te zien.
Videogames zijn geëvolueerd van eenvoudige, pittoreske avonturen naar veel meeslependere, complexere werelden die spelers urenlang aan het scherm gekluisterd houden. De aantrekkingskracht van videogames zit niet alleen in de graphics of het verhaal, maar ook in de unieke ontwerpbeslissingen van de ontwikkelaars. Sommige spellen hebben een definitief einde, terwijl andere eindeloos gespeeld kunnen worden. Zo lijkt het tenminste.
Eindige en oneindige spellen
Kortom, videogames kunnen grofweg in twee categorieën worden ingedeeld: eindig en oneindig. Eindspellen hebben een duidelijk begin en einde, wat zorgt voor een gestructureerde spelervaring. Wanneer ze klaar zijn, geven deze spellen een gevoel van voldoening en kunnen spelers ze neerleggen zonder bang te hoeven zijn verdere inhoud te missen. Eindeloze games zijn daarentegen ontworpen als voortdurende ervaringen zonder gedefinieerd eindpunt. Deze games hebben vaak dynamische inhoud, kunnen door meerdere gebruikers worden gespeeld en worden voortdurend bijgewerkt, waardoor een dynamische omgeving ontstaat die voortdurend evolueert.
Financiële prikkel
Ontwikkelaars van videogames worden, net als elke andere branche, gedreven door financiële prikkels. Oneindige spellen of oneindige games bieden met hun continue betrokkenheidsmodel een gestage inkomstenstroom via in-game aankopen, abonnementen en andere strategieën voor het genereren van inkomsten. Als gevolg hiervan hebben ontwikkelaars er alle belang bij om eindeloze games aantrekkelijker te maken, waardoor het voor spelers moeilijker wordt om te stoppen met spelen.
De psychologie erachter
De spellen zijn onvoorspelbaar en de beloningen zijn een bevredigende bevestiging van de gameplay. Om deze reden ontstaat er een verslaving aan games, omdat de speler de volgende beloning verwacht, ook al is het niet nodig dat hij die krijgt. Ook het sociale aspect van games is belangrijk, zoals samenwerking en interactie met andere spelers, wat bijdraagt aan het gemeenschapsgevoel. Deze sociale connectie kan voor individuen een sterke stimulans zijn om te blijven spelen, omdat ze zich onderdeel voelen van iets dat groter is dan zijzelf.
