Heb je ooit het gevoel gehad dat je iets bijzonders had gevonden, maar dat dit allemaal een illusie was? Dat de woorden die je hoorde meer beloofden dan de persoon bereid was te doen?
Ik geloofde het bijna...
De illusie van een relatie die nooit heeft bestaan
Ik geloofde dat er oprechtheid in je woorden verborgen zat. Toen je me vertelde hoezeer je mij waardeerde, voelde ik op die momenten dat ik bijzonder was. Maar nu weet ik dat het allemaal leeg was – slechts een weerspiegeling van wat ik wilde horen.
De jouwe complimenten Ik zag jouw excuses voor de waarheid, jouw geduld voor geduld, jouw ontwijking voor een teken van onzekerheid.
Ik wilde zo graag dat het meer zou zijn, dat ik niet zag hoe weinig jij bereid was te bieden.
Ik vertrouwde je bijna.
Je zei dat je er nog niet klaar voor was, dat je bang was, maar ik wachtte toch. Ik was ervan overtuigd dat je tijd nodig had. Zodat je, wanneer je er klaar voor bent, zult zien dat ik er altijd ben, ergens, en aan jouw zijde sta.
In plaats daarvan hield je me op het randje – nooit dichtbij genoeg, maar ook nooit ver genoeg om me weg te laten lopen.
Ik dacht bijna dat...
Alles leek erop te wijzen dat we langzaam iets groters naderden, maar ik bleef de hele tijd op dezelfde plek. Ik wachtte totdat jouw woorden zouden volgen op jouw daden, maar dat moment kwam nooit. Net toen ik dacht dat we vooruit waren gegaan, trok jij je weer terug.
Jouw gemengde signalen werden mijn dagelijkse leven, maar ik zag ze als twijfels en niet als een duidelijk teken dat je mij nooit wilde zoals ik jou wilde.
Ik heb lang gedacht dat het probleem bij mij lag.
Dat ik niet goed genoeg was om te bewijzen dat je gelukkig met mij kon zijn. Ik overtuigde mezelf ervan dat ik niet genoeg bood, dat ik te veel vroeg en dat ik jouw angsten niet begreep. Maar nu weet ik dat het niet mijn schuld is. Ik gaf mezelf de schuld voor jouw onvermogen om lief te hebben zoals ik liefhad.
Ik weet dat ik meer waard ben dan "bijna"
Ik heb niemand nodig die mij op het randje van mijn leven houdt. Ik heb geleerd dat liefde niet iets is dat verdiend moet worden, maar dat het er gewoon is.
Het brak bijna mijn hart, het brak bijna – maar dat deed het niet, het brak bijna – het versterkte mij!
“Bijna” is niet genoeg – niet voor mij en niet voor wie dan ook. Nu weet ik dat ik meer verdien dan loze beloften en halfslachtige daden. Ik verdien een liefde die helder, vol en compleet is. En totdat ik dat vind, Ik zal trots zijn op mijn eenzaamheid, omdat ik weet dat ik goed genoeg ben.
