Słyszeliście kiedyś o obsesyjnej miłości?
Czym jest ta niebezpieczna pasja, która sprawia, że jesteś załamany, zraniony, przygnieciony bólem i przygnębiony?
Dla zdrowego związku ważne jest, abyście ty i twój partner uzupełniali się nawzajem, ale nie w taki sposób, że gdybyście się rozstali, zostalibyście całkowicie zniszczeni. Nie powinno sprawiać wrażenia, że nie możesz bez niego żyć.
Podczas ich występów rozmawiamy o syndromie Anny Kareniny obsesyjna pasja i emocjonalne przywiązanie, które w niektórych przypadkach może uniemożliwić ci życie. Dlaczego? Ponieważ nie widzisz już swoich granic, jest dla ciebie tylko jedna osoba, odszedłeś.
O syndromie Anny Kareniny mówimy wtedy, gdy pojawiają się obsesyjne namiętności i emocjonalne przywiązanie, które w pojedynczych przypadkach może doprowadzić do tego, że Twoje życie stanie się niemożliwe.Takie obsesyjne związki są szkodliwe i prowadzą do syndromu Anny Kareniny. Przypadek namiętna, obsesyjna miłość. Kto choć raz poczuł tę obsesję, kontynuuje tęskni za tym uczuciem, pomimo bólu, jaki wtedy odczuwali. Obsesja uzależnia jak narkotyk. Dlaczego? Intensywne emocje połączone z atrakcyjnością fizyczną, emocjonalnym przywiązaniem i wzajemnym zaangażowaniem sprawiają, że czujesz się żywy, pełen życia. Ale kiedy do niego dołączy obsesja, to już nie jest zauroczenie czy zwykła miłość.
Zespół Anny Kareniny jest zasadniczo zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Charakteryzuje się brakiem kontroli osobistej. Polega na absolutnej zależności, w której ludzie nie widzą swoich granic. Zatracają się, aby dopasować się do ukochanej osoby, rezygnując ze wszystkiego, co ich definiuje i daje im kontrolę tylko po to, by być z tą osobą. Taka postawa zapełnia ich myśli do tego stopnia, że nie mogą już normalnie żyć. Zostawiają przyjaciół, partnerów, rodzinę. Ich wszechświat kręci się tylko wokół tej osoby i ich ślepej miłości do niej.
Ale to nie jest szczęście, to jest cierpienie. Odczuwają niepokój z powodu braku zaufania, strachu przed oszustwem, utratą bliskiej osoby. Tracą pewność siebie, integralność, równowagę emocjonalną. Przy takim obsesyjnym zachowaniu zatracają siebie, swoje życie.
Poniższe zdania opisują syndrom "Bez Ciebie nie ma mnie", "Moje życie bez Ciebie nie ma sensu" i tym podobne. Stają się puste. Są one wypełnione tylko przez inną osobę. Mają ślepą obsesję, a kiedy związek się kończy, ich droga do wyzdrowienia jest długa.
Zespół Anny Kareniny jest zasadniczo zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym.Jak zapanować nad tą namiętną, obsesyjną miłością?
1. Nigdy nie szukaj partnera, który pragnie „wypełnić pustkę” lub być swoją „drugą połówką”. Życie nie polega na znalezieniu bratniej duszy. Przede wszystkim musisz rozwijać się wewnętrznie i stać się osobą zrównoważoną i dojrzałą, która potrafi być z siebie zadowolona. Nie patrz na innych, aby wypełnili twoją pustkę lub złagodzili twoje lęki. Spróbuj znaleźć partnerstwo, które będzie korzystne dla obu stron.
2. Uważaj, aby nie popaść w związek polegający na lgnięciu, który nie daje ci żadnej wolności. Kochać to zdobywać i wzrastać, a nie tracić lub ograniczać się. Obsesja nigdy nie jest dobra, ponieważ może ograniczać twoje życie. W momencie, gdy uczynisz kogoś innym swoim najwyższym priorytetem, zaczniesz tracić rzeczy. Porzucisz swoje hobby, przyjaciół, a nawet swoje wartości.
3. Nigdy nie kochaj ślepo. Kochaj z otwartymi oczami i otwartym sercem. Bądź świadomy miłości. Co jesteś gotów zrobić dla swojego partnera, a on dla ciebie? Czy szanuje twoje potrzeby, słucha cię i bierze pod uwagę twoje myśli? Czy pozwala ci się rozwijać jako osoba i pomaga rozwijać twój związek?
Prawdziwa miłość nie jest obsesją. To szczęście, które trwa z dnia na dzień. Są wzloty i upadki, gdy obaj partnerzy próbują wspólnie rozwiązywać problemy. Rozmawiają ze sobą, szanują się, nie są ślepo zakochani ani zazdrośni, ufają sobie i nie szantażują się.
Miłość z intensywnością, miłość z pasją, ale nigdy, przenigdy nie kochaj ślepo. Kochaj w taki sposób, że ty i twój partner jesteście w równowadze. Miłość nie niszczy, miłość jest miłością!
