September, de zon en het einde van de zomerconcerten in de regen... We zijn net terug van vakantie en het is tijd om achterover te leunen achter de bureaus en in de schoolbanken. Gelukkig hebben onze kleine individuen het voorrecht om geen zware rugzakken meer te hoeven dragen, omdat ze nu "stilletjes" tassen achter zich aan slepen, die elke keer dat ze van het trottoir naar het zebrapad stappen omvallen...
Jij ook slimme dingen”, wat voor ouders een extra, bijna overdreven steun is voor volledige controle, maar de jongste in staat stelt snelle verbindingen met vrienden en verliefdheden. En voor het schrijven van verborgen en mysterieuze berichten, het uitwisselen van "plonks", voor het spelen van games, voor "selfies", voor het maken van foto's en het vastleggen van de meest (on)grappige incidenten, acties en gebaren wanneer technologische wereld ongeschoolde professoren verliezen nog meer door het bovenstaande op online media te publiceren atomen van autoriteit. Met de stroom van online schoolavonturen vervagen ook herinneringen aan gebeurtenissen uit mijn eigen jeugd.
#188 - Stadsmagazine - Terug naar school door Stadsmagazine
Maar er zijn er nog steeds die blijven zoals verhalen voor de laatste jaren, die gelach aantrekken en gesprekken over het weer verdrijven. Zeker, vandaag zouden we meer klikken op sociale media hebben dan een enkele parlementaire zitting, maar wat als mijn schooltijd teruggaat tot het tijdperk van camera's, toen je een fotofilm met maximaal 36 shots tot je beschikking had, en VHS tapes waren alleen gereserveerd voor speciale evenementen. Je kunt je mijn schoolreisje voorstellen, dat nooit op film zal worden vastgelegd, ook al is het bijna altijd erg "filmachtig" geworden. De Sloveense taallerares die haar nooit heeft afgenomen "trompetten", een geschiedenisleraar, die altijd balletjes van zijn snot rolde en ze "gooide"... Natuurlijk was er geen gebrek aan nieuwkomers in de bus, die gemiddeld anderhalve meter lang waren, reikhalzend uit naar de bestemming, en terwijl ze de tijd doorbrachten met verschillende spelletjes. In plaats van mini-koptelefoons op alle mini-oortjes, wisselden we er "walkmans" mee uit maxi koptelefoon, waarvan het geluid de muziek die uit de busspeakers schalde nooit helemaal overstemde en uitsluitend voor werd gekozen naar de smaak van de chauffeur. Toen we op onze bestemming aankwamen, was de eerste handeling het uitpakken van de folie met zelfgemaakte broodjes, terwijl vandaag de kinderen foto's maken van borden die tot de rand gevuld zijn en de foto's online plaatsen. Er komt nog oneindigheid"van selfies” en proeflezen, een beetje snel verwerken en weer online plaatsen. Soms moest je iemand vragen om een foto van je te maken. Pas thuis besefte je dat iedereen anders was het beeldmateriaal is wazig of je hoofd wordt eraf gehakt. Er waren geen correcties. Als ik de terugkeer naar huis vergelijk, waren we allemaal ansichtkaarten aan het signeren die van hand tot hand gingen. Tegenwoordig hoor je meestal alleen "tikken' op smartphones, luide piepjes die de ontvangst van een bericht aankondigen, en gegiechel en gekrijs terwijl het wordt voorgelezen. Hoe dan ook, het nieuwe schooljaar begint…_
