Met een sterrencast onder leiding van Brad Pitt, Margot Robbie en Diego Calva, belooft 'Babylon' een uitbundige en spannende verkenning te worden van de opkomst van Hollywood in de jaren 1920. Maar ondanks de indrukwekkende productie, d.w.z. ontwerp, cinematografie en muziek, schiet de film uiteindelijk tekort in de uitvoering, waardoor het publiek een gevoel van leegte en ontevredenheid achterlaat.
Zo kan Damien Chazelle's nieuwste film 'Babylon' worden omschreven als een oogverblindend en magnifiek eerbetoon aan de gouden eeuw van Hollywood, die zich afspeelt in de jaren 1920 tijdens de overgang van stomme films naar gesproken films. Met een budget van meer dan $ 150 miljoen is de film een lust voor het oog, met een indrukwekkend productieontwerp, cinematografie en muziek. Maar ondanks zijn grootsheid voldoet Babylon niet aan zijn belofte als een meeslepende en genuanceerde verkenning van de opkomst van Hollywood.
De film volgt drie spelers uit de industrie - een powerster, een aspirant-sterretje en een opkomende regisseur - wiens levens elkaar kruisen in een wilde en hedonistisch amusement. Brad Pitt ster spel Jack Konrad met zijn gebruikelijke "zachtheid" en charme, maar het karakter is eendimensionaal en zonder diepte. Margot Robbie, als aspirant-actrice Nellie LaRoy, levert een onbevreesde prestatie, maar het personage is slecht geschreven en onderontwikkeld. Diego Calva, als een Mexicaans-Amerikaanse assistent Manny Torres, is de meest sympathieke en herkenbare van de drie hoofdpersonages, maar zijn rol voelt geforceerd en gekunsteld aan.
Een van de belangrijkste de tekortkoming van de film is het gebrek aan historische nauwkeurigheid. Chazelle neemt vrijheden met de feiten en presenteert Hollywood tegengeschiedenis, dat zich richt op de vermeende excessen van de periode, maar er niet in slaagt de complexiteit en nuances van de periode vast te leggen. De film gaat ook niet in op de impact van de overgang naar synchroon geluid over de industrie en de mensen die erin werkten.
Een ander groot probleem met de film is het script. Het script van Chazelle is te veel ambitieus en probeert te veel verhalen in te proppen, wat resulteert in een onsamenhangend en ongericht verhaal. De personages zijn oppervlakkig en onderontwikkeld, en de dialogen zijn vaak onhandig en geforceerd. De film heeft ook problemen met tempo, aangezien de eerste twee uur traag en saai aanvoelen en de laatste act gehaast en gekunsteld is.
Ondanks zijn tekortkomingen heeft het 'Babylon' zijn voordelen. Cinematografie van de film Linus Sandgren het is vloeiend en voortstuwend en vangt de hectische energie van de periode. Muziek Justin Hurwitz is een van de beste van het jaar, met terugkerende karakterthema's die de film een operagevoel geven. Ook het productieontwerp is indrukwekkend, variërend tussen het gevoel van authenticiteit en iets groters dan het leven.Dit is het echte Hollywood!
Samenvattend is 'Babylon' een film die het bekijken waard is vanwege het spektakel en de technische prestaties, maar die uiteindelijk zijn belofte als een meeslepende en genuanceerde verkenning van de opkomst van Hollywood niet waarmaakt. Het is een film met veel stijl maar weinig inhoud, waardoor het publiek zich leeg en ontevreden voelt. De IMDB-beoordeling: 7,5/10 is hoog en onverwacht, en enigszins onterecht.
Ik raad aan om de film in de bioscoop te kijken, want zoals gezegd heb je een groot scherm nodig om de ruin te ervaren en de productie mee te maken.
