"Het feit dat ik goed ben in het dragen van mijn last betekent niet dat het niet moeilijk is!"
Ik las deze quote een paar dagen geleden en het schoot me ineens te binnen. We dragen allemaal een zware last. Sommige zijn moeilijker dan andere, maar dat is het leven. En het leven gaat niet altijd over rozen. Het leven is hard. Het is vol strijd en pech.
We dragen allemaal een verdriet in ons waar we niets van weten. Daarom moeten we vriendelijker en medelevender naar elkaar toe zijn. In deze veroordelende wereld moeten we vriendelijk zijn, omdat we samen in deze ‘zos’ zitten. We dragen allemaal een last, maar het is moeilijk voor ons om deze alleen te dragen.
Ik ben er zelf schuldig aan, ik heb een persoon afgewezen en uit mijn leven verwijderd, om er later achter te komen dat die persoon met iets moeilijks worstelde, waardoor ik meteen spijt kreeg van mijn gedrag. Omdat de persoon die ik ontsloeg een last droeg die haar van binnenuit opvreet, en ik nam afstand omdat ik niet met haar te maken wilde hebben.
Ik moet een beter mens zijn. Je moet een beter mens zijn. We moeten allemaal betere mensen zijn!
Er zijn veel mensen op deze wereld wier leven veel moeilijker is dan het jouwe of het mijne. Er zijn ook veel mensen die het beter doen, maar dat betekent niet dat hun last onbelangrijk is. Lasten zijn immers evenredig aan de mensen die ze dragen: wat voor mij moeilijk is, kan voor jou gemakkelijk zijn, en omgekeerd.
En deze last die wij dragen is niet onredelijk. Wij verspillen geen tijd met hem. Deze last leert ons hoe we kunnen kalmeren in een snelle wereld en hoe we geloof en vertrouwen kunnen hebben.
Ook al maken we veel ontberingen mee in onszelf, in ons gezin en in onze relaties, we ‘misken’ NOOIT de dingen die voor ons bedoeld zijn.
De moeilijke tijd zal voorbijgaan. Laten we tot die tijd allemaal wat genade tonen. Laten we aardig zijn voor andere mensen, zelfs voor degenen die hun lasten goed dragen, omdat ze achter een glimlach misschien het feit verbergen dat hun last zwaar is en dat ze uitgeput zijn!
