Stel je voor dat je een 100-meter sprint loopt tegen Usain Bolt. Hij is al bij de 90 meter, zijn spieren werken perfect, zijn techniek is onberispelijk. Jij bent ergens rond de 60 meter, hijgend, je veters los en je borst voelt beklemd. En wat doe je? In plaats van op je tanden te bijten en te versnellen, stop je, bel je de juryleden en eis je dat de finishlijn naar 150 meter wordt verplaatst, omdat je dan je ritme weer kunt vinden.
Klinkt dat stom? Natuurlijk. Als je langzaam bent, helpt het je niet om de afstand te vergroten. Het geeft de snelle renner juist een nog grotere voorsprong. En dat is precies wat er net in Brussel is gebeurd. Europa zwichtten voor de lobby's en heeft de doelstelling van 100% elektrische voertuigenverkoop tegen 2035 versoepeld.en vervingen het door een "minder ambitieuze" doelstelling van een emissiereductie van 90%.
Terwijl Duitsland de champagne ontkurkt omdat ze nog een paar jaar zuigermotoren kunnen produceren, ligt China waarschijnlijk dubbel van het lachen. We hebben ze zojuist nog een decennium de tijd gegeven om ons te overrompelen.
Het kwaad schuilt in "technologische neutraliteit".
Politici en CEO's van grote autofabrikanten verkopen ons dit als "ademhaling" en "realisme". Ze zeggen dat de markt er nog niet klaar voor is. Dat het elektriciteitsnet er nog niet klaar voor is. Dat klanten geen elektrische auto's willen.
Laten we eens heel eerlijk zijn: Klanten willen geen dure en middelmatige elektrische voertuigen.
Als je in een moderne Chinese auto zit die een derde minder kost dan zijn Europese concurrent, maar wel technologie uit 2030 biedt, begrijp je dat het probleem niet de aandrijving is. Het probleem is de arrogantie van het oude continent. Door te besluiten om 90% reductie en implementatie synthetische brandstoffen (e-brandstoffen) En met "groen staal" hebben we een bureaucratische maas in de wet gecreëerd waardoor het mogelijk zal zijn om te rijden Porsche 911Dit is fantastisch nieuws voor weekendrijders en verzamelaars (zelfs voor mij, geef ik toe), maar een rampzalige strategie voor de massaproductie.
Waarom? Want terwijl de beste ingenieurs in Wolfsburg en Stuttgart werken aan manieren om de verbrandingsmotor (met een teleurstellend thermisch rendement van 40%) maximaal te benutten en hem te voeden met dure e-brandstof, perfectioneren ze in China batterijen die vandaag de dag al worden opgeladen met e-brandstof. 1000 kW.
Wiskunde liegt niet: kW versus nostalgie
Laten we naar de cijfers kijken, want in tegenstelling tot PR-bureaus hebben zij geen verstand van emoties. De export van elektrische voertuigen uit China is het afgelopen jaar verdubbeld. Ondanks de tarieven, die meer een pleister op een open wond zijn, wordt Europa overspoeld met auto's met specificaties die de Europese trots doen verbleken.
Laten we ter vergelijking een gemiddeld Chinees "vlaggenschip"-model (zoals de Xiaomi SU7 of Zeekr 007) dat momenteel op de markt komt, naast een Europees "premium"-model zetten.
-
Laadvermogen: De Chinezen standaardiseren 800-volt systemen met bijbehorende laadsnelheden. meer dan 400 kWDit betekent dat je elektronen bijna net zo snel "oplaadt" als dat je benzine tankt. Europees gemiddelde? Daar scheppen we nog steeds over op. 150 kW of 170 kWBij 200 kW spreken we al van "supersnel" opladen.
-
Versnelling: Chinese familie SUV vandaag tot 100 km/u (62 mph) accelereren in minder dan 3 secondenDit was vroeger Ferrari-gebied.
-
Koppel: Elektromotoren bieden direct resultaat. 700 Nm (516 lb-ft) of meer. Geen turbogat, geen versnellingsbak, geen schokken.
-
Prijs: Het Chinese model biedt dit voor de prijs van een goed uitgeruste Golf GTI.
De nieuwe Europese regels maken het mogelijk om dit doel te bereiken. 55% reductie van de emissies Tegen 2030 zal het naar het jaar verhuizen. 2032Twee jaar "verlenging". In de wereld van technologie – en de auto is daar vandaag de dag een voorbeeld van. gadgets Op wielen – twee jaar is een eeuwigheid. Dat is net zoiets als in 2008 zeggen dat we nog even doorgaan met toetsenborden op telefoons omdat "touchscreens zich nog niet bewezen hebben."
Het is geen groene transitie, het is een technologische revolutie – en Europese zelfvernietiging van de auto.
Dit is waar we de grootste denkfout maken. We praten voortdurend over de 'groene transitie', over het redden van de planeet. Dat is nobel, maar in het meedogenloze kapitalisme is het irrelevant als het product niet goed is. De pijnlijke waarheid is deze: De elektrische auto is simpelweg een betere technologie. Het is geen groene transitie, maar een technologische revolutie in mobiliteit.
Het heeft minder bewegende onderdelen (ongeveer 20 tegenover 2000 in een verbrandingsmotor). Het koppel is direct beschikbaar. Het is goedkoper in onderhoud. Het is stiller. Het is sneller. Zelfs Audi-CEO Gernot Döllner gaf in een moment van eerlijkheid toe: “De elektrische auto is simpelweg een betere technologie.”
En toch gedraagt de industrie zich als een verwend kind. Door de regelgeving te versoepelen, geeft Europa een verkeerd signaal af. Een signaal dat innovatie vertraagd kan worden. status-quo Ze kunnen het kopen door te lobbyen. Dit is gevaarlijk. China wacht niet af. De VS investeert miljarden. En Europa… stelt ingewikkelde regels op over wat als 'groen staal' telt en hoopt op een wonder. In werkelijkheid is dit Europese zelfdoding.
Conclusie: worden wij het Cuba van Europa?
Uiteindelijk ben ik niet voor niets cynisch. De Europese auto-industrie is de afgelopen 100 jaar de motor van onze economie geweest. Nu zien we die motor compressie verliezen.
Deze concessie van de EU, dit uitstellen van de eindstreep, is geen redding. Het verlengt slechts de lijdensweg. In plaats van onszelf te dwingen tot radicale innovatie, hebben we tijd gekocht om op onze lauweren te rusten. Wanneer we in 2035 wakker worden, zullen onze wegen vol auto's zijn – alleen zal er op het stuur niet het logo staan dat we kennen uit onze kindertijd, maar een logo dat we vandaag de dag niet eens kunnen uitspreken of lezen.
Maar elke auto heeft wel iets goeds. Misschien zorgt deze stap er in ieder geval voor dat de V8-motor blijft bestaan, zodat wij dinosauriërs er op zondag nog eens een ritje mee kunnen maken. Terwijl wij aan onze linkerzijde, geruisloos en snel, ingehaald zullen worden door degenen die begrepen hebben dat de finishlijn niet verschuift, maar dat je er juist sneller naartoe rent.
