Filmrecensie - Oppenheimer - Een biografische bom op het witte doek

De film is visueel spectaculair, zoals Nolan gewoon is, met zijn vaste medewerker Hoyte van Hoytema die verbluffende cinematografie levert. Het verhaal is verdeeld in drie met elkaar verweven verhalen op typische Nolan-manier, wat een laag complexiteit toevoegt aan het vertellen van verhalen. Deze niet-lineaire benadering voegt echter mogelijk niet veel toe aan de verhalende rijkdom en kan worden gezien als een puur stilistische keuze.

Cillian Murphy als Oppenheimer geeft een performance die even explosief als onderwerp van overweging is. Zijn weergave van de natuurkundige is genuanceerd en meeslepend, en geeft de innerlijke strijd weer van een man die wordt verscheurd tussen zijn morele verplichtingen en de vernietigende kracht die hij heeft helpen ontketenen.

De film heeft ook een indrukwekkende cast, waaronder Matt Damon, Emily Blunt en Robert Downey Jr., die elk diepte aan hun personages toevoegen. Vooral Downey Jr. schittert als Lewis Strauss, voorzitter van de Atomic Energy Commission, met een optreden dat hem een Oscar-nominatie zou kunnen opleveren.

"Oppenheimer" is echter niet zonder gebreken. De ambitieuze reikwijdte van de film, hoewel bewonderenswaardig, leidt tot een verhaal dat overbelast voelt met personages en plots. Dit leidt tot een gebrek aan focus op wat voorop zou moeten staan: de ethische implicaties van de atoombom.

Bovendien zorgt Nolans nadruk op intellectuele puzzels boven emotionele diepgang ervoor dat het publiek zich afstandelijk voelt. Ondanks de lengte van de film kruipen we nooit echt in de huid van Oppenheimer, waardoor we achterblijven met een hoofdrolspeler die meer op een cijfer lijkt dan op een man van vlees en bloed.

Concluderend, "Oppenheimer" is een film die Nolan's technische beheersing en zijn vermogen om complexe verhalen te beheersen, laat zien. Het gebrek aan emotionele weerklank en de enigszins oppervlakkige behandeling van het centrale personage verhinderen echter dat het de hoogten van Nolans eerdere werken bereikt. Dit is een film die je versteld zal doen staan van zijn vak, maar je misschien koud laat als het om zijn personages gaat.

De eerste recensies van de film zijn gemengd, maar maak je geen zorgen, zelfs als de film geen hoge beoordelingen krijgt, garandeer ik je dat het kijken naar deze film leuker zal zijn dan proberen de kat van Schrödinger aan je hond uit te leggen. Dus als je klaar bent voor een drie uur durende reis door tijd, ruimte en atoombommen, raad ik je ten zeerste aan om “Oppenheimer” te kijken. Vergeet geen popcorn mee te nemen!