De Mustang Dark Horse is niet elektrisch, niet stil, niet subtiel – en dat is nou juist zijn charme. Met 500 pk (of 454 als je in Europa woont), een bruut geluid en een klassieke V8 onder de motorkap is dit een auto die nog steeds droomt van een benzineauto. Maar rechtvaardigt dit de (te) hoge prijs? En waarom heeft hij mij niet neergehaald, zoals hij jaren geleden deed? Test - Mustang Dark Horse.
doorwaadbare plaats Mustang Donker paard 2024 is alles wat wij, fans van klassieke muscle cars, willen – terwijl de wereld ons al elektrische crossovers en een vierde verdieping vol infotainmentmenu's toetrekt. De test van de Ford Mustang Dark Horse zal deze keer dus iets anders verlopen.
Dit is de meest gefocuste en sportieve Mustang uit de reguliere serie, die de spirituele opvolger van de Mach 1 moet worden - alleen dan nog gedurfder. En de naam? Voor het eerst in de geschiedenis van Mustang staat op het embleem een paard afgebeeld dat vooruitkijkt. Want Mustang kijkt blijkbaar niet meer achterom.
Waarschuwing: De auteur van dit artikel heeft een speciale band met Fords en heeft er altijd minimaal één gehad. De indrukken op deze plaat zijn dan ook volkomen irrelevant, maar tegelijkertijd doordrenkt van passie en kritiek op het merk waar hij van houdt. Laten we eens kijken - de Ford Mustang Dark Horse-test.
@janmacarol Ze zijn allemaal weg. Een Camaro. Uitdager. Tot zwijgen gebracht. Maar deze niet. De laatste V8 muscle car die zich niet verontschuldigt voor het feit dat hij nog leeft. Geen hybride. Geen elektrische auto. Geen nep-motorgeluiden. Slechts 5,0 liter puur Amerikaans geweld. De Ford Mustang Dark Horse (2024) is er niet om de planeet te redden. Het is er om je ziel te redden. Als u nog steeds gelooft dat autorijden een gevoel is en niet alleen maar cijfers, dan is dit uw auto. In een wereld van stilte brult deze V8 nog steeds. #FordMustang #Donkerpaard #V8Voor altijd #CarLovers #TestFordMustangDarkHorse #MuscleCar #Petrolkop #AutomobielRomantiek ♬ origineel geluid – jan.macarol.vrabec
Onder de motorkap: nog steeds geen turbo – gelukkig maar
In de VS rust Ford de Mustang Dark Horse uit met een 5,0-liter atmosferische V8 Coyote, die 500 pk (373 kW) en 567 Nm ontwikkelt. Dat klopt: geen turbines, geen geluidsfilter. Alleen gas, klep en explosie.
In Europa echter – en hier komt de realiteit – dalen de cijfers tot 454 pk (333 kW) en 540 Nm. De schuldige? Uiteraard emissienormen en aanpassing aan de Europese markt. Ondanks dit alles blijft het de krachtigste Mustang zonder het “Shelby”-embleem. De Ford Mustang Dark Horse-test toonde aan dat deze 50 pk niet genoeg zijn om de bestuurder eerlijk gezegd bruut te laten zijn.
Testmodel, die je bestuurde, had 10-traps automatische transmissie, wat kan verrassen. Hij werkt snel, soepel en in de sportstand kan hij ook nog eens lekker 'gorgelen' met de versnellingen. Er zijn wat problemen met te langzaam terugschakelen, terwijl ik graag meer respons zou willen. Het is niet zo goed als een handleiding, maar het kan een betere keuze zijn voor het rijden op Europese wegen - als je geen zin hebt om te sporten tijdens de spits. Dit is het enige commentaar. een verschil dat ik wel in een testauto had willen zien, want met een handgeschakelde versnellingsbak had ik het ‘pure’ purisme van autorijden zoals dat vroeger was, kunnen ervaren.
Mustang Dark Horse-test: gevoelens achter het stuur – meer dan alleen cijfers
Op papier zijn de cijfers goed: versnelling naar 100 km/u in ongeveer 4,4 seconden (4.1 Amerika), eindsnelheid rond 270 km/u, afhankelijk van de uitrusting. Maar de Dark Horse overtuigt vooral door zijn rijgevoel. Ook omdat 4,4 seconden in de elektriciteitswereld echt geen record is. En als elektrische bestuurder was ik helemaal niet 'verrast', of beter gezegd, ik moet toegeven dat de acceleratie mij niet kon bekoren. Alsof hij deze mist 50 Amerikaanse paarden, die hem vanwege de regelgeving werd ontnomen.
Dankzij het standaard sportonderstel, de extra versteviging van het chassis en het optionele Handling Package (MagnetRide vering, bredere banden, agressievere spoiler) rijdt deze Mustang minder 'Amerikaans' en meer Europees dan ik zou verwachten. De stuuruitslag, de reactiesnelheid en het gevoel bij het slippen van de achterkant doen meer denken aan Porsche dan aan Detroit. Neem de bocht als op rails, zonder onderstuur. Met een hoge drempel die je niet wilt overschrijden. Ford heeft veel dingen goed gedaan met het chassis. Gefeliciteerd! Dat heb ik ook geleerd tijdens de test met de Ford Mustang Dark Horse.
Het enige wat echt voelt en stoort is het gewicht – zo’n 1840 kilogram, wat veel is voor een sportwagen. Dit is vooral duidelijk te merken bij dynamisch remmen, waarbij het rempedaal – dat overigens verbonden is met het Brembo-remsysteem – behoorlijk wat kracht nodig heeft om echt effectief te werken. Verder is het prima te doseren als je er eenmaal aan gewend bent.
De 19 inch wielen op het testmodel waren een uitstekende keuze voor een compromis tussen comfort en dynamiek. Maar voor een extremere look en een nog scherpere rit zou ik ze gemakkelijk vervangen door grotere exemplaren. Bereid je voor op een zware rit en een paar bezoeken aan de tandarts. Het bestaande chassis is in de sportmodus behoorlijk stijf. Anders, in de normale modus – draaglijk.
Ford Mustang Dark Horse test: Verbruik? Een onaangename vraag – maar toch…
Dit is niet iets om te vragen, net zoals je een meisje niet vraagt hoeveel partners ze heeft gehad. Maar ik kan wel fluisteren dat je er ook met discipline mee kunt rondrijden. 12,5 liter – maar realistisch gezien zul je 14 liter. Een vergelijkbaar antwoord is wat je van een meisje krijgt: een hogere score is realistischer.
Geluid – de belangrijkste reden voor aankoop
Dark Horse is niet stil. Het is niet subtiel. En Godzijdank daarvoor. Het heeft een actief uitlaatsysteem met meerdere standen, waarbij “Track” staat voor een serieuze sonische explosie. In deze modus brult de motor zo bruut dat je het gevoel hebt dat je in een GT350 zit. Het geluid is het belangrijkste verkoopargument van deze auto – en wat de Dark Horse echt onderscheidt van de Mustang GT, hoewel die laatste ook geen stil wezen is.
Maar wees voorzichtig: in de EU is dit regime te luidruchtig voor op de weg. Maak er verstandig gebruik van, anders bent u binnen de kortste keren door uw paar euro's heen.
Mustang Dark Horse interieurtest: Ford blijft Ford
Digitale meters die je kunt instellen op een retro “Fox Body”-look? Cadeau. Een 13,2 inch scherm met alle moderne aansluitingen en updates? Ook.
Maar… de plastic omgeving laat een bittere nasmaak achter.
Het is niet zo dat het van plastic is, maar het ziet er goedkoop uit. Zeker gezien de prijs van het voertuig. Het infotainmentsysteem werkt snel, maar neemt te veel ruimte in beslag en onderdrukt de verder rauwe ziel van de Mustang. Ford is echter niet vergeten wie haar klanten zijn: ze hebben een aantal fysieke knoppen, een paar snelkoppelingen en een logische indeling van de bestuurdersomgeving behouden. Alles staat waar het hoort.
Zittend? Te hoog. De stoel staat helemaal omlaag, maar het voelt nog steeds als een SUV. Voor sport GT-auto, gericht op de M4, is dit onaanvaardbaar. Als ik kon, zou ik het 2-3 cm verlagen.
Praktisch en bruikbaar
De achterbank? Handig als je geen heupen hebt of bereid bent ze op te offeren. Kofferbak? Juist.
Opbergruimtes? Cadeau. Informatiesysteem? Goed, relatief logisch en tegelijkertijd eenvoudig, met goede Apple CarPlay of Android Auto connectiviteit.
Prijs: charmevernietigend of exclusiviteit bevestigend?
In Europa Mustang Donker Paard De kosten hiervoor bedragen ongeveer 75.000–85.000 euro, afhankelijk van het land en de uitrusting. Dat is minimaal € 20.000 meer dan de standaard Mustang GT. En de vraag is: voel je dit verschil echt elke kilometer? Degene in de test wordt via deze link aangeboden en kost 77.000 euro.
Als je geen magnetische ophanging, 500 pk (minder in de EU) of een uitlaatsysteem dat schreeuwt als een Amerikaanse worstelaar in een microfoon nodig hebt, dan is de GT meer dan voldoende. Het geluid, de kracht en het uiterlijk zijn al aanwezig. Maar… als je de ultieme Mustang met Recaro-stoelen wilt, kun je deze niet negeren.
Conclusie: De laatste dans van een krachtpatser
De Ford Mustang Dark Horse is meer dan een auto. Het is een eerbetoon aan een andere tijd, een tijd waarin je handmatig kon schakelen, naar de motor kon luisteren en je levend kon voelen achter het stuur.
Er staan fouten in. Het is van plastic. Te hoog. Lief speeltje.
Maar je houdt van hem. Als je hem op de weegschaal legt, is hij realistisch gezien te zwaar - maar als je er anders naar kijkt: een van de weinige auto's waar je voor dit geld zoveel plezier en echte autopassie aan beleeft.
Ook al ben je niet meteen weg van de acceleratie en overtuigt het plastic je niet, toch ga je het internet op en droom je ervan om er eentje te hebben. Het exacte exemplaar uit de test staat al op avto.net voor 77.000 euro - en het kan van jou zijn. Spring en droom.
Vanwege het geluid. Vanwege karakter. Omdat hij er nog steeds is – terwijl de Camaro, de Challenger en de rest al afscheid hebben genomen. Daarom was de test met de Ford Mustang Dark Horse zo bijzonder!
In het tijdperk van stilte, schermen en elektriciteit, Mustang Donker Paard de laatste ambassadeur van de V8-romantiek – die niet in de wereld van pornosterren leeft. En dat is geen kleinigheid.
