Hoe vaak zijn we getuige geweest van excuses die slechts een reeks woorden zijn, zonder enig echt berouw of schuldbekentenis? Wat is het excuus?
Verontschuldiging het kan een uiterst krachtig hulpmiddel zijn om relaties te herstellen, maar alleen als het oprecht is. We komen echter vaak excuses tegen die eerder het resultaat zijn van een tactische strategie dan van een oprechte wens om een fout recht te zetten.
Het herkennen van een onoprechte verontschuldiging is niet altijd gemakkelijk, omdat sommige mensen vakkundig kunnen vermijden hun schuld toe te geven. Hier zijn enkele belangrijke punten waar u op moet letten als u onderscheid probeert te maken tussen een oprechte verontschuldiging en een oppervlakkige verontschuldiging.
1. Verantwoordelijkheid nemen
Een oprechte verontschuldiging houdt altijd in verantwoordelijkheid nemen voor een gemaakte fout. Als de gesprekspartner de schuld op anderen of omstandigheden afschuift, is dit een teken dat hij misschien niet oprecht is en de ernst van zijn daden niet erkent.
Voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: 'Het spijt me als dit je beledigd heeft, maar je bent te gevoelig.'
2. Een uiting van spijt
Een fout toegeven is slechts een halve verontschuldiging; de andere helft is een uiting van oprechte spijt. Als iemand geen oprecht spijt betuigt over de gevolgen van zijn daden, is de kans groot dat excuses slechts loze woorden zijn.
Voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: 'Het spijt me als je denkt dat ik iets verkeerd heb gedaan.'
3. De aanwezigheid van empathie
Een oprechte verontschuldiging omvat vaak empathie voor degene die gekwetst is. Als de gesprekspartner een gebrek aan empathie toont of de gevoelens van de ander niet probeert te begrijpen, is het mogelijk dat de verontschuldiging niet oprecht is.
Een voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: 'Nou, iedereen maakt wel eens een fout, maar jij vindt dat uiteraard belangrijk.'
4. Intentie om te corrigeren
Een belangrijk onderdeel van een oprechte verontschuldiging is ook een duidelijke intentie om de fout recht te zetten. Als de gesprekspartner geen echte wil uitdrukt om zijn gedrag of situatie te veranderen, is het mogelijk dat de verontschuldiging geen diepere betekenis heeft.
Voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: 'Het spijt me, maar ik kan niet beloven dat het niet nog een keer zal gebeuren.'
5. Duidelijkheid en specificiteit
Een oprechte verontschuldiging is duidelijk en specifiek. Iemand die zich oprecht verontschuldigt, geeft duidelijk toe wat hij verkeerd heeft gedaan en gebruikt geen algemene termen. Als de verontschuldiging in de sfeer van algemeenheden blijft, kan dit een teken zijn dat de verontschuldiging niet helemaal oprecht is.
Een voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: 'Het spijt me als ik iets verkeerd heb gedaan.'
Afwezigheid van excuses
Onoprechte excuses omvatten vaak excuses of valse beweringen. Als iemand excuses maakt of externe schuld zoekt, kan dit een teken zijn dat hij echte verantwoordelijkheid uit de weg gaat.
Een voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: “Het is moeilijk om te weten hoe je zult reageren. Zo ben ik gewoon."
Gedragsverandering
Een oprechte verontschuldiging gaat meestal gepaard met een daadwerkelijke gedragsverandering. Als de gesprekspartner niet van plan is zijn daden te veranderen of dezelfde fouten herhaalt, is het mogelijk dat de verontschuldiging niet oprecht is.
Een voorbeeld van een onoprechte verontschuldiging: "Het spijt me, maar dit is gewoon wie ik ben, het zal moeilijk voor mij zijn om te veranderen."
Het herkennen van een onoprechte verontschuldiging vereist aandacht voor detail en het vermogen om tussen de regels door te lezen. Ervaren sprekers gebruiken soms bepaalde zinnen of gezichtsuitdrukkingen, maar de bovenstaande kenmerken zijn van cruciaal belang om de oprechtheid van een verontschuldiging te begrijpen.
