"Hij is hyperseksueel!, zij is een nymfomane!", zijn slechts enkele van de uitdrukkingen die we horen als we iemand als seksverslaafde willen bestempelen.
"Als we het hebben over hyperseksualiteit, interpreteren we deze term meestal met attitudes gekleurd door culturele en sociale normen. Er zijn ook noties van nymfomanie bij vrouwen en satyriasis bij mannen, wat zelfs als een psychische stoornis werd beschouwd vanwege dwangmatige geslachtsgemeenschap. Dit zijn verouderde opvattingen die hyperseksualiteit verdelen in mannen en vrouwen, wat de huidige wetenschap niet doet. In de diagnostiek is er hyperseksuele stoornis, die niet is opgenomen in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, DSM-5. Daarom is het niet geregistreerd als een diagnose van de ziekte. ' legt het seksuele uit therapeut Gladoić Håkansson
Hyperseksualiteit als teken van andere aandoeningen
"Seksualiteit hangt af van biologische, psychologische en fysiologische factoren en wordt beïnvloed door sociale en culturele factoren. Perceptie is dus sterk afhankelijk van de omgeving waarin we leven. Als we kunnen zeggen dat er een probleem is met hyperseksualiteit, dan zijn het mensen die constant behoefte hebben aan seks en zich daar rot over voelen.
Ik wil iemand. Foto: Dainis Graveris / UnsplashZe hebben vaak ook andere stoornissen en obsessief-compulsief gedrag, angst, depressie. Soms doen mensen het vanwege andere problemen waarmee ze te maken hebben, omdat ze zich na masturbatie of seks, althans voor even, beter, opgelucht, meer ontspannen voelen. Als iemand zich goed voelt na deze seksuele handelingen, hebben we het niet over hyperseksualiteit", legt de arts uit Hakansson.
Seksueel verlangen, geen verslaving
In de literatuur wordt nooit gesproken over seksverslaving als een ernstige verslaving zoals alcohol- of drugsverslaving.
"Wat mensen vaak seksverslaving noemen, wordt vaak in geslachtscategorieën geplaatst, omdat het in veel culturen standvastige, trouwe vrouwen moeten zijn. Maar mannen zijn verleiders. Dergelijke gedachten komen voort uit sociale stereotypen, dus vaak worden vrouwen die van seks houden of een hogere zin in seks hebben, nymfomanen genoemd, wat als vernederend wordt beschreven. Terwijl bijvoorbeeld bij mannen dit seksuele verlangen vaker als positief wordt beschouwd, hoewel een hoge zin in seks problemen kan veroorzaken in het persoonlijke leven. Seksualiteit is complexer dan de labels van nymfomane of verleidster. Het is belangrijk hoe een persoon zijn seksualiteit en seksuele begeerte ervaart. Brengt het haar positieve of negatieve gevoelens. "
Proclamatie van hyperseksualiteit komt niet altijd van anderen
Vaak denken mensen dat hun seksuele gedrag de grenzen overschrijdt van wat zij als normaal beschouwen, dus wenden ze zich tot psychologen, therapeuten of seksuologen.
Als een vreemdeling dag in dag uit in bed belandt, zoek dan hulp. Foto: We Vibe Toys / Unsplash"Als iemand ons vertelt dat ze denken dat ze een probleem hebben met wat we nu hyperseksualiteit zullen noemen, betekent dat dat ze het gevoel hebben dat de hoeveelheid seksueel gedrag hun dagelijks leven verstoort. We worden gecontacteerd door mensen die constant naar datingsites moeten gaan, seks hebben, pornofilms kijken... Maar ze hebben geen hyperseksuele stoornis. Hyperseksualiteit komt vaak voort uit andere problemen, zoals het creëren van een emotionele band, het tot stand brengen van een diepere band met een andere persoon.”
Soms is seksualiteit voor mensen, zoals chocolade of eten, een bron van goede emoties en in zekere zin een ontsnapping aan problemen en realiteit. Mensen zijn verschillend en gaan op verschillende manieren om met verschillende emoties en levensuitdagingen.
En wat is dan de ware stoornis van hyperseksualiteit?
"We kunnen spreken van hyperseksualiteit in de ware zin van de stoornis als iemand echt lijdt aan seksueel gedrag, als zijn hele leven draait om het zoeken en leggen van seksuele contacten. Volgens de literatuur zijn er ongeveer drie procent van dergelijke gevallen in de wereld. Deze mensen lijden enorm en kunnen andere parafilieën ontwikkelen. Zulke mensen worden behandeld met antidepressiva of andere therapieën, die als bijwerking een afname van seksueel verlangen hebben, maar dit is uiterst zeldzaam', legt Dubravka Gladoić Håkansson uit.
