Vreemdgaan is een complex en vaak pijnlijk fenomeen in liefdesrelaties. De redenen waarom mensen vals spelen lopen uiteen: van verveling tot het zoeken naar aandacht, maar de gemene deler is vaak ontevredenheid over de huidige relatie. Mensen zijn op zoek naar wat ze thuis missen, of het nu gaat om emotionele verbinding, passie of begrip.
Het grootste gebrek in relaties is echter een gebrek aan open communicatie. Sommige mensen realiseren zich pas wat ze missen als ze het ergens anders vinden. Ironisch genoeg zouden veel problemen kunnen worden opgelost door een regelmatige en eerlijke dialoog.
Vreemdgaan is geen impulsieve beslissing, maar eerder een proces dat voortkomt uit onderliggende problemen in de relatie. Interessant is dat uit onderzoek blijkt dat mannen vatbaarder zijn voor vreemdgaan dan vrouwen, en dat vreemdgaan vaak voortkomt uit gevoelens van onzekerheid in de relatie of een gebrek aan intimiteit. Het is ook interessant dat valsspelers niet per se op zoek zijn naar een ‘betere’ partner, maar gewoon naar iemand anders.
Laten we eens kijken naar enkele interessante feiten over valsspelen en de dingen die alle valsspelers gemeen hebben!
• De persoon is overdreven beschermend tegenover zijn mobiele telefoon.
• Statistisch gezien gaan mannen vaker vreemd dan vrouwen.
• De overgrote meerderheid van degenen die vreemdgaan, voelt zich onzeker in hun huidige relatie.
• Mensen die vals spelen, flirten meestal met veel mensen om hen heen.
• Gebrek aan intimiteit is een van de eerste tekenen dat uw partner u mogelijk bedriegt.
• Degenen die vals spelen, denken vaak niet dat hun minnaar/geliefde beter is dan hun huidige partner, maar beschouwen hen als anders.
• Narcisme is een eigenschap die vaak geassocieerd wordt met ontrouw.
• Het bekritiseren van uw partner is vaak een manier om de aandacht af te leiden van uw eigen ongepaste gedrag.
• Vreemdgaan gebeurt vaak onder invloed.
• Ongelukkige huwelijken en relaties zijn vaak de oorzaak van bedrog.
De meeste bedrogen partners gaan er ten onrechte van uit dat de persoon met wie hun partner vreemdgaat beter is dan zijzelf. Als gevolg hiervan verliezen ze hun zelfvertrouwen en zijn ze van mening dat hun partner hen niet genoeg waardeert. Dit is niet waar. Mensen die vals spelen, zien hun geliefde meestal niet als beter dan hun huidige partner, ze zien hem alleen als anders. Het is belangrijk om dit verschil te begrijpen.
De sleutel tot het begrijpen van mensen die vals spelen, is door te leren over hun coping-mechanismen met de gevolgen van hun daden.
Het afschuiven van de schuld is een gebruikelijke tactiek van hen
Het komt zelden voor dat iemand die vals speelt, zijn fout toegeeft en spijt betuigt. Meestal gaan ze door met hun ontrouw totdat hun partner iets vermoedt. Wanneer ze echter worden geconfronteerd met de ontdekking van hun bedrog-aard, gaan ze vaak over op het verschuiven van de schuld of doen ze alsof er niets aan de hand is en beweren ze dat hun partner gewoon paranoïde is.
Dit kan verwarring en frustratie veroorzaken, maar het is de manier waarop hun geest werkt als je begint te vermoeden of als je bewijs van hun ontrouw ontdekt. In plaats van toe te geven dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan bedrog, concentreren ze zich op het vinden van manieren om je te laten geloven dat het jouw schuld is.
niet toestaan om je gevoel van eigenwaarde te vernietigen. Dit doen ze om de aandacht van zichzelf af te leiden. In plaats van hun acties onder ogen te zien, willen ze dat je je op jou concentreert.
Hier zijn enkele veelvoorkomende uitspraken die vreemdgaande mensen doen als ze ermee worden geconfronteerd:
"Je vertrouwt me niet!"
"Het was maar eenmalig."
"Het betekende niets voor mij."
"Het is niet wat het lijkt."
"Ik ben niet meer gelukkig."
"Ik deed het omdat we niet genoeg seks hadden."
"Hij/zij kwam zelf naar mij toe!"
"Dit is lang geleden gebeurd. Nu zijn de zaken anders.”
Wanneer de fraude aan het licht komt, schuiven fraudeurs vaak de schuld op anderen of ontlopen ze hun verantwoordelijkheid. Ze geven zelden hun schuld toe en spelen vaak het slachtoffer. Wanneer ze ermee geconfronteerd worden, zijn hun woorden vaak ontwijkend of ontkennend, zoals 'Het was niets belangrijks' of 'Het was niet mijn bedoeling je pijn te doen'.
De vraag of je een bedrieger terug moet nemen is complex en hangt af van het individu. De belangrijkste redenen waarom een bedrieger niet terugkeert, zijn de mogelijkheid om de handeling te herhalen, vertrouwenskwesties en het feit dat het moeilijk is om het bedrog te vergeten. Als beide partners echter echt willen werken aan het verbeteren van de relatie en beiden bereid zijn compromissen te sluiten en te veranderen, kan het de moeite waard zijn om de relatie nog een kans te geven.
Vreemdgaan is een ingewikkeld en pijnlijk onderdeel van veel relaties, maar het begrijpen van de oorzaken en gevolgen ervan kan helpen verduidelijken hoe ermee om te gaan. De sleutel tot een sterke relatie blijft open communicatie en wederzijds begrip.
Wat zegt de wetenschap over bedrog?!
Wetenschappelijk onderzoek naar bedrog brengt veel interessante bevindingen aan het licht. Ontrouw blijft een van de belangrijkste redenen voor echtscheiding. Hoewel het aantal echtscheidingen de afgelopen decennia is afgenomen, gaan nog steeds veel paren uit elkaar vanwege bedrog. Onderzoek toont aan dat de meest voorkomende oorzaken van echtscheiding een gebrek aan toewijding en ontrouw zijn, gevolgd door buitensporige conflicten en ruzies, huwelijken op jonge leeftijd, financiële problemen, alcohol- of drugsproblemen en huiselijk geweld. De tarieven voor buitenechtelijke affaires variëren van 30 tot 60 % voor getrouwde mannen en 20 tot 50 % voor getrouwde vrouwen.
Het ontrouwmodel suggereert vijf motivatiegebieden die tot buitenechtelijke affaires leiden: seksualiteit, gebrek aan bevrediging; emotionele tevredenheid, ontevredenheid of emotionele ontbering; sociale contexten die bedrog faciliteren, zoals langdurige scheiding; houdingen en normen, bijvoorbeeld als er gevallen bekend zijn van buitenechtelijke affaires bij andere paren; en wraakvijandigheid, bijvoorbeeld als vergeldingsmaatregel na de ontrouw van een partner.
In onderzoek uitten de deelnemers verschillende attitudes die hen ertoe zouden kunnen brengen vals te spelen, zoals een natuurlijke reactie op de ontrouw van een partner, een verlangen om zich wenselijk te voelen, een gebrek aan seksuele relaties met een partner, een emotionele band met iemand anders, langdurige afwezigheid van een partner, mogelijkheden met collega's van het andere geslacht, de overtuiging dat de partner niets van de affaire te weten zal komen, en de overtuiging dat bepaalde contexten acceptabel zijn voor buitenechtelijke affaires.
Deze bevindingen suggereren dat de redenen voor bedrog complex zijn en van geval tot geval variëren, en ook een verscheidenheid aan sociale, emotionele en individuele factoren weerspiegelen.
