Liefde. Een woord dat ik ooit uitsprak met jouw naam op mijn lippen. Het gevoel dat mijn ziel vulde toen je naar me keek – nou ja, in ieder geval toen je me überhaupt opmerkte. Ik was van jou. Met heel mijn hart, zonder voorbehoud, zonder remmingen. Ik gaf je alles wat ik was.
Jij ook? Jij had mij. Maar eigenlijk nooit.
Ik droeg je mee in mijn gedachten, in mijn dromen, in mijn gebeden. Maar ik werd altijd met rust gelaten. Alleen in onze gesprekken gebeurde dat niet. Alleen, in knuffels die slechts een herinnering zijn geworden. Alleen in een relatie waarin ik van elkaar hield.
Hoe vaak heb ik gesmeekt – niet hardop, niet met tranen, maar met stille, onopvallende handelingen? Hoe vaak heb ik gehoopt dat je zou beseffen hoeveel je voor mij betekent? Hoe vaak heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik op een dag zal zien wat er voor me ligt?
Maar ik kan niet meer.
Ik kan niet langer degene zijn die zich altijd aanpast, die altijd wacht, die altijd begrijpt. Ik kan niet langer naar mezelf in de spiegel kijken en tegen mezelf zeggen dat dit genoeg is – dat JIJ genoeg bent.
Omdat je dat niet deed.
Niet omdat ik de liefde niet waard was, maar omdat jij nooit op een manier van mij hield waardoor ik het gevoel kreeg dat ik echt de enige voor jou was.
Liefde zou niet moeten bedelen
Ik zal niet langer om je aandacht vragen. Ik zal niet langer naast je zitten en hopen dat je eindelijk naar mij kijkt, in plaats van naar jouw wereld waar ik niet ben. Ik zal niet langer wachten op de woorden die jij nooit zult zeggen. Ik zal niet langer zoeken naar redenen waarom jij niet van mij kunt houden zoals ik van jou houd.
Ik zal niet langer degene zijn die altijd excuses verzint voor jouw afwezigheid, jouw kilheid, jouw besluiteloosheid.
En daarom ga ik weg.
Niet omdat ik niet meer van je hou, maar omdat ik eindelijk van mezelf moet houden.
Ik verdien iemand die mijn waarde ziet, niet alleen als ik er niet meer ben. Ik verdien een liefde die geen puzzel is, die niet eenzijdig is en die ik niet elke dag moet bewijzen.
Misschien zul je het ooit begrijpen. Misschien besef je pas wat je verloren hebt als het te laat is.
Maar dan zal ik er niet zijn.
Want soms is de grootste liefde niet de liefde die blijft, maar de liefde die weet te vertrekken.
