Interview: Dušan Tomić - Dule stand-up comedian met een groot hart en een droevige blik

Aan welke omstandigheden moest je voldoen om stand-upcomedian te worden?
Ik was altijd geïnteresseerd in verschillende dingen. Ik heb altijd open gestaan en sta nog steeds open voor nieuwe ervaringen. Dus een paar jaar geleden werd ik willekeurig op het podium geduwd om dit nieuwe ding in ons land, "stand up", te proberen, wat al heel lang in het buitenland wordt gedaan. En sindsdien ben ik in deze wateren geweest.

Stand up is anders dan improvisatietheater. Hoe?
Het grootste verschil is dat je je volgens een script voorbereidt op een stand-up optreden. Je schrijft je grappen vóór de voorstelling, denkt na over hoe je ze gaat vertellen, waar je pauzeert, waar de klap zal zijn. Bij het improviseren moet je sneller reageren, veel associaties hebben en je aanpassen aan je teamgenoten om een goede prestatie neer te zetten. Bij stand-up pas je je alleen aan aan het publiek, je enige partner/teamgenoot bij de voorstelling.

Wat past beter bij jou en waarom?
Ik vind beide erg leuk. Maar ik leer nog steeds, vooral hoe ik kan ontspannen op het podium. Dit is mijn grootste uitdaging. Bij het improviseren onderzoek ik het stuk op het podium, omdat er veel van is. Daarom geef ik de voorkeur aan stand-up comedy, waar ik makkelijker kan ontspannen. Kennis van theatrale improvisatie binnen een stand-up uitvoering helpt mij vaak. Bij het verbinden tussen onderwerpen, interactie met het publiek, het maken van grappen...

Daarnaast werk je als technicus bij de Spaanse strijders. Sta jij liever op het podium of werk je liever backstage?
Hah… We staan allemaal het liefst op de voorgrond. Maar het is heel interessant en ook leerzaam om de uitvoeringen vanuit een ander perspectief te bekijken.

Helpt deze technische ervaring ook bij optredens?
Natuurlijk. Als mijn microfoon op het podium niet meer werkt, begin ik zo hard mogelijk te schreeuwen!

Bij stand-up pas je je alleen aan aan het publiek, je enige partner/teamgenoot bij de voorstelling.

Hoe verzin je een grap? Wat is het proces?
Moeilijk te zeggen. Erg moeilijk. Soms flap je er gewoon iets uit in de maatschappij, tegen jezelf... Vaak komt het voor dat je opschrijft wat je ziet, wat je op een bepaald moment denkt, op een oude koffierekening in een bar of vanuit een winkel, gewoon om het idee niet in de vergetelheid raakt. Dan zijn er uren en uren aan het indienen van dit idee, dat soms op het podium werkt, soms niet. Het enige dat telt, is dat je de grap altijd zo goed mogelijk probeert te maken.

Waar denk jij aan vlak voordat je het podium op stapt?
Dat wat er ook gebeurt, goed zal zijn en dat alles zal zijn zoals het zou moeten zijn. Dan denk ik aan een breed glimlachende Roma met een gitaar en gouden tanden die mijn favoriete serenade neuriën. Deze scène kalmeert mij altijd.

Welke prestatie is je vooral bijgebleven en waarom?
Bij mijn eerste optreden in Panč in 2010 stopte mijn microfoon vlak voor het einde met werken. Verward wist ik niet wat ik moest doen en riep mijn clou, die toen nog relevant was; Hilda Tovšak! Ik kreeg een enorm applaus. In die tijd feliciteerden veel cabaretiers mij oprecht. Tegenwoordig vragen ze mij soms om advies.

Heb je enig advies voor aspirant-komieken die erover nadenken om stand-up te proberen?
De enige regel en de enige gids is eenvoudigweg geweld. Je moet mensen aan het lachen maken! Als u dit volgt, bent u op de goede weg.

Waar kunnen we jou in de toekomst zien?
Ik treed op in heel Slovenië. In Ljubljana kun je mij op 23 augustus, de dag vóór 22 augustus, in Panč zien. en ik zal optreden in Ribnica met Lucija Čirović. Voor alle overige optredens kunt u bij mij terecht Facebook profiel of een website Lach Gilde.