Dea Eva is een project dat twee jonge creatieve zielen verenigt: Dea Kaker en Eva Ferlan. Het begin van hun gezamenlijke activiteit gaat twee jaar terug, toen ze met hun gezamenlijke inspanningen de uiterst functionele, hoogwaardige en visueel aantrekkelijke Kumi salontafel creëerden. Als het gaat om interieur- en productontwerp benadrukken kenners eenvoud en multifunctionaliteit en gebruiken ze hoogwaardige materialen die lokaal verkrijgbaar en vooral duurzaam zijn. Waarom handelen als we voor altijd verliefd kunnen worden?
Hoe en wanneer kruisten jullie paden en wat leidde tot het besluit om samen te werken?
We ontmoetten elkaar op een tekencursus, omdat we ons allebei voorbereidden op toelatingsexamens. Het feit dat we destijds allebei met dezelfde problemen en angsten te maken kregen, en daardoor al snel bondgenoten en vertrouwelingen werden, verbond ons. In het eerste jaar zagen we een aankondiging voor Topideeën op het prikbord en besloten meteen dat we samen aan de wedstrijd konden meedoen.
Wat inspireert jou?
We halen inspiratie uit alles wat ons omringt, wat we zien en ervaren. Wij zijn van mening dat een ontwerper vooral een goede waarnemer moet zijn. Dit merkt hij bij zichzelf het meest tijdens het creatieve proces, wanneer prikkels aan het licht komen die ooit ergens in het onderbewustzijn zijn ingeprent.
Als het op design aankomt, geven ze de voorkeur aan eenvoudig, verfijnd en multifunctioneel. Heb je deze stijl altijd al leuk gevonden? Heb jij dezelfde visie of kom je vanuit verschillende perspectieven en zit je ergens in het midden?
Bij het ontwerpen streven wij naar een eenvoudig en spontaan gebruik en multifunctionaliteit. Elk element is goed doordacht en heeft een duidelijk omschreven taak. Onze standpunten komen grotendeels overeen, anders zou het moeilijk voor ons zijn om samen te werken. Toch zijn onze ideeën vaak met elkaar verweven en leiden verschillende visies niet tot conflicten, maar dragen ze vooral bij aan de hogere kwaliteit van het eindproduct.
Heeft u binnen- of buitenlandse rolmodellen of rolmodellen?
Onze grootste rolmodellen zijn al diegenen die, door volharding en hard werken, erin zijn geslaagd te doen wat hen echt gelukkig maakt in het leven. Onder de Slovenen mogen we Niko Zupanc en Niko Kralj vermelden, ontwerpers die met hun unieke producten en werkfilosofie de aandacht wisten te trekken van wereldberoemde bedrijven en daarmee hun naam buiten onze grenzen vestigden. Buitenlandse rolmodellen zijn onder meer Ray en Charles Eames en Tom Dixon.
Wat is jouw ervaring met deelname aan beurzen en wedstrijden?
We begonnen onze reis met de Topideeënwedstrijd, die we vervolgden met deelname aan de tentoonstelling Ambient, de tentoonstelling Charm of Wood en de Pop-up home. Wij beschouwen het exposeren op de Salone internazionale del Mobile in Milaan als onze grootste prestatie.
Wij zijn van mening dat een ontwerper vooral een goede waarnemer moet zijn.
Waar ben je tot nu toe het meest trots op in je jonge professionele carrière?
We zijn trots op al het werk dat tot nu toe is verricht, omdat we veel moeite hebben gestoken in elke fase van het proces. Naast de Kumi salontafel ontwierpen we ook de Fo krantenstandaard en de Pina collectie vazen en kandelaars.
Wat is het verhaal achter Kumi?
Dit was ons eerste product dat we ontwierpen en vervaardigden. We wilden een salontafel ontwerpen die multifunctioneel is, verschillende gebruiksmogelijkheden biedt en tegelijkertijd eenvoudig en verfijnd is. Jongeren die verhuizen naar een eigen plek worden vaak beperkt door de ruimte die ze tot hun beschikking hebben. We wilden hen een alternatief bieden, een meubelstuk dat één wordt met het appartement en tegelijkertijd een uitzonderlijke bruikbaarheid en goed gebruik van de ruimte mogelijk maakt. Grofweg biedt het de gebruiker minstens vijf verschillende gebruiksmogelijkheden, en de rest wordt aan de verbeelding van elk individu overgelaten.
Wat is volgens jou de toekomst van het Sloveense design?
Het is moeilijk om over iets te praten dat nog niet is gebeurd. Gezien de huidige situatie zijn wij van mening dat het van cruciaal belang zou zijn om verbinding te maken en samen te werken met veel getalenteerde en capabele individuen, wat in de Sloveense ruimte chronisch ontbreekt. Gezien de huidige situatie is het naar onze mening noodzakelijk om vooral te denken in de richting van het penetreren van buitenlandse markten, helaas is Slovenië een (te) kleine markt.
Wat zijn de plannen voor de toekomst? Ben je van plan om op eigen bodem te blijven of voel je je, zoals veel jonge Sloveense ontwerpers, vooral aangetrokken tot het buitenland?
Dea: Het buitenland is voor mij heel aantrekkelijk, ik voel me het meest thuis in Berlijn, waar ik al ben geweest als onderdeel van een studentenuitwisseling en werkpraktijk. Als je eenmaal het werkklimaat rond studeren in het buitenland hebt ervaren, is het best moeilijk om naar huis terug te keren. Als de kans zich voordoet, zal ik niet aarzelen, want er zijn relatief meer kansen in het buitenland dan in eigen land.
Eva: Ik plan alleen voor de korte termijn. Momenteel kijk ik uit naar een stage in het buitenland, en ik wacht ook op het schrijven van mijn scriptie.
