Een minuutje om u te inspireren en aan te moedigen uw manier van denken te veranderen.
Twee ernstig zieke mannen deelden een ziekenhuiskamer. Men mocht elke dag een uur lichtjes op het bed gaan staan. Zijn bed stond naast het raam. De andere man moest de hele tijd op zijn rug in bed liggen.
Ze praatten elke dag veel. Over het leven, gezin, jeugd, werk... Elke middag, als de man naast het raam op bed mocht zitten, beschreef hij aan de ander wat er door het raam te zien was. Een man die altijd tot rust was veroordeeld, leefde voor dat uur van de dag waarop zijn wereld zich uitbreidde en tot leven kwam in de kleurrijke beelden van de buitenwereld. De wereld, die hij alleen herbeleefde door de woorden van zijn lotgenoot, werd hem ontnomen. Door het raam was een park met een prachtig meer te zien. Zwanen zwommen in het meer terwijl kinderen aan het water speelden. Liefhebbers hielden elkaars hand vast. De bloemen in het park waren prachtig en in de verte was de skyline van de stad te zien.
Terwijl de man die een bed bij het raam had staan de gebeurtenissen in detail beschreef aan de ander die lag, sloot deze zijn ogen en stelde zich deze taferelen levendig voor. Op een zomeravond beschreef een man bij het raam een parade die net voorbij was gekomen. De andere man kon niet horen wat er gebeurde, maar hij zag het door zijn ogen.
En zo gingen de dagen en maanden voorbij. De man die moest gaan liggen werd jaloers op de man bij het raam. Hij wenste dat hij ook een bed bij het raam had, zodat hij al die schoonheden kon zien waarover hij had gehoord. In zijn wanhoop besloot hij de man bij het raam te vergiftigen.
Op een ochtend vond een verpleegster een levenloos lichaam. De man die bij het raam lag, stierf.
De andere man vroeg zo snel mogelijk of zijn bed naar het raam kon worden verplaatst. De verpleegster voldeed graag aan zijn verzoek en liet hem met rust. Langzaam en met veel moeite stond hij op en keek uit het raam. Maar hij zag alleen de muur, niets anders.
Hij vroeg de verpleegster waarom de andere man zulke prachtige taferelen beschreef. Ze antwoordde dat de man blind was en niet eens een muur kon zien. "Misschien wilde hij je gewoon blij maken en je dag opvrolijken" voegde ze eraan toe.
De les van het verhaal
Het mooiste is als je anderen blij kunt maken, ongeacht in welke situatie je zit. Als je verdriet deelt, wordt het gehalveerd, als je geluk deelt, wordt het verdubbeld. Als je je rijk wilt voelen, tel dan alle dingen die je hebt die niet met geld te koop zijn. Wees niet jaloers op andere mensen, maar werk aan jezelf. Deel geluk en maak iemand blij. Anders sta je gefrustreerd en alleen voor de muur.
