Herinneringen zijn als vonken die smeulen onder de as, maar als je ze ontvouwt, komen ze keer op keer tot leven, zei Goethe ooit. Zonder geheugen zou het vermogen om te leren ook zinloos zijn, omdat we niet zouden kunnen onthouden wat we leren. En als je denkt dat de herinneringen in onze hersenen als gegevens in het werkgeheugen of op de harde schijf worden opgeslagen, heb je het mis. Terwijl de computer informatie op specifieke plaatsen opslaat, slaan de hersenen fragmenten van het geheugen van hetzelfde op. verschillende uiteinden. En wanneer we een herinnering oproepen, voegen zenuwimpulsen uit individuele delen van de hersenen deze fragmenten van herinneringen samen tot een betekenisvol geheel. Maar waarom (her)waren we sommige herinneringen, terwijl andere worden opgeslokt door een ‘zwart gat’?
Spomin najpogosteje ločimo glede na njegovo trajanje. Najpogostejša delitev je delitev na senzornega, kratkoročnega in dolgoročnega, kar nam že da delni odgovor na prej zastavljeno vprašanje. In medtem ko je senzorni spomin neposredna sled dražljajev, ki prihajajo kot po tekočem traku in jih velik del zato zavrne, pa tisti, ki preživijo prvi ”test”, končajo v čakalnici, ki ji pravimo kratkoročni spomin. Ta nosi vse podatke, o katerih ta trenutek razmišljamo in se jih zavedamo, kot procesorju pomaga RAM, pa tej vrsti spomina pomagajo asociacije. Gre za nekakšno postojanko za informacije, ki jih po predelavi in po tem, ko jih več ne potrebuje, pošlje v dolgoročni spomin.
LEES VERDER: 6 ljudi z resničnimi “super močmi”, ki jih znanost ne zna razložiti
Toda tudi kratkoročni spomin (na primer znanje telefonskih številk na pamet) ni vedno na poti v dolgoročnega. Zakaj je tako, izveste z ogledom poučnega videoposnetka, ki vam poljudno razloži, kako deluje naš spomin in zakaj stvari pozabljamo.
