Als een Chinees een code schrijft en een Amerikaan een PowerPoint-presentatie maakt over hoe hij die code gaat verbieden, weten we dat de Koude Oorlog het AI-stadium is ingegaan. En dat we allemaal – vergeef me de uitdrukking – een serieus probleem hebben. Kunstmatige intelligentie, de nieuwe Koude Oorlog en waarom we binnenkort allemaal slechts huisdieren in een simulatie zijn!
Er was een tijd dat de wereld geregeerd werd door de dollar. Tegenwoordig wordt het aangestuurd door een algoritme: kunstmatige intelligentie. Degene die toegang heeft tot het slimste model wint niet langer het spel van het kapitalisme – hij wordt een nieuwe vorm van god. Maar wees voorzichtig: dat is niet langer het geval. god, waarvoor geloof nodig is. Dit is de god die je een basisinkomen geeft, een simulatie van je droomcarrière, en VR-levensvervanger. Jouw leven.
En terwijl het Westen bezig is met het reguleren van kunstmatige intelligentie op een manier die gelijk zou staan aan het per decreet verbieden van zwaartekracht, China zachtjes neuriënd. Niet in gereedschappen, maar in de basis van de toekomstige realiteit – in data, in quantumchips, in AI als staatsautoriteit.
Het verwarde Westen en systemische amnesie
In Amerika heerst momenteel een soort collectieve illusie dat tarieven en verboden de groei van de digitale draak kunnen afremmen. A AI kent geen grenzen. Met elk nieuw verbod op Nvidia-chips schaden ze de Chinezen niet, maar dwingen ze hen om hun eigen ding te doen. En dat doen ze. Misschien niet gisteren, maar zeker morgen.
Amerika was ooit een productief rijk. Tegenwoordig is het het rijk van PowerPoint. Hij probeert voortdurend te bewijzen dat hij nog steeds de baas van de wereld is, maar in werkelijkheid is hij slechts de belangrijkste reclamemaker van zijn vroegere succes.
Waarom snelheid de enige echte valuta is
Zoals hij zei Mo Gawdat, voormalig directeur bij Google X, verdubbelt de kracht van AI elke 5,7 maanden. Geen jaren, maar maanden. Dat betekent dat we in 2025 het punt allang gepasseerd zijn waarop een mens zonder kunstmatige intelligentie niet meer kan deelnemen aan een modern gesprek over de toekomst. Net als in het jaar 2000 kon een smid nog niet deelnemen aan de discussie over de kwantummechanica.
Vandaag de dag heeft ieder van ons een keuze: ben je die ene, die 's ochtends wakker wordt en zijn digitale IQ-exoskelet aantrekt, of je wordt gebruiker van een simulatie waarin het dagelijkse leven je wordt voorgeschoteld in de vorm van digitaal eten, kunstmatige betekenis en maar al te vaak – heel reële angst.
Koude Oorlog 2.0: Kunstmatige intelligentie als de atoombom van de 21e eeuw
Ja, AI is de nieuwe atoombom. Alleen worden er geen steden verwoest, maar beroepen. Het veroorzaakt geen radioactiviteit, maar wel identiteitsverlies. En het grootste gevaar is niet dat AI ons zal vernietigen. Nee. Het grootste gevaar is dat het ons verandert in iets dat niet langer puur menselijk is.
Advocaten gaan met AI werken. Programmeurs zijn het programma dat AI schrijft. Artsen worden adviseurs van een AI die beter kan diagnosticeren dan wie dan ook. En de journalisten? Nou, als je dat niet doet Jan Makarol of zijn AI-tweelingbroer – je bent gewoon een lezer, als je al leest.
Wat kan ons redden?
Niet veel. Maar er is iets dat niet uitmaakt.
Wij hebben een nieuw soort moed nodig. De moed om toe te geven dat we in slaap zijn gevallen. Dat wij worden ingehaald door degenen die niet schreeuwen, maar bouwen. En bovenal moeten we ons ervan bewust zijn dat de toekomst er al is, maar dan wel heel ongelijk verdeeld.
We hebben een overeenkomst nodig. Tussen landen. Onder mensen. Tussen generaties. Een afspraak dat we niet langer met elkaar concurreren om wie de snelst dodende AI heeft, maar om wie als eerste een AI ontwikkelt die de mens helpt te overleven als mens.
Want als deze overeenkomst niet wordt bereikt, dan gaan we een Koude Oorlog zonder winnaars tegemoet.
