Column: COTY – Auto van het Jaar 2026 – wanneer het gezond verstand van de jury op de tweede plaats komt

Ik geef toe dat ik dol ben op deze traditie. Meer dan zestig COTY-journalisten – Auto van het jaar Uit heel Europa, elk met hun eigen smaak, enthousiasme en – laten we eerlijk zijn – een ego dat minstens twee benzinetanks zou vullen. Mensen die in hun leven meer kilometers hebben gereden dan gemiddeld. Uber De coureur over tien jaar. En dat alles om de auto van het jaar te kiezen. Een symbool van vooruitgang, innovatie, de toekomst, de mensheid. Een auto die de ontwikkelingsrichting van de auto-industrie aangeeft en deze in zekere zin een duimpje omhoog geeft, prijst en bevestigt dat hij het juiste doet. Laten we eens kijken wat er mis is met de selectie - Auto van het Jaar 2026.

Boom! En dan maken ze de zeven finalisten van dit jaar bekend – Citroën C5 Aircross, Dacia Bigster, Fiat Grande Panda, Kia EV4, Mercedes-Benz CLA, Renault4 En Schande voor Elroq. Van het bovenstaande kan ik misschien alleen maar instemmen met Kia EV4Ik maak mij ernstige zorgen over alle anderen. Ik zal dit hieronder toelichten.

Als iemand mij had verteld dat dit een lijst voor een tentoonstelling was »Retrodag in de autowereld", knikte ik. Maar dit zouden de beste van de beste moeten zijn, pioniers van mobiliteit, synoniem voor vooruitgang. Maar dat zijn ze niet. Natuurlijk niet. Dit zijn de merken en auto's die autojournalisten het beste voor de gek houden – die zich grotendeels nog in die gouden tijden bevinden waarin hun mening ertoe deed en ze thuis een vat rode stookolie hadden om zelf hun diesel te tanken.

Wie kan over de toekomst oordelen als hij in het verleden leeft?

Hier komen we bij de eerste echte absurditeit. Onder de juryleden voor COTY – Auto van het Jaar 2026 bevinden zich nog steeds mensen die... diesel sedans of SUV's en ze zien de elektrische auto als hulpmiddel Satan, die de stroom van onze kinderen uit de stopcontacten zuigt. Echt.

Als je het leven met een elektrische auto niet begrijpt – het dagelijks opladen, de routeplanning, het gevoel van stilte, de directe trekkracht – dan kun je simpelweg niet begrijpen wat de auto van de toekomst inhoudt. Als je niet Ik hou van alle auto's. – zelfs elektrische – en je verontschuldigt je bij elke test omdat je in een elektrische auto bent gestapt, dan heb je geen basis voor een geloofwaardig oordeel.

Waar heb ik het over? Dat een journalist die niet begrijpt dat er tegenwoordig verschillende niveaus van mobiliteit zijn – van utilitaire e-mobiliteit tot klassieke, emotionele, naar benzine ruikende mobiliteit – en die niet alle vormen weet te waarderen, simpelweg niet zou moeten oordelen, Hoe zal de auto er in 2026 uitzien?

Je moet van auto's houden. Van alle auto's. Je moet hun diversiteit accepteren, de context begrijpen. En bovenal: je moet ermee leven. Zonder persoonlijke ervaring, zonder bezit, zonder dagelijks samenleven met een elektrische auto... werkt het gewoon niet meer. Bij elektrische auto's is de ervaring van het bezitten ervan het enige echte verhaal. Al het andere geeft je niet het volledige beeld.

Dit is een van de grootste problemen van de hedendaagse autojournalistiek: testauto's zijn een vervanging voor de realiteit geworden. Ze testen, ze leven niet. En dat is niet hetzelfde. Helemaal niet. De essentie van het begrijpen van e-mobiliteit ligt in het bezitten van een elektrische auto. De essentie van een elektrische auto wordt pas onthuld in je dagelijkse routine. Wanneer je hem elke avond oplaadt, net als een telefoon. Wanneer je ontdekt waar de infrastructuur ontbreekt. Wanneer een app je te hulp schiet die om drie uur 's nachts een vrije laadpoort vindt. Wanneer stilte je nieuwe normaal wordt. Wanneer je een jaar, twee, drie... in een elektrische auto rijdt en niet betaalt voor onderhoud, en je de besparingen gebruikt om verzekeringen, tol te betalen en regelmatig je verbruik te berekenen. TCO (totale eigendomskosten), niet alleen bereiken in WLTP-tabellenBij het begrijpen van een elektrische auto gaat het niet alleen om het ontwerp en de rijeigenschappen, maar vooral om het bezit ervan.

In 2025 zal meer dan 90% van alle nieuw geïntroduceerde modellen elektrisch zijn. Hoe kan iemand die nog nooit echt met een elektrische auto heeft geleefd, begrijpen, beoordelen en beïnvloeden? Hoe kun je de toekomst schrijven als je nog steeds een kaart leest, geen gps? Nogmaals, ik zeg niet dat deze journalisten niet weten hoe ze elektrische auto's moeten besturen... en dit segment niet kunnen beoordelen. Maar de echte beoordeling is dat - compleet anders. De beoordeling van het leven met een auto.

Daarom wordt de auto ook een nieuwe categorie. We bewegen verticaal in onze gedachten, niet horizontaal zoals we vroeger deden in de fotografie. En dit is niet langer een wereld waarin de koetsier kon oordelen, wat de volgende elektrische of slimme auto zou moeten zijn. Daarom gebruiken autojournalisten "telefoonhoesjes" die lijken op aantekeningen uit het vorige millennium, veel plaatsen bleven gevangen in de tijdZe hebben gewoon geen contact. Nieuwe auto's zijn stressvol voor ze, net als stress. nieuwe smartphone voor een oudere persoonZe zijn overreden door de tijd. Ze hebben er werkelijk geen idee van, omdat ze niet geïnteresseerd zijn in elektronica en technologie. Ze zijn wel geïnteresseerd in auto's, maar ze zijn niet meer wat ze geweest zijn.

De tijden zijn veranderd. Auto's zijn ook veranderd. Je moet ze beoordelen met je verstand in de toekomst, en niet met je hart gevangen in het verleden.

 

De huidige situatie is als een slager die veganistische burgers beoordeelt. Op basis van geur.

Het probleem met de jury van Auto van het Jaar 2026 is ook – of vooral – tunnelvisie. Als je geen elektrische auto hebt, neig je altijd naar wat dichter bij je staat, waar je al tientallen jaren in gelooft. En hier komt het echte zwakke punt om de hoek kijken: de meeste journalisten in deze selectie zijn vrij oudHun gemiddelde leeftijd ligt ruim boven de 50 – en dit zijn de jaren waarin het voor ons mensen erg moeilijk is om te veranderen. En nog minder bereid om onze eigen overtuigingen te veranderen. Het betekent dat we vastzitten in wat we weten.

Daarom kiezen deze mensen – naast de druk van de industrie – voor auto's die niets met de toekomst te maken hebben. In plaats van vooruit te kijken, kijken ze naar het verleden.

Belang van de industrie: massaal te dure auto's – druk en lobbyen

Als ze aan staan Bij schoonheidswedstrijden komen vaak schandalen voor over de uitbuiting van jonge meisjes, dan is de COTY-selectie een vergelijkbare symbiose – tussen de auto-industrie en journalisten, die – laten we eerlijk zijn – de afgelopen tien jaar behoorlijk wat onrust hebben meegemaakt en niet langer redactioneel autonoom zijn. Gezien de situatie in de media zijn journalisten tegenwoordig vaak net zo vatbaar voor "compromissen" als jonge meisjes die achter de schermen meer laten zien dan alleen een badpakvoorstelling – en dat allemaal voor een lintje. Bij auto's gaat het om een testvoertuig, een gesponsorde vlucht of een reclamecampagne.

In de auto-industrie ben je als journalist afhankelijk van 40 tot 50 merken, waartussen – in verschillende fasen van hun carrière – vaak dezelfde mensen wisselen. Ondanks het aantal merken zijn er niet tien keer zoveel beslissers in PR en marketing. Het is één iets grotere familie, voornamelijk Europees, met een paar Aziatische uitzonderingen, die ofwel bijna inheems zijn geworden in Europa, ofwel zo wereldwijd zijn dat ze een vergelijkbare invloed hebben als de Europese giganten.

En in deze industrie – tenzij je Hoogste versnelling – het is echt niet de moeite waard om wrok te koesteren. Je belandt al snel op een zwarte lijst. Ikzelf kwam daar terecht door een negatieve kwaliteitservaring met een auto van de VAG-groep – de Cupra Born. En vergis je niet – ik heb niet over deze ervaring op mijn platformen geschreven, alleen in gespecialiseerde Facebookgroepen. Toch was het genoeg voor een levenslange ban.

De druk vanuit deze branche op journalisten, die vaak onafhankelijk zijn, is zo groot dat ze vaak beslissingen nemen op basis van de tactieken van de fabrikanten. Daarom zien we vaak auto's tussen de prijswinnaars die volgens de basiscriteria – technische kenmerken en veiligheid – nooit een succes hadden mogen worden. Europese auto van het jaar.

Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld: Renault5 – waarschijnlijk één de slechtste winnaars in de geschiedenis van deze selectieEuro NCAP-resultaat? Vier sterren. Ruimte, prijs, technische specificaties? Eerder 2022 dan 2025. Een auto die nog niet volwassen is – maar die je alleen op basis van emoties koopt.

Dit jaar? Middelmatigheid op het voetstuk van de COTY-finalisten – uiteraard zonder de Chinezen op EU-bodem.

Dacia Bigster – een auto die klinkt alsof hij gemaakt is van bier en PowerPoint. Stevige prijslijst, praktisch, maar "auto van het jaar"? Dat is net zoiets als oploskoffie uitroepen tot koffie van het jaar. De meeste recensenten zijn het erover eens dat je waar krijgt voor je geld, maar als de basis – veiligheid – ontbreekt – zoals bij de Duster, waar NCAP gaf slechts drie sterren – zo'n auto hoort absoluut niet thuis in de finale. Ongeacht de prijs-/gebruikswaardeverhouding. En hij rijdt ronduit slecht.

Fiat Grande Panda – charmant, hoekig, aangenaam. Maar technologisch? Een typisch voorbeeld van Stellantis' recyclingplatforms die we al eerder hebben gezien. Als de Grande Panda met een "USB-X"-poort zou komen, zou dat nieuws zijn. Het blijft dus een mooie auto met een platform dat – gezien het Chinese aanbod in dit segment – allang met pensioen had moeten zijn. Technologisch onvolwassen en tegelijkertijd te duur in de elektrische versie. Hij zit alleen in deze selectie omdat hij ook met een conventionele verbrandingsmotor verkrijgbaar is. Eerlijk gezegd. Voor vergelijkbaar geld krijg je de Leapmotor B10 – een compleet andere auto.

Mercedes-Benz CLA – luxe, ja. Maar met opladen lukt dat niet overal. De "800V-affaire" spreekt Mercedes erg aan. 400V opladen uitgeschakeld Ze zullen het waarschijnlijk bij de laadstations oplossen, maar de situatie laat zien dat de negatieve selectie bij dit merk blijkbaar zo diep zit dat het systeem zo'n enorme fout kan maken. Wanneer een premium auto geen elektriciteit kan "drinken" waar jij dat wilt, voel je je als een baron zonder tuin en zonder elektrische parkeerplaats.

Het ontwerp is ook baroniaal barok – en oogt retro. De CLA klampt zich nog steeds vast aan de "ICE" van de wereld en schreeuwt om de stijfheid van het ontwerperspotlood, die graag een klassiek horloge om zijn pols ziet en diesel in de tank. Ja – de ontwerpers van Mercedes-Benz rijden nog steeds het liefst in auto's met verbrandingsmotoren, en dat merk je. Naar mijn mening zal het ontwerp niet in de smaak vallen in China, een uitgesproken futuristische markt. Helaas is het zijn tijd niet ver vooruit – het is meer 2015 dan 2025.

En Skoda Elroq? – Ik weet niet wie deze vorm heeft goedgekeurd, maar dit is geen evolutie, dit is optische misdaad. Als Picasso na vijf biertjes en drie energiedrankjes een SUV had ontworpen, zou het de Elroq zijn geweest. Daarmee heb ik deze kunstenaar ernstig beledigd en hem van zijn historische betekenis beroofd – maar de Elroq is gewoon geen mooie auto. Bepaalde proporties weerstaan de basiswetten van design niet en dwingen optische trucs af die gewoon niet werken. De auto ziet er vreselijk uit op foto's – en nog erger in het echt. Ik kan hem gewoon geen duim omhoog geven, ook al is er niets bijzonders mis met de techniek – maar zelfs daar is hij extreem grijs en doorsnee. Het afgelopen jaar ben ik ernstig gaan twijfelen aan de ontwerpafdeling over de schade, die een tijdje excessen heeft gepleegd, maar nu lijkt het me dat ze de verkeerde kant op zijn gegaan.

Citroën C5 Aircross – hoogstwaarschijnlijk zou ik liever zijn neef op hetzelfde platform – de Jeep Compass – tot de finalisten rekenen, die naar mijn mening de meest verfijnde van allemaal is. Net als bij de Fiat Panda bekritiseer ik hier niet zozeer het platform, dat vooral interessant is vanwege zijn veelzijdigheid – de Stellantis biedt alles, van klassiekers en plug-in hybrides tot elektrische auto's. Maar toch – zoveel auto's hebben dezelfde of zeer vergelijkbare problemen dat deze selectie een echte loterij is. En de C5 Aircross zal ook deze problemen hebben. Ik waardeer enorm wat Citroën met zijn Franse extravaganza binnen de groep doet.

Kia EV4 – Het is de enige auto tussen de finalisten die ik zelf zou plaatsen, met de kanttekening dat er een niet zo klein technisch mankement is dat me stoort. Maar daarover later meer in mijn selectie van "mijn" finalisten.

Renault 4 – Een mooie auto met een te hoge prijs, eerlijk gezegd. Met 4x4-aandrijving, een accu die minstens 8 kWh groter is en vijf sterren in de NCAP-test, zou hij voldoen aan mijn basiscriteria voor een "finalist". Zeker beter dan de Renault 5 – ook omdat hij aanzienlijk bruikbaarder is op de tweede bank en in de kofferbak. Ik "haat" hem niet zo erg als de Renault 5 – ik weet niet waarom, maar het is gewoon vanaf het begin een bruikbare auto. De facelift zal vrijwel zeker een grotere accu, beter opladen en – hopelijk – minstens 5.000 euro lagere prijs met zich meebrengen. Dan is het een heel interessante auto. Nu is hij dat gewoon niet.

En hoe zit het met echt geavanceerde auto's? En mijn favorieten uit de selectie: Auto van het Jaar 2026.

Dat deed het niet Volvo EX90. Er is geen Zeekr 7XEr is geen sprake van een echte technologische overdaad. Er is geen sprake van een blik in de toekomst – eerder van een beurs voor tweedehands ideeën. Het is alsof de jury niet degenen wil belonen die daadwerkelijk stappen vooruit zetten, maar degenen die veilig over de oude weg lopen – en er met 80 km/u naartoe rijden.

Uit alle kandidaten, die ik ook zal noemen, zou ik de volgende finalisten kiezen. Ik heb ze allemaal live gezien en erin gezeten en ik geloof dat ze aan de basiscriteria voldoen. Ze zijn "mensen" genoeg om niet uitgesloten te worden van de selectie voor COTY - Auto van het Jaar 2026, maar ook geavanceerd genoeg om... verdienen aandachtZeker toen de jury hun oordeel gaf.

1. Zeekr 7X: Ongelooflijke prijs-technologieverhouding. Hij is niet zonder gebreken, maar hij laat duidelijk zien dat technologie die alleen beschikbaar is in premiumpakketten voor auto's boven de € 120.000, hier voor € 60.000 te koop is. Zelfsluitende hydraulische deuren, 800-volt-architectuur en meer dan 650 pk – dit toont de richting waarin Porsche, Audi en andere Europese giganten zich moeten begeven. Zeekr wordt de Chinese Porsche op de Europese wegen. Hij is ongeveer 30% goedkoper dan zijn Europese concurrenten. Een interessant feitje: hij staat in de COTY-selectie als Zeekr 7 – wat absoluut niet correct gespeld is. Het is alsof je de letter X uit de BMW X3 haalt. Zeekr heeft ook een 007-model. Onacceptabele slordigheid “COTY – 2026”, waarbij ze zelfs de naam van de nieuwkomer niet correct spellen.

2. Slimme #5: Een specifiek design, enigszins in de lijn van de Mini Countryman, met de juiste dosis technische lef. Voor iets meer dan de instapprijs van € 40.000 krijg je een volwassen elektrische auto op een interessant platform met een zeer goede uitrusting. Zo'n auto die positief verrast. In het Smart #5 Brabus-pakket, een uitzonderlijke auto zonder concurrentie, rond de € 60.000, die sneller van het laadstation drinkt dan de Porsche Taycan. Hij is specifiek van vorm, maar ook op de juiste plaatsen terug te vinden. Het hele merk is eindelijk mooi op weg en gaat zijn eigen richting uit.

3. Volvo ES90: Wat premium precies moet bieden segment 2026. Gewoon de klassiekers, gemixt met beproefde Scandinavische elegantie. Naar mijn mening de mooiste auto van de selectie (zowel van buiten als van binnen) – materialen, design en – naar mijn mening – ook rijeigenschappen kloppen – er zit zelfs een vleugje sportiviteit in. Ja, hij is duur – zoals Volvo's altijd al zijn geweest – maar als we hem naast concurrenten zoals de Mercedes-Benz EQS, EQE of Audi A6 e-tron leggen, blijkt al snel dat hij qua prijs met hen kan concurreren. Een auto die tot de finalisten zou moeten behoren, maar helaas voor velen meer Chinees dan Europees is en daarom minpunten van de jury krijgt. Onterecht.

4. Kia EV4: Volgens de specificaties is het een gemiddelde elektrische auto, maar in zijn klasse kan hij zeker de boel op stelten zetten. Een relatief grote accu voor zijn formaat, de reeds bewezen 3e generatie Koreaanse elektrische auto's en een betaalbare prijs. Hoewel hij geen 800V-laadfunctie heeft, zou ik graag DC-laden boven de 180 kW zien. De kleinere accu heeft een laadvermogen van 100 kWh, wat minstens 50 kWh te weinig is voor 2025. Hij is ook geselecteerd omdat hij "ouderwets" genoeg is voor de jury om het te begrijpen. Maar ik waardeer vooral de goede prijs en de nieuwe concurrentie in de "Golf"-klasse van elektrische auto's. Daar is het grootste tekort aan dergelijke auto's. Hoewel de prijs voor de GT-lineversie met een grote accu van 78 kWh op de Duitse markt een bizarre 49.000 duizend bereikt. Wat, naar mijn bescheiden mening, minstens 10.000 euro te veel is gezien het aanbod. Je kunt voor dat geld veel betere elektrische auto's krijgen. Ik zou gemakkelijk voor de Leapmotor C10 kunnen kiezen. Maar ik waardeer de Koreaanse aanpak.

5. Mazda 6e of DS nr. 8:  Voor de uiteindelijke finalist zou ik kiezen uit deze twee:

Mazda 6e – met een kleinere accu, een extreem uitgebalanceerde auto. De grote accu is technologisch gezien behoorlijk in de war (langzaam opladen), maar de kleine is goed. Technisch gezien is hij niet zonder gebreken. Mazda behoudt veel van wat hem ooit bijzonder maakte – ondanks dat hij in China wordt gemaakt. Maar hij is, zoals altijd, zeer fraai en tijdloos vormgegeven. Voor zo'n € 42.000, met een zeer rijke uitrusting en doordachte materialen, is hij een goede koop. Misschien zelfs wel de beste prijs-kwaliteitverhouding – gezien de centimeters. De rijervaring is niet meer wat het was, maar de ziel van de auto blijft zeer vergelijkbaar. Naar mijn mening – een verborgen favoriet van de selectie van dit jaar.

DS nr. 8 – de meest unieke auto in deze groep. En dat vind ik mooi. Hij is niet overdreven duur, maar biedt veel. Ik waardeer het dat DS binnen de Stelantis-groep een eigen platform en filosofie van aandrijvingen en accu's heeft gekozen. Het gaat niet om recordaantallen, maar om doordachte, gedurfde verschillen. DS geeft kopers wat ze verwachten: design en conceptuele afzondering van de grijze middenmoot. Het is dit "puntje op de i" dat hem naar mijn mening naar de top vijf brengt. Dus lef! En dat mag beloond worden. Europeanen missen dat. Dit denken met je eigen verstand.

Conclusie: Auto van het Jaar of middelmatig exemplaar?

Als er een selectie zou zijn Auto van het Jaar 2026 een spiegel van wat Europa belangrijk vindt in de auto-industrie, en die spiegel wijst dan terug naar het verleden. Dit is geen festival van innovatie – het is een tentoonstelling van compromissen. En helaas geeft het een verkeerd signaal aan de industrie. In plaats van te zeggen: "Doe dat niet meer, kijk eens wat de Chinezen doen, verbeter!", geven we ze applaus en bevestiging.

Het gebrek aan auto's (minstens één of twee) die ik als finalisten heb genoemd, is een bewijs van negatieve selectie – het begint bij de ontwikkelingsafdelingen en gaat door bij de journalisten. Dit is een ernstig probleem. Waarom?!
Zolang we onszelf op de borst kloppen en prijzen kopen op basis van het verleden, zolang we niet toegeven dat de Aziatische concurrentie ons niet alleen in de nek hijgt – maar ons inhaalt, zolang de zevende macht niet bereid is een eerlijke beoordeling te maken, zal de Europese auto-industrie blijven kelderen. En er zal geen hulp komen.

De selectie van dit jaar bewijst dat de automobielindustrie in de EU niet in staat en niet bereid is om vooruitgang te boeken. Maar als je wilt winnen, moet je eerst weten hoe je kunt verliezen. – en met opgeheven hoofd. Deze selectie staat de industrie niet toe dat te doen. Het staat niet de zuivering en catharsis toe die deze industrie vandaag de dag – onmiddellijk – nodig heeft.

Ik zou graag geloven dat dit vooruitgang is, maar dit jaar lijkt het erop dat de jury de toekomst afmeet met een meter uit de jaren negentig. Als dit echt de Auto van het Jaar was, zou het een auto moeten zijn die je verbaast – niet een die je doet gapen, zoals de winnaar hoogstwaarschijnlijk zal zijn – COTY – Auto van het Jaar 2026 – Škoda Elroq. (de meest waarschijnlijke COTY 2026 volgens alle signalen van de "binnenlandse" juryleden). Absoluut de saaiste van alle auto's van dit jaar, maar net zo grijs als de meeste autojournalisten – COTY-juryleden. Maar het is zeker een weerspiegeling van deze compleet verkeerde selectie.

Het zou zinvol kunnen zijn om de selectie voor volgend jaar een nieuwe naam te geven:
"Auto van het Verleden - voor wie bang is voor de toekomst."

Terwijl ik dit schreef, bleef de Marlboro Man-advertentie uit 1954 in mijn gedachten echoën, waarin de adverteerders een echte cowboy uit Wyoming in de kijker zetten die door Burnetts fotografen werd ontdekt tijdens filmopnames op een ranch. De zeer romantische en filmisch gefilmde reclame, die slechts het eenvoudige leven van een cowboy in beeld brengt, was een van de meest succesvolle campagnes, spelend op een nostalgische toon.

Maar één ding is duidelijk: als er één reclame is die tegenwoordig niet meer gemaakt zou moeten worden, dan is het deze wel: de reclame die vrijheid verkocht, maar kanker veroorzaakte.

Het verhaal van de COTY – Auto van het Jaar 2026 verkiezing is vrijwel hetzelfde.