Honderd jaar na de lancering van de legendarische Leica I vieren de Duitsers dit met de meest prestigieuze verjaardagstaart ooit: de Leica M11-D "100 jaar Leica". Een retro messing body zonder scherm, moderne 60-MP elektronica en twee 50mm-lenzen – een onlangs nieuw leven ingeblazen exemplaar uit 1925, de andere een ultrasnelle Summilux – beloven een pure zen-fotografische ervaring, en niet te vergeten de verzamelaarsfactor.
Vraag het maar aan iemand Leica fana, wat hebben de Charleston-hak en de hak met elkaar gemeen? Art Deco en moderne straatfotografie: het antwoord is de compacte 35mm-camera, die hij in 1925 op de Leipziger Lentebeurs presenteerde Ernst LeitzPrecies honderd jaar later sluit de cirkel zich – met een kleine wending: een nieuwe Leica M11-D Het lcd-scherm verdwijnt, de decoratieve rode stip verdwijnt en je moet weer op je eigen oog en de ingebouwde lichtmeter vertrouwen. Meer slow food dan snelle foto.
Levende geschiedenis in uw hand: Leica M11-D "100 jaar Leica"
- Messing en zwarte pianolak: Dezelfde combinatie van materialen en afwerking als bij de originele Leica I; het patina zal er in 2035 nog cooler uitzien dan nu.
- Vaarwel, band en logo: De kast heeft geen bandaanzetten en geen rode cirkel – zoiets bestond in 1925 gewoonweg niet.
- Zwaartekracht typografie: Op de trekkerring staat gegraveerd "Ernst Leitz Wetzlar", vintage bonuspunten gegraveerd in een messing hart.
Lens: wanneer de heropgepoetste Anastigmat en de moderne Summilux elkaar ontmoeten
1. Leitz Anastigmat-M 50 mm f/3.5
Een perfecte replica van de eerste Leica-lens – nog steeds opvouwbaar, maar nu met een M-vatting, zodat u geen adapter nodig hebt.
2. Summilux-M 50mm f/1.4 ASPH.
Van f/1.4 tot f/16 is het net zo scherp als de nieuwste grap op TikTok, maar het behoudt dezelfde kartelige nikkeltextuur als zijn vintage neven.
Elektronica? Tuurlijk, alleen verstopt.
In de retro-behuizing zit dezelfde 60-megapixel full-framesensor en Maestro III-processor als we in de standaard hebben gezien M11Het verschil? Geen schermen, alsjeblieft – de achterkant van je camera is van leer. Kadreren doe je uitsluitend via de optische zoeker; je past ISO, sluitertijd en diafragma 'uit het hoofd' aan of vertrouwt op de centrumgerichte lichtmeter. Wie live-view zoekt, moet Instagram maar eens openen.
Hoe erg zal deze nostalgie zijn?
- 100 stuks wereldwijd: Elk exemplaar draagt een serienummer, de greep van verzamelaars zal zo hard zijn als een Leica messing plaat. Een enkel exemplaar (#6000000) zal samen met de originele Leica I #126 zijn opwachting maken in het Leitz Park Museum.
- Prijslijst nog niet bekend: Leica zwijgt nog steeds, maar zelfs een simpele combinatie van een M11-D en Summilux kost tegenwoordig zo'n $ 15.000; een jubileumset? Misschien twee gemiddelde jaarsalarissen (reken op minstens € 20.000, afhankelijk van de beurs).
- Beschikbaarheid: Exclusief bij geselecteerde Leica Stores in het voorjaar van 2026. Zo bespaart u net zoveel tijd als u nodig hebt om hyperfocale scherpstelling te oefenen.
Waarom het uitmaakt
Leica verkoopt met de M11-D niet zomaar een camera, maar een filosofie: langzamer drukken, dieper kijken, minder naar het scherm staren. In een tijdperk waarin telefoons automatisch het ras van je hond herkennen en je huid gladstrijken, is het een dure maar duidelijke boodschap: fotografie is nog steeds een vaardigheid, geen duimbeweging.
Leica – het allerbeste
Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van het Model I keert Leica terug naar zijn roots in het digitale heden: de M11-D "100 Years" met een gepatineerde messingbehuizing, geen LCD, twee 50 mm-objectieven en een gelimiteerde oplage van 100 exemplaren is een natte droom voor verzamelaars en een les in geduld voor iedereen die denkt dat 60 MP slechts een getal is.
