Leica heeft weer eens gedaan waar het het beste in is: een technisch perfect product in een modderkleur gehuld en er de prijs van een degelijke tweedehands stationwagen voor gevraagd. En weet je wat? We willen het nog steeds hebben. De nieuwe Leica Safari-serie met lenzen in glanzend zwart is meer dan alleen optiek; het is een statement dat je van mechanica en geschiedenis houdt, en dat je het niet erg vindt dat je dure apparatuur na verloop van tijd gaat glimmen als een koperen kandelaar.
Laten we eerlijk zijn. De meeste van deze lenzen zullen nooit een echte safari meemaken, laat staan de voorkant, waarvoor de oorspronkelijke olijfgroene kleur in de jaren 60 werd ontwikkeld. Originele modellen Leica M3 En M4's in deze kleur waren overlevingswapens. Vandaag zijn deze nieuwe lenzen beschikbaar – Leica Safari – Summilux-M 35mm f/1.4 ASPH., Summilux-M 50mm f/1.4 ASPH. en de Summicron-M 28mm f/2 ASPH. – het ultieme modeaccessoire voor de fotograaf die juist in de stedelijke jungle wil opvallen door zich te "verbergen".
Maar als we het cynisme even terzijde schuiven... Leica SafariWat er onder de kap zit, is fascinerend. Leica beperkte zich niet tot het simpelweg lakken van het aluminium. Nee, dat zou te simpel en te goedkoop zijn. Deze lenzen zijn gemaakt van massief messing, machinaal bewerkt met toleranties waar zelfs de ingenieurs van Leica jaloers op zouden zijn. NASADe olijfgroene afwerking is bestand tegen krassen, oplosmiddelen en chemicaliën, wat betekent dat de lens jou, je kinderen en waarschijnlijk zelfs de volgende ijstijd zal overleven.
De belangrijkste innovatie in de Safari-serie met drie modellen is niet alleen de kleur. De ingenieurs in Wetzlar hebben eindelijk geluisterd naar de klachten en het scherpstelmechanisme verbeterd. Deze lenzen hebben een grotere minimale scherpstelafstand. Waar klassieke M-lenzen een minimale scherpstelafstand van 70 centimeter hebben, kunnen deze nieuwe modellen veel dichter bij het onderwerp komen. Het is alsof je een turbo op een atmosferische motor zet – ineens heb je manoeuvreerruimte die je voorheen niet had.
Glanzend zwart: De kunst van het verval
Als de serie Leica Safari Ontworpen voor diegenen die doen alsof ze onzichtbaar zijn, is de Glossy Black Summilux-M 50mm f/1.4 Classic voor diegenen die wabi-sabi begrijpen – de Japanse esthetiek van vergankelijkheid. Of simpelweg voor diegenen die rijk genoeg zijn om het dragen ervan sexy te vinden.
Dit is het "zwart" waar verzamelaars van dromen. Het is geen geanodiseerd aluminium dat voor altijd dof zwart blijft. Het is een glanzende polijstlaag op messing. Waarom is dit belangrijk? Omdat die polijstlaag door gebruik zal slijten. Op de randen waar je met je vingers aan de scherpstelring draait en waar de lens tegen de tas schuurt, zal het goudkleurige messing door het zwart heen gaan schijnen.
“Met Leica koop je niet zomaar een objectief. Je koopt een canvas dat je gedurende de komende dertig jaar, door het gebruik ervan, langzaam zult onthullen.”
Dit fenomeen staat bekend als "verkleuring". Bij andere merken zou dit een klacht zijn. Bij Leica is het een eigenschap waar je extra voor betaalt. En eerlijk gezegd: het werkt. Een lens met deze patina ziet eruit als een oorlogsveteraan met duizend verhalen achter zich, zelfs als de enige "strijd" die hij heeft meegemaakt de strijd om de laatste croissant in de bakkerij is.
Technische perfectie onder een retro jurk
Laat je niet misleiden door de look uit het midden van de vorige eeuw. Optisch gezien zijn dit ware krachtpatsers. We hebben het over de Summilux- en Summicron-series, wat in Leica-termen staat voor diafragma's van f/1.4 en f/2.0. Dit zijn "lichtsterke" lenzen.
- Lichtsterkte: Met f/1.4 kun je zelfs in een kelder zonder ramen fotograferen en toch heldere beelden krijgen. De bokeh is zo zacht en romig dat je hem op brood zou kunnen smeren.
- Productie: De scherpstelringen hebben die kenmerkende Leica-demping. Niet te hard, niet te zacht. Precies zoals het hoort. Net als het stuurwiel in een oude, maar volledig gerestaureerde Jaguar E-Type.
- Details: De rood-witte gravures op de schalen zijn met de hand gegoten. Ja, iemand in Duitsland zit daar met microscopische precisie verf aan te brengen in die groeven.
Alle modellen zijn uiteraard geoptimaliseerd voor de nieuwste sensoren met hoge resolutie, zoals die in de M11-P. Dit betekent dat u profiteert van scherp contrast en een resolutie van rand tot rand, zonder de chromatische aberraties die goedkopere optieken vaak kenmerken.
Conclusie: Irrationele liefde
Laten we eerlijk zijn. De prijzen zijn absurd. De Summilux-M 35mm Safari kost 6.795 $ (ongeveer € 6.300). Voor dat geld kun je een tweedehands auto kopen, drie topklasse Japanse lenzen aanschaffen of je badkamer laten renoveren. De glanzend zwarte 50mm kost "slechts" 4.595 $, wat in dit universum een aanbieding lijkt.
Maar om te meten Leica Safari Vanuit het perspectief van de prijs-kwaliteitverhouding bekeken, is het alsof je klaagt dat een mechanisch horloge van 10.000 euro minder nauwkeurig is dan je telefoon. Je begrijpt de kern van de zaak niet.
Je koopt deze lenzen vanwege het gevoel. Vanwege het gewicht van het messing in je hand. Vanwege die stille klik wanneer het diafragma beweegt. En ja, ook vanwege dat speciale gevoel wanneer je hem uit de tas haalt en weet dat je het summum van optische techniek in handen hebt, verpakt in de mooiste verpakking ter wereld. Is dat snobisme? Misschien. Is het de beste fotografische ervaring ter wereld? Zonder twijfel.
Als je het geld ervoor hebt en op zoek bent naar iets dat zijn analoge ziel (en waarde) behoudt in een digitale wereld, dan is dit het. Wees alleen niet verbaasd als je merkt dat je de lens beter beschermt dan je eigen kinderen.
Wat vind je ervan? Is de "patina" en het messing duizenden euro's meer waard, of is modern plastic en koolstofvezel al voldoende? Laat je mening achter in de reacties!
