De meest onverwoestbare agent in het moderne blockbusteruniversum keert terug – en met een blik die kwetsbaarder is dan de gebruikelijke onverschrokkenheid. De trailer voor "Mission: Impossible - Fallout" belooft niet alleen een nieuwe dosis spannende achtervolgingen, maar ook een emotionele finale voor een franchise die sinds 1996 is gegroeid (en bloeide) onder leiding van Tom Cruise.
Met elk stuk Missie onmogelijk Tom Cruise als Ethan Hunt verlegde de grenzen van het fysiek mogelijke, maar nu lijkt het erop dat de grootste omwentelingen intern zijn. De nieuwe trailer (officieel uitgebracht op 7 april 2025) voor het laatste deel – Mission: Impossible – Revenge – laat een donkerdere toon zien die sterk contrasteert met de luchtigheid van de eerdere sequels. De camera is ingetogener, het kleurenpalet koeler en de muziek bijna elegisch. Het voelt allemaal als een langzaam afscheid dat Ethan Hunt (of Tom Cruise?) aan zichzelf schrijft.
McQuarrie voert duidelijk alles op wat hij in de voorgaande drie films heeft opgezet – van geheime genootschappen tot identiteitsverwarring. Maar deze keer lijkt het er voor het eerst op dat het niet langer alleen om het redden van de wereld gaat, maar om het redden van jezelf.
Tom Cruise: nog steeds in de lucht, maar met zijn voeten dichter bij de grond
Cruise is nog steeds een van de weinige acteurs die met fysieke toewijding en (waarschijnlijk ook waanzin) scènes creëert die het publiek de adem benemen. Ja, in de trailer springt hij weer met zijn motor in een klif. Natuurlijk. Maar wat nog meer opvalt, is zijn gezichtsuitdrukking: serieus, bijna melancholisch. Hoewel Hunt nog steeds rent (natuurlijk), lijkt het erop dat er nog iets anders schuilgaat achter dat rennen dan alleen de taak – misschien berouw, vermoeidheid, twijfel. Dit zullen we ook ervaren in Mission: Impossible - Fallout.
Op een belangrijk moment in de trailer kijkt hij recht in de camera (of is het hijzelf?) en zegt: “Alles wat ik ben geweest, heeft mij hier gebracht.” Deze zin klinkt misschien banaal als hij niet doordrenkt was met de beslissingen en gevolgen van twee decennia.
Esthetiek: een wereld in desintegratie, esthetiek in controle
Visueel blijft de film duidelijk trouw aan zijn esthetiek: realistische locaties, indrukwekkende landschappen, geen onnodige CGI. Hoewel we alle klassieke ingrediënten hebben: treinen, helikopters, metro's, kapotte gebouwen, behouden McQuarrie en team een verrassend heldere visuele taal. Alles lijkt volwassener, doordachter en minder 'kijk-mij-eens' dan bijvoorbeeld Fast & Furious.
Het geluidsontwerp in de trailer is van een klasse apart. Dat vertrouwde ta-ta… ta-ta van het originele muzikale thema komt nu uit de achtergrond, uit de duisternis, bijna als een hartslag die vertraagt. Het veroorzaakt ongemak. Niet vanwege het gevaar, maar vanwege het gevoel dat er iets eindigt.
Cast: sterk maar niet flitsend
Ondanks de indrukwekkende cast (Hayley Atwell, Ving Rhames, Simon Pegg, Angela Bassett, Esai Morales...) onthult de trailer verstandig genoeg niet al te veel. Ook in de dialogen is geen klassieker te vinden "We hebben iets gebouwd dat de wereld kan vernietigen" structuren, maar meer over vertrouwen, verraad en keuze. En dat geeft hoop dat de film misschien wel verder gaat dan zijn eigen formule.
Conclusie: de laatste sprong… de diepte in
Volgens de trailer is “Mission: Impossible – Final Fantasy” niet zomaar een explosieve rit op steroïden. Als de film ons niet misleidt met overmatige sentimentaliteit of zijn eigen grootsheid, kunnen we deze zeldzaamheid in het moderne actiegenre krijgen: een werkelijk waardige conclusie.
Natuurlijk zullen we nog steeds met onze tanden knarsen bij de scènes waarin Cruise aan een vliegtuig hangt. Maar als de trailer waar is, zal Ethan Hunt deze keer zelf de grootste bedreiging vormen.
En misschien is dat de reden dat deze missie... uiteindelijk niet onmogelijk is. Maar het is – persoonlijk.
