Als je denkt dat de Polaroid Flip gewoon een retrocamera is, dan... heb je het verkeerd gelezen. Het is een technologisch geüpdatete ode aan analoge kunst, met vier lenzen, sonar (ja, u leest het goed) en een app waarmee u eindelijk de wet van het licht kunt veranderen. De vraag is niet of je het wilt. De vraag is: waarom heb je het nog niet?
Laten we eerlijk zijn: als je ooit midden op een feestje hebt gestaan, met een biertje in de ene hand en een iPhone met tienduizend opgeslagen foto's in de andere, dan weet je vast nog wel hoe het was toen er een foto van de camera werd gemaakt. kwam uit. In fysieke vorm. Allemaal tegelijk. Met geluid, geur en kleuren die, nou ja, uniek waren. Niet gefilterd. Gewoon… daar. Polaroid Flip!
Polaroid Flip Er is hier geen sprake van nostalgie. Tenminste, niet alleen. Dit is een camera die zijn analoge roots respecteert, maar deze schaamteloos upgradet met functies die je van een Tesla zou verwachten in plaats van een instantcamera.
Sonar en vier lenzen? Nee, het is geen sciencefiction.
De hoofdster van de Polaroid Flip? Sonar. Ja, geluidsgolven om dingen te focussen. Want waarom zou je de lenzen verplaatsen als de camera de afstand zelf kan meten en uit vier vaste lenzen kan kiezen? Elk van hen bestrijkt een andere afstand – van ‘geef me een selfie’ tot ‘daar aan de overkant van de straat’.
Het resultaat? Altijd een scherp beeld. Geen gemiste momenten, geen verkeerde focuszone, geen... frustratie. De technologie waarmee Polaroid in de jaren 80 voor het eerst experimenteerde, wordt nu nieuw leven ingeblazen. En dit leven heeft behoorlijk goede genen.
Vorm: Als Darth Vader die over het strand van Miami loopt
De Polaroid Flip is niet alleen slim. Hij is ook mooi. Het soort industrieel design dat je meteen mee wilt nemen. Niet om het in een tas te stoppen, maar om te dragen, als accessoire. Een opvouwbare hoes die in een oogwenk verandert. Een handvat waarachter de batterij verborgen zit. Sleutels? Drie. Je weet dat ze er zijn. En dat is genoeg.
Ook de toepassing is verrassend. Niet omdat het bestaat (zelfs slimme banken hebben tegenwoordig een app), maar omdat het eigenlijk wel meevalt. U kunt de belichting, de tijd en het diafragma aanpassen. U kunt het gebruiken als een afstandsbediening voor de ontspanknop. Je kan... spelen.
Oude ziel, nieuwe problemen
Nou ja, het zal niet allemaal bloemen zijn. Flip gebruikt de klassieke i-Type en 600 films. Dat betekent 2 $'s per foto. En nee, dat is geen decimale puntfout. Het is duur. Het is grillig. Maar dat is ook juist de charme. Als je bereid bent om anderhalve euro te betalen voor een goede espresso, kun je waarschijnlijk ook twee euro betalen voor een foto die... zal duren.
Fujifilm Instax is goedkoper, betrouwbaarder, meer… Japans. Maar als je op zoek bent naar een echt statement piece, iets wat gesprekken op gang brengt, iets wat naar chemie en herinneringen ruikt, dan heeft Flip geen echte concurrentie.
Technische porno (voor liefhebbers van specificaties)
- Lenssysteem: Vier vaste lenzen voor verschillende afstanden, sonarfocus
- Film: i-Type en 600
- Sollicitatie: Bluetooth, USB-C, handmatige instellingen
- Zoekmachine: eindelijk groot genoeg om te zien wat je gaat vangen
- Knoppen: drie. Slechts drie.
- Gewicht: bijna 1 kg – niet zakvriendelijk, maar voor serieus plezier
- Prijs: 200 $/€ (camerabody). Er komen ook kleurenversies. Binnenkort verschijnt de Red and Blue-editie.
Conclusie: De beste Polaroid in decennia?
Ja.
Als Steve Jobs een Polaroid had gemaakt, dan was het de Flip geweest.
Als Kubrick films had gemaakt met een instantcamera, dan was het de Flip geweest.
Als je denkt dat Instagram alles is wat je nodig hebt voor fotografie, dan is Flip Het is niet voor jou. Maar als u iets echts, mechanisch maar toch slims zoekt, zoals uw kat... dan is Flip met één klik te bereiken. Jouw trigger. En de prijs ligt rond de 200 euro.
