Een groot deel van de filmgeschiedenis heeft te maken met het beperken van intimiteit. De kwestie van seks in film heeft een lange geschiedenis, die vooral te maken heeft met het buiten beeld houden van seks, seksualiteit en perversie, maar de afgelopen jaren zijn de zaken uit de hand gelopen. Het is waar dat er in Hollywood al tientallen jaren speciale commissies bestaan om ervoor te zorgen dat bepaalde codes worden nageleefd, maar de verboden hebben regisseurs alleen maar aangemoedigd om filmtaal te verzinnen die zich aan de letter van de codes houdt, maar deze feitelijk schendt. Deze films zijn zo ver gegaan op het gebied van seksualiteit dat het in feite films voor volwassenen zijn.
Vandaag Hollywood-film gaat praktisch niet over geen seks of hete scènes, ongeacht het filmgenre. Filmregisseurs ontdekt ‘gaten’ in de codices, met behulp waarvan ze de regels omzeilden (vroeger was het ti De Hays-codex) en verscheen op het grote scherm met expliciete seksuele scènes.
De regisseurs hebben uitgevonden filmtaal, waardoor ze over verboden onderwerpen kunnen praten. Het waren beginners Alfred Hitchcock, Frank Capra en Ernst Lubitsch, en later ook Martin Scorsese, Robert Altman en Peter Bogdanovich, die het beoordelingssysteem 'bedroog' Motion Picture Association of America (MPAA). Tegenwoordig zijn er scènes die meer zijn ze horen thuis in zachte erotische films. Hoe is dit mogelijk?
Classifiers en beoordelaars begonnen de regels zeer royaal te lezen. Zo heeft de British Board of Film Classification de regels sinds de jaren negentig flink versoepeld. Zo zijn ze de films van Lars Von Trier en soortgelijke haken zijn geworden een integraal onderdeel van de cinematografie. Tegenwoordig beschouwen beoordelaars pornografie als films waarvan het voornaamste doel is seksuele opwinding. Films met seksscènes thematiseren echter iets anders en zijn als zodanig geen pornografie. Dit werd ook geholpen door het feit dat het in de loop van de tijd groeide publieke tolerantie voor naaktheid en expliciete weergave van seksualiteit. Veel videoclips volgden het pad van films, die vol naaktheid en seksuele hints.
Populaire films die eigenlijk films voor volwassenen zijn:
LEES VERDER: Films 2017: meest verwachte films van 2017
Wrede bedoelingen (1999):
Amerikaanse taart (1999):
Ik ben je moeder (Y Tu Mama Tambien, 2001):
Showgirls (1995):
Wilde dingen (1998):
Secretarissen (secretaris, 2002):
Ogen wijd gesloten (1999):
Schande (schaamte, 2011):
Vrouwelijke fatale (2002):
Boogie-nachten (1997):
Vijftig tinten grijs (Vijftig tinten grijs, 2015):
