Ah, Sorrento – hier ben ik nu, in deze oktobermaand van 2025, terwijl de herfst langzaam overgaat in de winter, en ik zeg tegen mezelf: "Waarom zou ik ooit naar huis gaan?" Het is niet zomaar een kustplaatsje in Zuid-Italië; het is als een oude liefde die je verrast met een nieuwe truc, nu zonder de zomerse waanzin. Ik kwam voor het uitzicht op de Vesuvius, en ik vertrek met de smaak van citroenen en herinneringen die naar zout ruiken. Als je op zoek bent naar een plek waar de tijd langzaam verstrijkt, maar het hart sneller klopt – vooral nu, nu de drukte draaglijk is en het weer nog steeds heerlijk is – dan ben je hier aan het juiste adres.
De eerste stap in Sorrento en de geur omringt je al – niet de kunstmatige, uit een flesje, maar echt, alsof de citroenen zelf hebben besloten het parfum van de stad te zijn, zelfs nu de bladeren geel worden. Deze lokale citroenen, beschermd door het IGP-keurmerk, groeien in boomgaarden onder traditionele paraplu's, pagliarelle genaamd, en geven de schil het aroma dat je in elke druppel limoncello voelt. Heb ik geprobeerd om ze thuis zelf te maken? Zonder succes natuurlijk – zonder de Sorrentijnse zon is het gewoon zuur water. De stad leeft van deze citrusvruchten; ze worden gebruikt voor likeuren, desserts en zelfs cosmetica. En als je over de Via San Cesareo loopt, vind je delicatessenzaken waar de eigenaren je leren hoe je het echte van het neppe kunt onderscheiden – nu, in de herfst, zonder de wachtrijen.
Kliffen die verhalen fluisteren over zeemeerminnen en oude zeelieden – in de rust van de herfstwind
Ik sta op Piazza Tasso, het hart van de stad, waar de straten elkaar als oude vrienden kruisen, en kijk neer op de zee, terwijl de herfstwind de geur van de zee met zich meedraagt. Sorrento Hangend op de kliffen boven de baai van Napels, met uitzicht op de machtige Vesuvius en het droomeiland Capri – nu nog vrediger, zonder de zomerdrukte. Deze kliffen vormen niet zomaar een decor; ze maken deel uit van het verhaal. Legendes vertellen dat hier sirenen woonden, die mythologische verleidsters die zeelieden lokten – vandaar de oude naam Surrentum. De geschiedenis? Zo rijk als een Italiaans diner: van de Grieken en Romeinen in de 8e eeuw voor Christus, via de Byzantijnse en Normandische heersers, tot het Ottomaanse beleg van 1558. Vandaag dwaal je door de smalle oude stad, langs de 11e-eeuwse kathedraal van Sint-Filips en Sint-Jacobus, en voel je deze lagen van tijd onder je voeten. Ben ik verdwaald in de steegjes? Meerdere keren, en elke keer vond ik een beter café – en nu met vrije tafels.
Geheimen tussen de smaragdgroene zee en overwoekerde ruïnes – ideaal voor herfstverkenning
Wil je de drukte ontvluchten – die nu toch al minimaal is – maak dan een wandeling naar de Bagni della Regina Giovanna: een natuurlijk zwembad tussen de ruïnes van de Romeinse villa Pollia Felice, waar smaragdgroen water met de rotsen speelt. Dit is geen strand met ligstoelen; het is ruig, romantisch en te voet bereikbaar, dus trek goede schoenen aan – het herfstweer leent zich perfect voor zo'n wandeling. Of bezoek de Vallone dei Mulini, de vallei van de molens net buiten het centrum: een diepe kloof met met mos bedekte ruïnes van oude molens, eeuwen geleden door de natuur overgenomen na een vulkaanuitbarsting. Fotogeniek zonder filters, geloof me. Voor een culturele traktatie is er het Museo Correale di Terranova, gevestigd in een villa met park: porselein, schilderijen en archeologische vondsten die je terug in de tijd voeren. Heb ik er een middag doorgebracht? Ja, en ben er wijzer van geworden – of in ieder geval meer onder de indruk van de oude vazen terwijl de zon zachtjes door de herfstbladeren schijnt.
Smaken die langer op de tong blijven hangen dan zonsondergang – nog zoeter in de herfstrust
Culinair in Sorrento is eenvoudig maar onvergetelijk: verse vis uit Marina Grande, vissersdorpjes onder de kliffen, pasta alla sorrentina met mozzarella en basilicum, en natuurlijk delizia al limone voor een zoete afdronk. Limoncello? Drink het niet als sap – het is een digestief dat je opwarmt na een stevig diner, en nu nog lekkerder op koudere avonden. Te veel gedronken? Misschien, maar geen spijt. De stranden zijn meestal rotsplaten of pontons; voor zand ga je naar Marina Grande, waar de lokale bevolking nog steeds vist – en in de herfst is het water nog warm genoeg om in te zwemmen. En als je zin hebt in een uitstapje: de veerboot naar Capri voor de Blauwe Grot, of de trein naar Pompeii – alles is gemakkelijk te bereiken, zonder de wachtrijen in de zomer.
Sorrento als ideaal startpunt voor het verkennen van de Amalfikust – zonder de drukte en de drukte
Sorrento Het is niet alleen prachtig op zichzelf; het is ook een transportknooppunt, waardoor het een ideale uitvalsbasis is om de Amalfikust te verkennen – vooral nu, in de herfst, wanneer de wegen minder druk zijn en de uitzichten nog kristalhelderder. Vanaf hier kunt u een SITA-bus nemen die u in anderhalf uur naar Positano of Amalfi brengt, over die beroemde kronkelige weg waar kliffen als in een film in zee storten – maar dan zonder de zomerdrukte die het ondraaglijk maakt. Een snellere optie? De veerboot vanuit de haven Marina Piccola, die u in 40 minuten naar Amalfi brengt, met de wind in uw haar en een adembenemend uitzicht op de kust. Sorrento is vanuit Napels gemakkelijker te bereiken met de Circumvesuviana-trein, wat betekent dat u de kust kunt combineren met uitstapjes naar Pompeii of Capri, allemaal zonder van uitvalsbasis te veranderen. Buiten het seizoen zijn de hotels en restaurants hier goedkoper en is de drukte draaglijk – ideaal voor wie Positano, Ravello of Amalfi in alle rust wil verkennen, zonder het gevoel te hebben dat hij in de rij staat voor een ijsje.
Hoe je zonder kaart en zonder haast je weg kunt vinden – nog makkelijker in de herfst
U komt aan vanaf de luchthaven van Napels (Capodichino), ongeveer een uur rijden – neem de Circumvesuviano trein of bus, die u rechtstreeks naar het centrum brengt. De stad is beloopbaar, maar steil; voor langere afstanden neemt u de veerboot of Sita bus naar Amalfi. De beste tijd? Deze herfst – van september tot november – wanneer de temperaturen nog steeds oplopen tot 20 °C, de drukte minimaal is en het weer nog steeds goed genoeg is voor wandelingen en excursies. In de winter, van december tot maart, is het rustiger, maar kouder, met af en toe regen – ideaal voor wie op zoek is naar een authentieke Italiaanse sfeer zonder toeristen. Bent u hier nu, in oktober? Ja, en hebt het overleefd – met een goede gelato in de hand, terwijl de zon de kliffen nog verwarmt.
Waarom ik steeds weer terugkeer naar Sorrento, ook al weet ik dat het net zo magisch zal zijn – vooral in de herfst
Sorrento Het is niet voor mensen met haast; het is voor degenen die de tijd willen stilzetten – en nu, in de herfst van 2025, wanneer de bladeren verkleuren en de drukte verdwijnt, is dat nog makkelijker. Het combineert spectaculaire uitzichten met een intieme sfeer – het is geen massatoerisme, maar een persoonlijke ervaring, waarbij de kliffen je herinneren aan de vergankelijkheid, de citroenen aan de zoetheid van het leven, en de Vesuvius aan de risico's die schoonheid met zich meebrengt. Het is de ideale toegang tot Campanië, maar magisch genoeg om hier alleen te verblijven – vooral nu, wanneer het weer nog steeds aangenaam is, temperaturen rond de 18-22 °C, en je zonder wachtrijen van limoncello op het terras kunt genieten. Of je nu een romanticus bent, een foodie of gewoon moe van het dagelijks leven, het zal je omarmen – zonder de zomergekte, met de herfstrust die overgaat in winterse stilte.
